Recenzja: Aces of the Luftwaffe nie robi zbyt wiele, jeśli chodzi o wzorce wroga

Recenzja na Xbox One

Kiedy usiadłem do gry Asów Luftwaffe – Eskadry, zauważyłem znajome stwierdzenie: „Poniższe osoby i wydarzenia są fikcyjne. Wszelkie podobieństwo do rzeczywistych wydarzeń lub rzeczywistych osób, żywych lub zmarłych, jest czysto przypadkowe”. Natychmiast pomyślałem, że strzelanka z II wojny światowej brzmiała intrygująco, ale trudno uwierzyć, że ktokolwiek pomyliłby tę grę z historycznie dokładnym doświadczeniem, gdy walczysz z UFO i latającym pociągiem. Jednak patrząc na grę wyłącznie jako strzelankę, HandyGames' Aces to uproszczona i przyjemna oldschoolowa strzelanka z przewijaniem.

Mechanicznie jest to wszystko, czego można by się spodziewać: hordy wrogich statków ustawiające się w kolejce do zniszczenia, unikanie ogromnej liczby wrogich pocisków w celu zachowania zdrowia oraz regularne ulepszenia zwiększające siłę ognia od zwykłych pocisków do wystrzeliwania kilku obrotowe lasery, które niszczą wszystko na twojej drodze. Może to być ekscytujący czas, gdy pędzisz od misji do misji, strzelając i bombardując wrogów na kawałki, ale zawsze istnieje dziwna rozbieżność: wszystko jest takie wolne.

Każdy wróg w grze porusza się po wzdłużnym polu bitwy z najłatwiejszymi do uniknięcia ruchami i wzorami pocisków w każdej nowoczesnej strzelance. Jeśli gra nie została wystarczająco spowolniona, każdy członek zespołu – Mark Taylor, John King, Melissa Monroe i Steve Davis – cierpi na szczególne dolegliwości, które wymagają spowolnienia i zmiany wzorca lotu podczas każdej misji. Taylor cierpi na efekt trucizny, który wymaga poruszania się tak wolno, jak to możliwe. King wpada w szał na widok Niemców, zmuszając cię do unikania jego i nieprzyjacielskiego ostrzału. Monroe boi się wysokości podczas zmiany wysokości (kto wiedział, że pilot może bać się wysokości), wymagając od niej zniknięcia na krótki czas. Wreszcie cierpienie Davisa powoduje, że zasypia za kierownicą, żądając, abyś go chronił, dopóki się nie obudzi. Te utrudnienia mogą stanowić mile widzianą różnorodność na każdym poziomie, ale ostatecznie przeszkadzają w szybkim strzelaniu, którego oczekujesz od tego stylu gry.

Każdy rozdział jest podzielony na pięć poziomów, przy czym piąty poziom kończy się zabawną i nieco trudniejszą walką z bossem z ekscentrycznym niemieckim pilotem i ich machinami wojennymi. Chociaż głównym celem jest strzelanie do wszystkiego, co jest w zasięgu wzroku, gra wymaga od ciebie powtarzalnych i powtarzalnych misji pobocznych, dzięki czemu gra jest nieco nudna. Te misje poboczne obejmują ratowanie ocalałych na morzu, zrzucanie skrzyń z zaopatrzeniem innym siłom naziemnym lub niszczenie ufortyfikowanych sterowców. Te misje poboczne można całkowicie zignorować, ale nagradzają one za ukończenie maksymalizacją nagród w zdobywaniu punktów umiejętności za ulepszenia.

Drzewo umiejętności zapewnia ważny strategiczny styl gry, oparty na umiejętnościach, które odblokujesz. Zdobywasz punkty umiejętności poprzez zdobywanie kolejnych poziomów, które następnie można wykorzystać do poprawy szybkości ruchu, szybkostrzelności i zadawanych obrażeń każdego pilota. Dodatkowo punkty te można wykorzystać do odblokowania specjalnych zdolności w zależności od wymaganej sytuacji. Jeśli musisz być bardziej defensywny, mechaniczna zdolność Monroe naprawia część zdrowia samolotu. Z drugiej strony, jeśli chcesz unicestwić wszystko na ekranie, możesz odblokować aktywną zdolność, która zadaje obrażenia wszystkim wrogim samolotom za pomocą bomb. Pomimo prostego, strategicznego charakteru systemu, gra nie stanowi dużego wyzwania, aby uzasadnić odblokowanie tych umiejętności.

Każdy poziom ma również ukryty dodatkowy punkt umiejętności do odkrycia. Jednak te punkty nie mają jasnego wskazania ani wskazówki, jak je odkryć. Moja frustracja rosła, gdy kilkakrotnie powtarzałem poziomy bez powodzenia w zdobywaniu tych punktów (lub znajdowaniu nowych samolotów, które otrzymujesz jako losowe nagrody za walki z bossami). Dodatkowo gra śledzi twój najlepszy wynik, pozwalając ci na powtarzanie misji, aby zmaksymalizować swoje nagrody i pobić swój poprzedni najlepszy wynik.

Może to być port na konsolę, ale Aces of the Luftwaffe – Squadron jest wyraźnie grą na smartfony. Jego tła są minimalistyczne, sterowanie uproszczone, a projekty postaci i statków są proste. Jednak aktorstwo głosowe jest największym rozczarowaniem w grze. Mimo że obsada jest w pełni dźwięczna, jest to również jeden z najgorszych przypadków aktorstwa, jakie kiedykolwiek słyszałem w grze. Amerykańscy piloci, którzy wyraźnie mają niemiecki akcent, tandetne dialogi i boleśnie nieśmieszne dowcipy z okropnym przekazem.

Asy Luftwaffe to zabawna i uproszczona strzelanka lotnicza z przewijaniem bocznym. Znajoma mechanika jest najsilniejszą cechą gry, ale wątpliwe opcje projektowe, aktorstwo głosowe i brak wyzwań sprawiają, że jest to obiecujący, ale wadliwy tytuł w tym gatunku.