Microsoft Surface Neo en Duo: twee riskante moonshots

‘Schiet op de maan. Zelfs als je het mist, land je tussen de sterren”, zo luidt het gezegde. Met Microsoft's Surface Neo en Duo mikte het bedrijf zeker hoog. Deze twee apparaten vertegenwoordigen de toekomst van waar Microsoft denkt dat computergebruik naartoe gaat, een toekomst waar het langzaam naartoe sluipt sinds het debuut van de eerste Surface. Het meest opwindende aan moonshots is hoe gevaarlijk ze zijn. Een kleine aanpassing hier of daar, en je eindigt als ruimtepuin, vergeten in de leegte zwevend.

Om te beginnen verschillen Neo en Duo van typische opvouwbare apparaten doordat ze dat niet zijn een stuk flexibel display en daardoor vatbaar voor breuk en barsten - nou ja, niet meer dan alle normale apparaten. Het zijn twee verschillende schermen waarbij de interactie tussen beide schermen volledig softwarematig wordt afgehandeld. Zie het als een enigszins permanente opstelling met twee monitoren. Wat de verschillen tussen hen betreft, draait de Neo Windows en de Duo draait Android en daar gaat het om. Er is veel gemorst over hoe mooi deze apparaten zijn. Zonder enige persoonlijke ervaring met deze twee, maar met ervaring met Surface in het algemeen, moet ik het ermee eens zijn dat Microsoft prachtige hardwareproducten maakt, en deze lijken niet anders te zijn.

Neo en Duo worden geconfronteerd met het voor- en nadeel van het onbekende. Ze dragen een enorm gewicht op hun schouders. Ze zijn de eerste van een nieuw soort opvouwbare apparaten van Microsoft. Hun pad naar succes is iets dat een beetje ingewikkeld is. Microsoft-fans zouden je vertellen dat Neo, Duo, enzovoort de toekomst van Microsoft zijn, dat ze'; duw het zo hard als je wilt. Toch is Microsoft een bedrijf, het zijn geen dwazen en het zijn ook geen verdwaasde fanboys. Als een idee niet van de grond komt in de markt, zullen ze niet aarzelen om het af te hakken en weg te gooien. Dat is wat deze twee vertegenwoordigen, een moonshot.

Als deze foldables op korte termijn mislukken, zal Microsoft ze op de plank leggen en teruggaan naar de tekentafel, zoals vaak gebeurt wanneer ambitieuze projecten niet aanslaan.

Voor beiden, en Duo in het bijzonder, wordt Microsoft ook geconfronteerd met externe druk. Opvouwbare apparaten met twee schermen zijn door de technische pers als het volgende grote ding geduwd, en dat plaatst ze in een goed daglicht. Maar met apparaten van Samsung, Huawei, Xioami die uitkomen, zouden ontwikkelaars en klanten al geproefd hebben van opvouwbare apparaten tegen de tijd dat de producten van Microsoft op de markt komen. Als de markt deze afwijst, zou Microsoft harder moeten werken om te laten zien waarom zijn product onderscheidend en beter is dan de reeds afgewezen producten. Als de markt rivaliserende producten zoals de Galaxy Fold en andere rivalen accepteert, verliest Microsoft het first-mover-voordeel en zou het onvermijdelijk worden vergeleken met hun meer succesvolle collega's in plaats van degene te zijn die de toon zet.

Met Windows 10 X en Surface Neo is Microsoft's Developer Story eenvoudig en complex tegelijk. Het bedrijf heeft geprobeerd ontwikkelaars over te zetten naar zijn Universal Windows Platform en is terecht afgewezen. Nu wil het het universele Windows-platform naar ontwikkelaars brengen, alle apps zijn Windows-apps en kunnen UWP-API's gebruiken als ze dat willen. Microsoft heeft echter nog steeds ontwikkelaars nodig om nieuwe API's te gebruiken en hun apps op een zinvolle manier te veranderen, zodat de dubbele schermen van de Surface Neo niet alleen werken, maar ook zinvol werken. Microsoft heeft Neo nodig om meer dan twee schermen aan elkaar te lijmen, en of dat lukt, hangt af van ontwikkelaars. Maar, en dat geldt ook voor Duo, ontwikkelaars zijn koppig. Als het niet iOS of het web is, zijn ze er niet voor.

Dat gezegd hebbende, beide apparaten hebben één zeer sterke factor aan hun zijde: nieuwheid. Niemand heeft ooit opvouwbare Windows-apparaten in het wild gezien. Niemand heeft ooit dergelijke Android-apparaten gezien. Ze zijn cool, ze zijn glanzend, en ze hebben de stank van geweldig dat alles. Voor ontwikkelaars kan dit apparaat hen ertoe verleiden het te gebruiken uit nieuwsgierigheid en persoonlijk van ze te houden. Ontwikkelaars die van apparaten houden, hebben de neiging om meer gespecialiseerde apps voor hen te maken, zelfs tot het punt dat ze een tijdje een laag marktaandeel en een laag gebruikersbestand over het hoofd zien. Zelfs als de Windows-apps van Microsoft faalden, is het moeilijk te ontkennen dat de ontwikkelaars die de meest interessante apps of zelfs oninteressante maar prachtig ontworpen apps bouwden, al betrokken waren bij en emotioneel geïnvesteerd in het platform. Tegelijkertijd geldt diezelfde liefde voor nieuwigheid ook voor de consument. Als Microsoft de apparaten naar gebruikers pusht, en genoeg gebruikers verliefd op ze worden tot op het punt dat er genoeg gebruikers en genoeg ontwikkelaars tegelijk op het platform zijn om het snel genoeg levensvatbaar te maken, dan zou Microsoft succesvol zijn. Ja, dit is een grote 'als'. Ja, dit zou van toepassing zijn op de andere mislukte OS-producten van Microsoft, die allemaal een of andere nieuwigheid boden. Met Windows-telefoons en Windows RT-tablets hadden gebruikers alternatieven. Met de foldables doen ze dat niet. Tenminste nog niet.

Samenvattend zijn Neo en Duo twee coole nieuwe toestellen. Ontwikkelaars hebben nog niet eerder voor dergelijke apparaten gebouwd. Als ze erin slagen de harten van de consumenten te veroveren, zou het bedrijf een first-mover-voordeel hebben in een vloeiende, ontluikende markt. Iets wat het zou moeten waarderen van zijn eerdere dalliances met mobiel. Niets van dit alles wil zeggen dat Microsoft gegarandeerd slaagt of faalt. Uiteindelijk is het slechtste dat je over hen kunt zeggen dat 'Ze probeerden'.