Recenzja: Tropico 6 to godny następca o mocnych fundamentach

Grano na PC.

Satyryczny budowniczy miasta Tropico 6 wylądował niedawno i można śmiało powiedzieć, że z powodzeniem zachował swój dawny urok. Przerywnik filmowy otwierający grę daje otwarte ukłony w stronę ściany Donalda Trumpa i postów na Twitterze, Brexitu i hiszpańskiego kryzysu bankowego w zaledwie kilka chwil po rozpoczęciu gry. Iskra Tropico pozostaje w możliwości obserwowania, jak wszystko dzieje się na twoich oczach; widok robotników budowlanych i kierowców biegających wokół naprawdę nigdy się nie starzeje.

System misji powraca ponownie i jest równie dobrze zbudowany jak zawsze. Każda misja wykonuje fantastyczną robotę, wprowadzając cię w każdą ważną mechanikę w grze i zmuszając cię do dostosowania się w locie ze względu na obowiązujące ograniczenia. Jedna z najlepszych misji jest dostępna na wczesnym etapie i opiera się całkowicie na nowej mechanice rajdów.

Twoje miasto jest ograniczone do wyspy, która nie ma prawie żadnych zasobów naturalnych, a twoja ludność jest zmuszona zwrócić się do grabieży na pełnym morzu, aby przetrwać. Piractwo żywności i rzadkich zasobów, takich jak złoto i żelazo, to jedyny sposób na utrzymanie pozycji El Presidente. Naturalnym przejściem od piractwa jest oczywiście kradzież cudu międzynarodowego.

Przenosi się to również na tryb gry w piaskownicy. Same cuda zasadniczo sprowadzają się do zrównoważenia jednego dużego negatywu, jaki może mieć twój raj na wyspie. Na przykład napad na cud Hagia Sophia oznacza, że ​​żaden z twoich obywateli w obszarze jego wpływów nie umrze z powodu braku opieki zdrowotnej.

Każdy z napadów ma podrzędne cele, które możesz wykonać, aby pomóc w napadzie, takie jak dostarczenie przesyłki skóry, która będzie działać jako płótno, aby pozbyć się bandy artystów, którzy próbują namalować cud, że twój zespół aktywnie próbuje ukraść.

Chociaż sama funkcja jest zabawna, wydaje się, że nie ma ona prawdziwego wpływu. Można by sobie wyobrazić, że ukradzenie ważnego pomnika, takiego jak faktyczna wieża Eiffla, mogłoby kogoś gdzieś rozwścieczyć, ale w kilku krótkich transakcjach handlowych sojusznicy zapomnieli o twoim nikczemnym czynie i po prostu nigdy nie wspomina się, że tak się składa, że ​​masz Statuę Wolność w twoim ogrodzie.

Podobnie jak kradzież cudów, polityczne negatywy są łatwo ignorowane. Niezwykle łatwo jest przejść przez całą sesję gry w piaskownicy bez wypowiedzenia wojny, chyba że grasz na najwyższym poziomie trudności. W większości scenariuszy wystarczy ukończyć kilka szlaków handlowych z skądinąd niezadowolonym supermocarstwem, aby wrócić do ich dobrych książek, nawet jeśli użyjesz ich jako kozła ofiarnego, aby wygrać następne wybory („Nie chciałem pozwolić tym ludziom umrzeć w kopalniach, to był pomysł Osi, szczerze!”).

Jedyną rzeczą, która pozostaje tajemnicą, jest jednak światowa gospodarka Tropico 6. Przez większość epok rum jest zdecydowanie najcenniejszym i najłatwiej dostępnym surowcem, jakim można handlować, i jest jakoś 11. najdroższą rzeczą, którą może handlować, przewyższając nawet złoto. Nie wiadomo jeszcze, czy reszta świata ma nadmiar tych rzeczy i wszyscy siedzą na złotych krzesłach i jedzą złotymi nożami i widelcami. Albo to, albo rum Tropican to coś jeszcze.

W istocie Tropico 6 nie robi wiele, by ewoluować od swoich poprzedników, zwłaszcza że utrzymuje system ery z piątej i przywraca przemówienia polityczne i tryby pracy z 5. Nie oznacza to jednak, że należy go pominąć. Działa prawie jak „best of” dla serii Tropico, co ma sens, ponieważ jest to pierwsza wyprawa dewelopera Limbic Studios do serii. Z pewnością dobrze to pojmowali.