The Falconeer Preview: Op vogels gebaseerde bureaucratie is een echte giller

We zien tegenwoordig niet genoeg gigantische adelaars in de media, laat staan ​​videogames. Na hun korte ongelooflijke verschijning om Hobbits te redden aan het einde van The Lord of The Rings, zijn ze uit de schijnwerpers verdwenen buiten de occasionele ongrappige parodie. Gelukkig hoeven we niet langer in de leegte van de media te leven, verstoken van de gigantische adelaars waar we allemaal van houden en waar we naar hunkeren! Zoals nu, is The Falconeer hier! 

Omdat ze genoeg hadden van het beklimmen van vuurspuwende vulkanen - hoewel we een adorabel piemeltje ontdekten - zijn de grote valken van locatie veranderd, van een verraderlijk bergachtig hellandschap naar de uitgestrekte rustgevende uitgestrektheid van de Ursee. 

Vanuit de geest van Thomas Sala is de wereld van The Falconeer van de Ursee een enorme zee van verkenbare majesteit, gelegen in een wereld vol bureaucratie waar je middenin zit om de boel op te stoken. Een overvloedige laag van op vogels gebaseerde overheid, compleet met koninklijke huizen en handelsvergunningen, klinkt misschien vervelend, maar het wordt gebruikt om een ​​boeiende, levendige wereld te schilderen die levend en lonend aanvoelt, hoewel soms een beetje vervelend. 

Na een kort hoofdstuk met tutorials dat je wegwijs maakt in het leven van kolossaal vogelbezit, moet je je vleugels spreiden en vliegen. Verleidelijk zijn er vanaf het begin missies beschikbaar om het eigenlijke verhaal te beginnen, maar de Ursee zelf heeft ook zijn eigen verhalen te vertellen tijdens je ontdekkingstocht. 

Op zichzelf verkennen kan heel leuk zijn, zoals Microsoft Flight Simulator leerde me tijdens mijn avonturen over de hele wereld, en het is des te meer waar als je op de rug van een gigantische vogel zit. Vliegen door de uitgestrektheid van de Ursee voelt ronduit majestueus. Met vloeiende bedieningselementen is het een plezier om rond te glijden tijdens een inactieve vlucht terwijl je geniet van het landschap en je over de zee waagt. 

De Ursee heeft niet alleen een rijk tapijt aan kennis om te ontdekken, maar het is ook een verdomd mooi tapijt om op te starten. Met zijn low poly-kunststijl met opvallende accentkleuren te midden van zeeën en luchten van diep fluweelachtig blauw, ziet de wereld er overal buitengewoon opmerkelijk uit. Van de golven die kabbelen en tegen de kliffen botsen tot de stijgende vleugelpunten van je valk, het ziet er allemaal ongelooflijk uit wanneer het samengebonden is met verlichting die van het oceaanoppervlak glinstert en de veelhoekige schoonheid benadrukt. 

Je wordt tijdens je reizen begeleid door een serene soundtrack die de warme, ontspannende gloed van verkenning versterkt. Knorrende bas en wat lichte keelzang klinkt misschien als een vreemde keuze, maar als je door de lucht zweeft, past het een heerlijk nomadische toon. Ga ver genoeg naar buiten en kom echter in de problemen, en de eens zo ontspannende zachte tonen zullen veranderen in een roekeloze balad die geschikt is voor vechten op volle zee. 

Als je een zwerm vijanden tegenkomt, verandert The Falconeer plotseling in een luchtgevecht dat doet denken aan Ace Combat en Panzer Dragoon, alleen met veel meer veerachtig flapperen. Positionering en luchtmanoeuvres worden de sleutel tot je overleving. Zelfs het vastbinden van de grootste op vogels gebaseerde wapens aan je trouwe metgezel zal niet veel goeds opleveren, omdat je vaak een spelletje zwaarbewapende geheimzinnige kip zult verliezen, terwijl je door een zwerm piraten of vrijbuiters uit de lucht wordt geschoten. 

Opmerkelijk genoeg vergat ik in mijn tijd dat ik The Falconeer speelde dit verrassend vaak, waardoor ik vaker mijn eigen achterste kreeg dan ik zou willen toegeven. Als je geen fancy vlieg- en luchtacrobatiek doet, zullen vijanden een wereld van pijn doen, dus het is van vitaal belang om ze in de gaten te houden als je dromen hebt om te overleven en de baas te spelen. 

Om de gevederde vuurgevechten wat pit te geven, is er ook een vleugje maatwerk om de dingen fris en interessant te houden. Er is wat lichte nivellering om je vogel te upgraden en ze naar nieuwe hoogten te laten vliegen, op voorwaarde (in tegenstelling tot mij) dat je je realiseert hoe de ervaringsbollen die van vijanden vallen eruit zien. Er is ook een keuze aan achtergronden bij het maken van personages die de statistieken van je vogel enigszins zullen veranderen tussen behendigheid en levensduur, mocht je geneigd zijn. 

Statistieken kunnen ook in elk van de hoofdstukken van The Falconeer in de goede richting worden geduwd door het gebruik van biochemici, hoewel de grootste verandering in de gameplay komt in de overvloed aan beschikbare wapens. Omdat je er in verschillende soorten en kwaliteiten bent, kun je je speelstijl enigszins aanpassen door te kiezen tussen lichtere of zwaardere wapens die je tot je beschikking hebt. 

Teleurstellend, hoewel het kiezen van de achtergrond van je personage een effect heeft op je nobele valk-metgezel, zijn de verhaalvertakkingen onbestaande. Je krijgt ongetwijfeld veel werk verzet voor de nederzettingen op de Ursee naarmate je verder komt in het verhaal van The Falconeer, dankzij je valkenierkunsten. 

Je voelt je echter zonder veel aanwezigheid of persoonlijkheid, ondanks de kabbelende effecten van je acties hoofdstuk na hoofdstuk. In plaats daarvan dwaal je van stad naar stad en doe je wat er gedaan moet worden om het verhaal te bevorderen zonder ooit een echt gezicht of personage-gedreven interacties te hebben die uiteindelijk een beetje hol aanvoelen, ondanks het grote plezier van de verhaalcampagne. 

Aanhangwagentijd:

In het begin bleef dat holle gevoel bij me hangen, wat de anders plezierige gevechten en serene verkenning dempte. Hoe meer ik echter speelde en verkende, hoe meer ik verliefd werd op de Ursee als het personage in de kern van de Falconeer die veranderde van mijn acties toen ik zijn rijke geschiedenis ontdekte. 

Tegen het einde van mijn tijd bij The Falconeer was ik volledig verslaafd. Terugsluipen in de persbouw om de rest te spelen, waar ik je nog niet over kan vertellen, om meer van de fantastische wereld en aangrijpende gevechten te krijgen. Als je zelf naar meer gigantische vogelavonturen hunkert, en laten we eerlijk zijn wie dat niet is geweest, dan is The Falconeer zeker een game om in de gaten te houden, aangezien het op 10 november volledig wordt uitgebracht.