Vertel me waarom recensie: oprecht tienerdrama raakt alle emotionele tonen

Net toen je dacht dat je de laatste episodische verhalen in videogames had gezien, houdt ontwikkelaar Dontnod Entertainment de vlam levend met hun unieke merk van interactieve tienerdrama's. De studio had hun succes al gestold door dit te doen met twee Het leven is Strange titels, maar nu willen ze de grenzen opnieuw verleggen door het allereerste speelbare transgender-personage in een grote game te spelen.

Pacing problemen terzijde, Vertel me waarom is een ander aangrijpend verhaal dat niet bang is om moeilijke onderwerpen aan te pakken, des te beter door een vastgelopen release-schema, wat betekent dat je niet lang hoeft te wachten om te zien wat er gebeurt.

Vertel me waarom bijna volledig speelt zich af in het pittoreske stadje Delos Crossing in Alaska, de gemoedelijke plaats waar de tweelingbroers en -zussen Alyson en Tyler opgroeiden voordat ze de volgende 10 jaar gescheiden raakten na het overlijden van hun moeder, Mary-Ann.

Dit overlijden is het opruiende incident achter de terugkeer van de tweeling na jaren weg van huis en van elkaar, een incident dat hen in staat zou kunnen stellen om eindelijk grip te krijgen op hun jeugdtrauma.

Er kan veel veranderen in 10 jaar, vooral mensen, en het voelt oprecht en eerlijk om te zien hoe Alyson en Tyler elkaar opnieuw leren kennen na een decennium van elkaar gescheiden te zijn. Terwijl de tweeling via brieven en internet praatte, zijn die afstandelijke communicatiemethoden vaak koud en uitdagend. Pas als het paar oog in oog komt te staan, kunnen ze een relatie beginnen. Hoewel hun interacties in het begin relatief onhandig zijn, duurt het niet lang voordat het paar zich als een tweeling gedraagt: één montagescène ziet ze zelfs door de woonkamer van hun kindertijd dartelen en dansen.

Als ze hun relatie tussen broers en zussen met elkaar nieuw leven inblazen, leer je natuurlijk meer over hun leven. Je zult ontdekken dat Alyson vastzit in een sleur, vast in het kleine, besneeuwde stadje van de game dat de moderne wereld vergeten is. Aan de andere kant is Tyler tijdens zijn tijd van huis volledig overgegaan en is hij echt de persoon geworden die hij nu is.

Ik had mijn scepsis over Vertel me waarom's behandeling van een transgender personage, maar ondanks mijn standpunt als een cisgender persoon, kwam ik zeker weg met een beter begrip van hoe het proces of de overgang eruit ziet tegen het einde van het verhaal. Als er niets anders is, zou Dontnod geprezen moeten worden voor deze inspanning; je kunt zien dat ze hun onderzoek hebben gedaan. Sommige interacties zijn in het begin wat onhandig; degenen die Tyler als kind kenden, moeten een oude vriend herontdekken, een die heel anders lijkt dan hoe ze hem ooit hadden leren kennen, maar zoals Tyler zichzelf blijft vinden, doen de oude en nieuwe bewoners om hem heen dat ook.

Als je je zorgen maakt over transrepresentatie in Tell Me Why, dan heeft Dontnod een met spoilers gevulde FAQ toegevoegd, zodat je meer te weten kunt komen over hoe het personage van Tyler in het spel wordt behandeld. Als u meer wilt weten, klik hier. 

Vanuit een gameplay-perspectief, Vertel me waarom doet niet veel anders dan Het leven is Strange. Terwijl Tyler en Alyson hun familiemysterie vol spoilers beginnen te ontdekken, krijg je de taak om verschillende locaties in de stad te onderzoeken, waaronder je ouderlijk huis, de plaatselijke winkel en het politiebureau, aanwijzingen te verzamelen en de allerbelangrijkste dialoogkeuzes te maken. Elke mogelijke verveling wordt echter vermeden, dankzij omgevingen met een ongelooflijk nauwkeurig 'ingeleefd' gevoel. Boeken liggen bezaaid op planken; lades liggen vol met spullen om in te snuffelen en bijna elk hoekje vertelt zijn eigen verhaal.

Afgezien hiervan delen Alyson en Tyler een unieke tweelingverbinding genaamd The Voice, waardoor ze niet alleen in elkaars hoofd kunnen praten om afluisteren te voorkomen, maar hen ook eerdere gebeurtenissen als herinneringen laat oproepen. Dit wordt uiteindelijk een essentieel hulpmiddel bij het oplossen van het doel achter de dood van hun moeder, omdat op verschillende punten in het verhaal schaduwen uit het verleden voor je zullen verschijnen en je besluitvorming zullen beïnvloeden. Het zou tenslotte geen Dontnod episodisch avontuur zijn zonder een element van het bovennatuurlijke, hoewel het gelukkig niet het spectrum van emoties wegneemt Vertel me waarom verkent.

Gewoonlijk zou ik met episodische games als deze vrij beperkt zijn in de mening die ik zou kunnen geven, omdat het de standaardpraktijk is voor ontwikkelaars om nieuwe afleveringen te maken terwijl ze gaande zijn. Vertel me waarom gelukkig schrapt dat idee: alle drie de afleveringen zijn van tevoren gemaakt met een wekelijks releaseschema in gedachten. Voor deze recensie hebben we het hele verhaal kunnen spelen en daardoor was het een veel betere ervaring. Karaktermotivaties worden gehandhaafd, locaties blijven vertrouwd en plotpunten bleven nog vers in mijn hoofd. Het helpt dat de boog perfect past bij een binge in Netflix-stijl.

Over Netflix gesproken, dat is het vermelden waard Vertel me waarom is niet bang om op punten behoorlijk hammy te worden. Want hoe gevoelig thema's als verlies, identiteit en geslacht ook worden uitgediept, het verhaal neemt een aantal wilde wendingen - tot het punt dat een letterlijke mysteriedoos een cruciale rol speelt in de laatste aflevering. Ik begrijp dat het belangrijk is om spelers verslaafd te houden aan het drama, ik wou dat het had kunnen gebeuren zonder zoveel clichés.

De laatste aflevering van Tell Me Why heeft wel wat problemen met het tempo, vooral in het begin. Zonder in spoilers te duiken, wordt de tweeling voor een korte tijd gescheiden in een segment dat een beetje te veel op opvulling lijkt. Terwijl ze in de eerste twee afleveringen samenwerken, waardoor ze meer over elkaar te weten komen, zijn de meeste belangrijke plotonthullingen al bekend aan het begin van aflevering 3 en dit lange afnemen levert niets op.

Dit is nog steeds niet genoeg om te voorkomen Vertel me waarom van een goed uitgevoerd en oprecht verhaal over het belang van opgroeien en verder gaan, wat je omstandigheden ook mogen zijn. Niet één keer heb ik Alyson of Tyler niet herkend als driedimensionale personages en het is onmogelijk om niet betrokken te zijn bij het verhaal van hun familie, zelfs als sommige omstandigheden waarin ze zich bevinden openlijk melodramatisch zijn. Het belangrijkste is dat de trans-ervaring hier vakkundig wordt behandeld, als een geweldig voorbeeld van hoe videogames gevoelig kunnen omgaan met een complex personage dat maar weinigen goed krijgen.