Review: Claybook is mooi om naar te kijken, maar mist inhoud

Beoordeeld op Nintendo Switch.

Claybook is een spel over het besturen van een constant veranderend stuk klei terwijl een verontrustend kind met grote ogen boven je opdoemt. Het is leuk, het is frustrerend, het is op fysica gebaseerd. Het is al het plezier van klei zonder dat je daarna hoeft op te ruimen of je zorgen hoeft te maken dat je per ongeluk een klont in het tapijt gooit.

De hele wereld in Claybook is gemaakt van – je raadt het al! - klei. Je bent een klodder gemaakt van klei. De grond is klei. Ik ben er vrij zeker van dat het onheilspellende kind van klei is gemaakt. Af en toe zijn er niet-kleiproducten, zoals chocolade of vloeistof, maar voor het grootste deel is alles klei.

Omdat alles van klei is gemaakt, kun je bijna alles naar eigen inzicht vormen, vormen en vernietigen. De game heeft ook een enigszins realistische fysica, wat betekent dat je oplossingen moet vinden die de wetten van de fysica volgen om elk niveau te voltooien. Ik zeg 'enigszins', want in tegenstelling tot de echte wereld, als je de basis van bijna elk object vernietigt, zal het object niet omvallen. Het blijft gewoon in de lucht hangen. Clay houdt zich blijkbaar niet altijd aan onze regels.

Claybook is opgedeeld in boeken en hoofdstukken, waarbij elk boek een bepaald thema heeft, zoals chocolade, en waarbij elk hoofdstuk verschillende op klei gebaseerde taken bevat. Je kunt tot drie sterren per hoofdstuk verdienen op basis van het aantal taken dat je voltooit. Deze sterren helpen toekomstige boeken en hoofdstukken te ontgrendelen. Het is zo simpel!

De taken variëren enorm in moeilijkheidsgraad, met niveaus die gaan van volledig vernietigende omgevingen tot het eenvoudig (of niet-zo-simpel, als je slecht bent in natuurkunde) bassins vullen met vloeistof, maar de game bestraft je nooit echt voor het falen. In het slechtste geval krijg je maar één ster. Je kunt een level voltooien zodra je het hoofddoel hebt bereikt, wat je ongeveer twee sterren zou moeten opleveren, of je kunt blijven en proberen alles voor 100% te doen.

Na het tweede boek begin je je te realiseren dat het spel redelijk repetitief is in de taken die het te bieden heeft, en dat het hele spel binnen een paar uur kan worden voltooid. Wat het spel echter mist aan taakvariatie, maakt het goed in omgevingen. Elk niveau is zo mooi en met zo'n delicate vaardigheid gemaakt dat het bijna heiligschennis voelt om er als een razende doorheen te gaan. Je kunt zien dat het Second Order-team echt veel hard werk, moeite en liefde in elk niveau heeft gestoken en dat is echt te zien.

Een ander ding dat Claybook goed doet, is dat het veel nadruk legt op het nemen van de tijd om van het spel te genieten en met de wereld om te gaan, wat een verademing is. Zelfs de race-levels leggen een zware focus op het bereiken van het doel in plaats van zich over de hele wereld te haasten. Je hoeft je alleen maar zorgen te maken over timers en om 100% in een level te komen als je een hoge positie wilt scoren in de in-game leaderboards.

De game heeft ook een sandbox-modus, die ik volledig niet onder de knie heb op de Nintendo Switch, en ik kan me voorstellen dat de sandbox-modus veel beter werkt met een muis- en toetsenbordconfiguratie. In de Sandbox-modus kun je je eigen levels maken en met klei rommelen. Het lukte me om een ​​huis helemaal van peperkoekmannetjes te maken voordat ik me realiseerde dat ik het per ongeluk in de lucht had gebouwd en dat ik een complete dwaas was. Ik ben echter nog steeds trots op mijn drijvende peperkoekmannenhuis.

Een van de belangrijkste kenmerken van Claybook, die ik graag zie op de Nintendo Switch, is cross-platform spelen met community-creaties. Je hebt toegang tot de creaties van andere spelers, ongeacht of ze zich op pc, Xbox One, PlayStation 4 of op de Switch bevinden, en ze op elk platform spelen. Aangezien de Switch-versie van het spel de modus voor gesplitst scherm mist die de andere versies van Claybook hebben, is het leuk om te zien dat deze functie nog steeds is geïmplementeerd.

Op technisch gebied scoort Claybook zeer hoog. Claybook wordt aangedreven door een technologie genaamd Clayfield, die allerlei leuke klei-gerelateerde dingen mogelijk maakt zonder vertraging. Mijn speelervaring was zijdezacht, zelfs toen ik mijn bewuste kleibob in de lucht lanceerde en hem tegen vijftig objecten tegelijk liet weerkaatsen, dus ik zou hem op die afdeling minstens drie duimen omhoog geven.

De fysica van het spel is geweldig en raar. Vloeistoffen hebben een echte vloeistoffysica en kunnen je voortgang belemmeren als je erin vast komt te zitten. Als u bijvoorbeeld een bassin probeert te vullen, moet u een geschikte greppel graven, anders zal de vloeistof gewoon niet in het bassin komen. Het is indrukwekkend om te zien dat een op fysica gebaseerde engine zo goed is geïmplementeerd, dus de game scoort nog eens drie duimen omhoog. Als je het echter moeilijk vindt om met realistische fysica om te gaan, is deze game niets voor jou. Het zal al een frustrerende nachtmerrie worden voordat je zelfs maar het eerste level hebt gehaald.

Claybook heeft één belangrijke Nintendo Switch-specifieke fout, waarbij de tekstgrootte in de handheld-modus net iets te klein is. Hoewel dit eenvoudig kan worden verholpen door over te schakelen naar de gedockte modus en op een groter scherm te spelen, is het vervelend voor mensen die onderweg willen spelen. Dit zou echter geen probleem moeten zijn voor iedereen die op een ander platform speelt.

Er lijkt ook geen touchscreen-ondersteuning te zijn. Het gebrek aan ondersteuning is begrijpelijk, aangezien Claybook niet exclusief voor de Nintendo Switch is ontwikkeld, maar het zou leuk geweest zijn om de mogelijkheid te hebben om het scherm daar te gebruiken. Andere poorten hebben het eerder voor elkaar gekregen, dus het is niet helemaal onmogelijk.

Wat betreft de bedieningselementen zelf, ze zijn een beetje contra-intuïtief. Gedurende de eerste twee uur van het spel zul je hoogstwaarschijnlijk per ongeluk terugspoelen of constant een gat in de grond graven zonder het te beseffen. Als je eenmaal de besturing onder de knie hebt en onthouden welke kleivorm het beste is voor wat (zoals het gebruik van de cilindervorm om de trap op te gaan), wordt het spel een stuk eenvoudiger.

Over het algemeen is Claybook een spel dat er mooi uitziet en goed speelt. Het is alleen jammer dat als je eenmaal de klei van het oppervlak hebt geschraapt, het een korte ervaring is met enigszins repetitieve taken. Gelukkig kunnen de sandbox-modus en toegang tot community-creaties de speeltijd verlengen en meer inhoud aan de game toevoegen, maar wat de game te bieden heeft in de hoofdquest-inhoud ontbreekt aanzienlijk.

Je kunt Claybook krijgen op de Nintendo Switch voor slechts $ 14.99.