Preview: Earth Defense Force: Iron Rain is de next-gen EDF-ervaring waar we op hebben gewacht

Voorbeeld bekeken op PS4

Zeggen dat de Earth Defense Force-serie een verworven smaak is, zou een sluwe poging tot verbale ontduiking kunnen zijn. Het is een serie met een heel specifiek publiek. Als je een zwak hebt voor missiestructuren in arcade-stijl, een scherm vol vijandelijke hordes en een voorliefde voor explosies, dan is dit iets voor jou. Oh, en je moet kunnen omgaan met af en toe een dip naar 10 fps of zo. Het is een serienietje.

We hebben tot nu toe drie uur met de game doorgebracht, maar Earth Defense Force: Iron Rain wordt al een van de beste inzendingen in de serie. Het helpt zeker dat Iron Rain, met de verhuizing van dit item naar Unreal Engine 4, profiteert van een enorme visuele revisie. Vijanden zijn gedetailleerder en daarom walgelijker, en animaties op je speelbare personage zijn vrij gedetailleerd. Het is eigenlijk best bevredigend om te zien hoe je PA Gear zich uitbreidt tot vleugels en dan subtiel weer in elkaar klapt zodra je de grond raakt.

Omgevingen hebben ook een enorme boost gezien in visuele getrouwheid. Steden zijn gedetailleerder met struikgewas en vegetatie die rond gebouwen groeit, er zijn zelfs fatsoenlijk weergegeven auto's verspreid over de straten. Natuurlijk kan dit alles worden vernietigd met een paar raketten. Net als de andere EDF-spellen, zul je de meeste van deze kaarten tijdens je speeltijd meerdere keren zien, maar ze hebben een veel groter gevoel van realisme. Nou, zo realistisch als ze kunnen zijn als de hordes gigantische mieren over elkaar beginnen te klauteren en op elkaar vast komen te zitten. De visuals helpen de bugs van het spel niet (ik bedoel niet de insecten), maar er zijn gebieden waar ik echt onder de indruk was. Voor een serie die er altijd een generatie achter heeft uitgezien en gevoeld, helpt Iron Rain EDF eindelijk om de achterstand in te halen.

Van de straten van San Francisco tot de heuvelachtige stranden van de game, Iron Rain voelt veel ambitieuzer aan dan de iteratieve inzendingen die we de afgelopen jaren hebben gezien. Een grotere focus op het verhaal - compleet met echte tussenfilmpjes - en geheel nieuwe gameplay-mechanica zorgen ervoor dat Iron Rain fris aanvoelt in vergelijking met zijn voorgangers. Het voelt zeker nog steeds als een iteratie. Het vindt het web-gecoate wiel niet opnieuw uit, maar het verbetert het wel.

In de eerste paar uur heb ik het al fantastisch gehad. Ik ben dol op EDF en ik zie mezelf Iron Rain aanbidden naarmate ik het vaker speel. In slechts een tiental missies heeft het me geboeid, vermaakt en zelfs verrast. Het nieuwe Overdrive-mechanisme van de game - waarmee je je wapens in wezen met hogere snelheden kunt afvuren met bliksemsnel herladen - is geweldig. Als je faalt tijdens een missie en opnieuw moet beginnen, kun je deze in de fles houden tot het deel waar je hem het meest nodig had. Het helpt EDF echt om boven de machtsfantasie uit te stijgen die het al is.

Natuurlijk zijn er ook de intimiderende nieuwe vijanden van het spel om mee om te gaan en het duurt echt niet lang voordat je gedwongen wordt om met ze om te gaan. In de tijd dat ik speelde, kwam ik al een paar van de nieuwe vijanden tegen. Ten eerste zijn er de nieuwe Sideros-vijanden die als een meteoor door de lucht schieten. In de derde of vierde missie knalde er een in een benzinestation dat ik als dekking gebruikte - ik was verre van blij en nogal doodsbang. Het helpt niet dat zodra je dichtbij ze komt, ze transformeren van een grote rode pilaar in een gruwelijke Dr. Who-stijl wangedrocht met brute aanvallen op korte afstand en zelfs enger langeafstandsaanvallen. Ze delen de schade uit en nemen het ook op. Een paar uur later heb ik met hordes van hen gevochten - het is angstaanjagend.

Dan zijn er de Harvesters, een gemakkelijk te vernietigen vijand, maar een die mensen in peulen op zijn lichaam huisvest. Ze uitschakelen is eenvoudig - schiet met het grote oog op de voorkant - maar misschien wil je voorzichtig zijn met het overal spuiten van raketten, omdat je per ongeluk de mensen kunt vermoorden die je probeert te redden. Dat is misschien niet zo eenvoudig als je zou denken als hoop, aangezien ze bijna altijd vergezeld worden door leden van de insectenhorde.

Naast de visuele en kerngameplayverbeteringen, is de kernlus van EDF enigszins gewijzigd. Terwijl je nog steeds vecht tegen buitenaardse insecten en nieuwe uitrusting vrijspeelt, moet je ook energiekristallen verzamelen om ze te kunnen ontgrendelen. Verschillende vijanden laten verschillende soorten kristallen vallen - de Sideros laten bijvoorbeeld rode kristallen vallen - en je moet voorzichtig zijn met het verzamelen ervan in het heetst van de strijd.

Voor zo weinig als we hebben gespeeld, is Earth Defense Force: Iron Rain een van de beste inzendingen van EDF tot nu toe. Het voelt zeker als een stap voorwaarts, maar niet als een grote. Als je al dol bent op deze fantastische serie gekke en bizarre shooters, Iron Rain is net zo waanzinnig, briljant en bombastisch als het ooit is geweest. Ook kun je in deze blijkbaar op de mieren rijden ... Ik kan niet wachten om het te proberen!

Earth Defense Force: Iron Rain wordt op 11 april gelanceerd op PS4.