Review: Jump Force is een teleurstelling voor zowel fans van vechtgames als anime-fans

Beoordeeld op Xbox One

Als de grootste pijler van de manga- en anime-industrie, is Shonen Jump een icoon over de hele wereld voor fans van de populairste media van Japan. Het is een cultureel fenomeen; iconische franchises zoals Dragon Ball, Naruto en My Hero Academia zijn allemaal afkomstig van deze ene uitgever. Met zo'n brede spreiding van personages met hun eigen persoonlijkheden, achtergronden en geschiedenissen, zou een game die volledig op deze decennialange franchise is gebaseerd, de IP waardig moeten zijn. Helaas is Jump Force het niet waard.

Jump Force voelt momenteel als een inspanning van meerdere miljoenen dollars om zoveel mogelijk Shonen Jump-eigenschappen in één product te stoppen. Het is een duidelijke compensatie; in plaats van polijsten en finesse, krijg je karakterkwantiteit. En personages die je krijgt, er zijn er hier een hele reeks: Kenshiro uit Fist of the North Star, Jotaro Kujo (en Dio) van JoJo's Bizarre Adventures en de voor de hand liggende Naruto-, Bleach- en Dragon Ball-personages. De meeste personages die momenteel niet in het ongewisse van licenties zitten, zijn hier aanwezig.

Het is dan ook een anomalie dat Jump Force, met meer dan 40 iconische personages die al in de selectie van de game staan, meer gericht is op het bieden van een unieke avatar om als te spelen. In dezelfde geest als Dragon Ball Xenoverse, heb je de taak om je eigen held te creëren. Terwijl je door het barebone-verhaal van de game gaat, kom je in contact met alle personages die je kent en waar je van houdt, gebruik je hun klassieke bewegingen als die van jou en mix en match je zelfs hun kleding.

Hoewel dit allemaal prima en dandy is, beknibbelt Jump Force op de belangrijkste aspecten van het aanpassen van personages. In plaats van de bewegingsset van het personage die je wilt voor je standaardcombo's te mogen nemen, heb je de keuze uit drie: snelle aanvallen, langzame aanvallen en een tussenvorm. Er is geen op het zwaard gebaseerde basis, geen geweren, geen rekbare ledematen - alles wat cool is, wordt gedelegeerd aan speciale bewegingen.

Nog bizarder is de manier waarop Jump Force je personage laat verschijnen als de sterkste persoon die iemand ooit heeft gezien. In feite lijken de talloze helden van de game maar om twee redenen te bestaan: verkoopbaarheid en om je personage cooler te laten lijken. Al vroeg lukt het je om je staande te houden tegen Dragon Ball-schurk Frieza, terwijl zelfs Goku dat niet kon. Niet lang daarna, tijdens een trainingssessie met Saint Seiya's Shiryu, markeer je zijn zogenaamd "ondoordringbare" schild. Jij deed dat! Je moet zo cool zijn!

Met zoveel interessante personages lijkt het triviaal om een ​​aangepast personage in de mix te introduceren. Je kunt beter vechten dan alle echte helden, je bent de beste van de besten. Ondertussen, in de hoek, zit een letterlijke God ineengedoken terwijl je zijn gezicht breekt.

Het zou dan helpen als de missies en scenario's waar je omhulsel van een personage aan deelnam, in de buurt van plezierig waren, maar dat zijn ze niet. Elke missie bestaat uit dezelfde paar stappen. Je krijgt te horen dat er een storing is, je teleporteert naar binnen, je vecht en dan ga je naar huis. Soms moet je twee of drie keer vechten. Dit alles wordt omgeven door generieke dialogen, verschrikkelijk lage fps tussenfilmpjes en afschuwelijke animaties. De ontzagwekkende multiplayer-baasgevechten van Dragon Ball: Xenoverse 2 zijn hier nergens te zien - het is gewoon steeds weer hetzelfde.

De daadwerkelijke gevechten zijn niet al te slecht, gewoon ongepolijst. Net als Xenoverse heb je standaard automatische combo's, vier speciale bewegingen, een krachtige ontwaakmodus en een manier om snel naar je tegenstander te zoomen. Het is complete stijl boven inhoud. Een hele reeks nabewerkings- en deeltjeseffecten vullen het scherm elke seconde. Het is moeilijk om te zien wat er aan de hand is en als je er zelfs maar tien uur bent, kan het je nauwelijks meer schelen.

Als je Jump Force voor langere tijd speelt, voelt het alsof je door de bewegingen gaat. Als je eenmaal enkele van de meer "geavanceerde" technieken in je arsenaal onder de knie hebt, zul je niet veel uitdaging tegenkomen. Het is de Best Bits-compilatie, zij het met de OC van de redacteur die alleen voor de grappen en giechels is ingevoegd. Er is hier weinig om van te houden.

Jump Force is geen game die het waard is om te spelen, tenzij het aan twee criteria voldoet: je houdt echt van al zijn anime-representaties en je kunt het vrij goedkoop vinden. Voor $ 60 is Jump Force een afschuwelijke interpretatie van de kenmerkende uitgever van de anime-industrie.