نقد و بررسی: جی جی مکفیلد و جزیره خاطرات داستان زیبایی از هویت را روایت می کند

در ایکس باکس وان بررسی شد

آرامش. صفحه عنوان The Missing صلح آمیز - بت است. شخصیت اصلی جی جی (جکی جیمسون) روی اسکله ای مشرف به دریاچه آبی کریستالی آرام ایستاده است. پرنده های سفید خالص بالای سر قایق کوچک او نشسته اند. با فشار دادن بازی، دوست دختر (شاید) او، امیلی، به صحنه می دود و روی قایق می پرد و پرندگان را می ترساند.

این یک استراحت در یک لحظه صلح آمیز است، اما هنوز هم یک لحظه شاد است، و این بخش آغازین یکی از شادترین لحظاتی است که برای مدتی در The Missing خواهید دید. صحنه روی اسکله به JJ و Emily تبدیل می شود که لحظه ای را در اطراف آتش به اشتراک می گذارند. پس از آن، همه چیز به جهنم یا به طور خاص تر Limbo می رود.

پلتفرمر سیاه و سفید Playdead در سال 2011 آشکارا الهام‌بخش سبک بازی موجود در The Missing است. لحظات کوتاهی از بازی حتی Erk به سبک هنری آشنای بازی بازمی گردد. تعقیب یک دروگر چاقویی در اوایل شما را به میدان بزرگی از گل‌های بنفش می‌برد که پس‌زمینه آن با آسیاب‌های بادی شبح سیاه پر شده است.

در این زمینه مکانی است که با مکانیک اصلی The Missing آشنا می شوید: بازسازی. سفر در مزرعه شما را به درخت بزرگی می برد که با برخورد صاعقه بزرگ به آن می کوبید. شما به سختی از هیولا چوبی فرار می کنید، اما همانطور که تنه با زمین تماس پیدا می کند، آتش گسترش می یابد و شما را در چنگال خود می گیرد. جی جی روی زمین می‌افتد، پایین می‌آید و از درد جیغ می‌کشد. شما زندگی می کنید، پس از یک رستاخیز که شامل یک دکتر نیمه انسان-نیمه آهو می شود که انگار در بلک لج تویین پیکس گیر کرده صحبت می کند.

پس از این لحظه، گمشده مدت کوتاهی را به عنوان یک پلتفرم کننده پازل نسبتاً فرمولیک سپری می کند. شما راه می روید، می پرید، جعبه ها را جابه جا می کنید، اشیاء را پرتاب می کنید تا جعبه ها را از مکان های مرتفع پایین بیاورید - معمول است. حتی محیط‌هایی که جعبه‌ها را در آن جابه‌جا می‌کنید، با بافت‌های گل‌آلود، انیمیشن‌های بی‌نظیر و حتی حجم زیادی از ضربه زدن به هنگام پخش بازی در دارایی‌ها، صاف و ساده هستند. در واقع، از طرق مختلف، گاهی اوقات من را به یاد یک بازی PS3 می انداخت.

با این حال، در طول مسیرتان، با یک تخته چوبی مواجه می‌شوید که روی لبه یک گودال پوشیده از خارها قرار دارد. راه رفتن به لبه باعث سقوط سکو می شود. با لمس خارها، لب های شما در جهت مخالف پرت می شوند. تنها راه معقول برای تکمیل پازل؟ قسمت‌های بدن را برش دهید تا چیزی بیش از یک سر نباشید، با استفاده از سبکی خود از روی سکو عبور کرده و از یک شکاف کوچک به درستی بلغزید. اوه، و به عنوان یک سر می توانید بپرید. نپرس چرا

به غیر از بریدن اندام ها و سر خوردن از میان شکاف ها به عنوان سر درهم و خون آلود، می توانید چند کار دیگر را با مثله کردن بدن خود در طول بازی انجام دهید. به عنوان مثال، می توانید اندام خود را به سمت اجسام پرتاب کنید، می توانید خود را به آتش بکشید تا موانع را بسوزانید و می توانید آنقدر مورد ضربه اشیاء سنگین قرار بگیرید که تمام استخوان های شما شکسته شود و جهان زیر و رو شود. میدونی چیزای معمولی

خارج از این مکانیک کلیدی، چند پازل جالب و چند طرح جالب دشمن، The Missing در بخش گیم پلی واقعی نسبتاً استاندارد است. خوش می گذرد؛ بیشتر اوقات متوجه می‌شدم که بیشتر به آن به عنوان یک کاتالیزور برای انتقال روایت بازی فکر می‌کنم و هر چه بیشتر در The Missing بازی می‌کردم، بیشتر متوجه می‌شدم که این حقیقت دارد.

داستان جی.جی داستانی عمیق و غم انگیز است. این داستان یافتن خود واقعی خود و یادگیری پذیرش آنچه هستید است. من آن را اسپویل نمی‌کنم، این داستانی است که باید خودتان آن را بازی کنید، اما همانطور که در پازل‌های غم‌انگیز بازی حرکت می‌کنید، همیشه داستان است که شما را درگیر می‌کند. The Missing به شما عزم راسخ می دهد که برخلاف بسیاری از بازی ها آن را از سر گذرانید و قطعاً عنوانی است که باید از ابتدا تا انتها بازی کنید.

در مجموع فقط حدود شش ساعت اجرا می شود، اما آنها شش ساعت مهمی هستند که به اعتقاد من باید تجربه کرد. قطعاً به اندازه کافی شما را درگیر نگه می‌دارد - دونات‌های کلکسیونی بازی دائماً هنر مفهومی جدید و لباس‌های پوشیدنی را باز می‌کنند، و حتی مقدار زیادی از قفل‌های بازگشایی بعد از بازی مانند چیت‌ها و پخش‌کننده موسیقی وجود دارد.

The Missing یک بازی خوب با مکانیک منحصر به فرد است (اگرچه من Rebellion's NeverDead را هم به یاد دارم) که داستانی خارق العاده و تاثیرگذار را در خود جای داده است. شاید این یک فنجان چای برای همه نباشد، اما این یک بازی است که برای سال های آینده با شما خواهد ماند.