نقد و بررسی: خیابان فورزا مجموعه‌ای از شجره نامه را با عنوانی افتضاح نشان می‌دهد

بررسی شده در کامپیوتر

نام Forza معمولاً نامی است که مورد توجه قرار می گیرد. پس از افول Gran Turismo و عملکرد تکان دهنده کنسول Project Cars، Forza Motorsport و اسپین آف آن Forza Horizon به عنوان شجره بازی های مسابقه ای ارتقاء یافته است. این در مورد خیابان فورزا صدق نمی کند. Forza Street به راحتی بدترین بازی در سری Forza است، بازی ای که میله بالایی را که این مجموعه در طول سال ها به دست آورده است پایین می آورد.

در خیابان فورزا، توصیف کاری که به عنوان مسابقه انجام می دهید دشوار است. مطمئناً مسابقاتی برگزار می‌شود، قطعاً اتومبیل‌هایی در مسیر پیست حرکت می‌کنند، اما این بیشتر شبیه یک نسخه مجازی وحشتناک Scalextric است. در اینجا، فقط قدرت ترمز کردن، شتاب گرفتن و استفاده از بوست به شما داده می شود. این ممکن است برای ساختن یک بازی مسابقه‌ای جذاب کافی به نظر برسد – بازی‌های موبایلی زیادی وجود دارند که این کار را انجام می‌دهند – اما خیابان Forza حتی شما را برای استفاده از این کنترل‌ها آزاد نمی‌گذارد. کنترلی که بر روی مسابقات دارید اساساً یک رویداد زمان سریع است.

فقدان کنترلی که دارید به بهترین وجه با انجام مراحل مسابقه نشان داده می شود. همه چیز با پرتاب شروع می شود، جایی که شما مجاز هستید ماشین خود را شتاب دهید و دور بچرخانید تا به باندهای قدرت ضربه بزنید که بهترین تقویت را به شما می دهد، البته تا زمانی که بیش از حد نشوید. این سخت ترین گیم پلی است که می بینید. پس از آن، شما وظیفه دارید که دکمه شتاب را تا زمانی که به گوشه ای برسید فشار دهید. در آنجا، نقاط مشخص شده روی زمین را رها می کنید تا ترمز کاملی داشته باشید، و سپس، در حالی که ماشین خودش را در اطراف پیچ هدایت می کند، منتظر می مانید تا به سمت دیگر برسد تا بتوانید پدال گاز را فشار دهید. دوباره در زمان مناسب مشخص شده تا بتوانید رانندگی کنید.

این سه بار در یک مسابقه اتفاق می افتد. هر مسابقه از یک فرمول پیروی می کند: راه اندازی، سه گوشه، پایان. بنابراین نیازی به گفتن نیست که گیم پلی بازی به سرعت تکرار می شود زیرا شما دقیقاً همان کار را در هر مسابقه انجام خواهید داد. برای جالب نگه داشتن چیزها، یک عملکرد تقویتی وجود دارد که شارژ می شود و می توانید در هر زمان از آن استفاده کنید - تا زمانی که شارژ شود - و در حالی که به نظر می رسد این یک استراتژی را به همراه دارد، بهترین برنامه اقدام همیشه به نظر می رسد هر زمان که باشد از آن استفاده می کند. شارژ می شود مگر اینکه بخواهید به منطقه ترمز بروید. از آنجایی که به نظر می رسد هرجا که از آن استفاده می کنید اثر یکسانی دارد، هیچ دلیلی وجود ندارد که هر زمان که می توانید از آن استفاده نکنید، بنابراین فقط به دکمه دیگری تبدیل می شود که وقتی به شما چشمک می زند باید فشار دهید، نه دکمه ای با انتخاب معنی دار پشت سر. آی تی.

نام Forza نه تنها از طریق گیم‌پلی ساده‌ای که تعریف صرف از یک بازی مسابقه‌ای را ارائه می‌کند، مخدوش شده است، بلکه توسط شیوه‌های تجاری غارتگرانه بازی‌های موبایلی نیز در گل و لای کشیده شده است. به نظر می‌رسد خیابان Forza تمام ترفندهای کتاب را به کار می‌گیرد: تایمرهای انرژی برای انجام هر کاری تقریباً به اندازه کافی در طول رویدادها، تعداد بی‌شماری لوت‌باکس‌های مختلف برای دریافت انواع ماشین‌های مختلف، تعداد بی‌شماری توکن برای خرید جعبه‌های غارت که برای رها کردن شما طراحی شده‌اند. فواصل زمانی عجیب و غریب، بنابراین شما نزدیک‌تر از آنچه هستید به نظر می‌رسید و بیشتر وسوسه می‌شوید که دو ارز اصلی متفاوت را ادامه دهید، و البته فروشگاهی نیز برای خرید این ارزها وجود دارد که بسته سنتی بهترین ارزش را با قیمت 79.99 پوند عرضه می‌کند.

در حالی که واضح است که Forza Street برای یک بازی موبایل طراحی شده است، اما بلافاصله بازی را به چاله های جهنم نمی اندازد، زیرا تعداد زیادی بازی موبایل وجود دارد که نشان می دهد می تواند یک پلت فرم خوب برای مسابقه باشد. بازی‌هایی مانند Asphalt 9: Legends و Real Racing 3 به شما کنترل بسیار بیشتری بر روی اکشن می‌دهند، زیرا می‌توانید در واقع هر طور که می‌خواهید با ماشین‌ها مسابقه دهید. در این بازی ها، شما از تلفن به عنوان یک کنترلر حرکت برای هدایت مسیر استفاده می کنید که نه تنها به شما کنترل می دهد، بلکه شما را به بازی متصل می کند تا شما را در دنیای آنها غرق کند. با این حال، در خیابان Forza، دستگاه تلفن همراه به‌عنوان یک محدودیت مورد استفاده قرار گرفت، که توانایی هدایت را کاملاً از بین می‌برد که در مقایسه با آن احساس توخالی می‌کند و صرفاً سایه‌ای از آنچه یک بازی مسابقه‌ای روی موبایل می‌تواند باشد.

خوشحالم که بگویم خیابان Forza حداقل در بیشتر موارد خوب به نظر می رسد، که چیز خوبی است زیرا اساساً فقط یک صحنه تعاملی است. محیط شبانه به خوبی با بسیاری از تجهیزات نورپردازی مدرن تزئین شده است، و مدل‌های ماشین‌ها همگی با کیفیت و براق هستند که گویی از یک نمایشگاه بیرون آمده‌اند. حتی آتش بازی هایی وجود دارد که وقتی به گوشه و کنار می روید خاموش می شود تا به گیم پلی آن کمی شعله ور شود و آن را هیجان انگیزتر کند(!) اما متاسفانه، سیستم دوربین خیابان Forza همه اینها را خراب می کند.

دوربین سینمایی چیز بدی نیست، حتی در بازی‌های مسابقه‌ای سنتی مانند سری اصلی Forza از بازی‌های Grand Turismo، یک دوربین سینمایی می‌تواند هر لحظه و گوشه‌ای را پویا و شدید کند. به نظر می‌رسد این حالت‌های دوربین با دقت طراحی شده‌اند، اما پس از یک تابه یا گوشه برش می‌دهند. با این حال، به نظر می رسد دوربین در خیابان Forza در هرج و مرج پیشرفت می کند و بدون هیچ توضیح یا انگیزه ای تلاش می کند تا یک بازی فوق العاده کسل کننده را با نگه داشتن یک دکمه هیجان انگیزتر جلوه دهد. با این حال، فراتر از آزاردهنده بودن، این بازی یکی از معدود بازی هایی بود که باعث می شد در حین بازی از نظر جسمی احساس بیماری کنم - که قبلاً فقط در اولین بازی VR تجربه کردم - زیرا اکشن دائماً در حال پرش بود و دنبال کردن ناسازگاری مبهم غیرممکن بود. آشفتگی محیط شب با لحظات روشنایی نئونی مخلوط شده است.

خیابان Forza نمایش ضعیفی برای بازی های مسابقه ای است، حتی برای بازی های مسابقه ای موبایل، که خیابان Forza هدف آن است. در حالی که مدل‌ها و طراحی سطح یک نقطه اوج به‌خوبی ساخته شده‌اند، آنها تنها نقطه اوج بازی هستند، زیرا بقیه، دریایی از ریزتراکنش‌ها، گیم‌پلی رویدادهای سریع زمان ساده و عملکرد دوربین نامرغوب است که کل تجربه را خراب می‌کند. بهتر است از خیابان Forza اجتناب کنید، مگر اینکه واقعاً هوس ترمز کردن در اواخر شب و شتاب گرفتن در سه گوشه را داشته باشید.