بررسی Dragon Ball Z: Kakarot: آرزوی شما برآورده می شود

بازی های Dragon Ball Z زیادی وجود دارد - تعداد زیادی. از NES تا نینتندو سوییچ، هر پلتفرم بازی با حداقل یک بازی Dragon Ball تزیین شده است. اغلب اوقات، یک پلتفرم بازی محبوب دارای بازی های متعددی بر اساس پدیده انیمه است.

Dragon Ball Z: Kakarot سومین بازی DBZ در ایکس‌باکس وان و پلی‌استیشن 4 است که پس از Xenoverse و Xenoverse 2 پر از طرفداران باورنکردنی است. برخلاف ماجراهای سفر در زمان عناوین فوق‌الذکر، Kakarot به اصول اولیه بازمی‌گردد و یک بار. دوباره، داستان استاندارد DBZ را که ما می شناسیم و دوست داریم به بازیکنان ارائه می دهد.

بازگرداندن روایتی که در طول سه دهه مکرراً در ذهن بازیکنان حفاری شده است، نقطه ضعف اولیه جذابیت کاکاروت است. در حالی که توسعه دهندگان Naruto Ultimate Ninja Storm CyberConnect 2 در نهایت توانسته اند برخلاف هر بازی قبلی، دنیای بسیار خلاقانه DBZ را بازسازی کنند، سخت است که از طریق داستانی که ده ها بار در گذشته بازی کرده اید، پیش بروید.

خوشبختانه، کاکاروت بیش از بازسازی لحظات نمادین انیمه به ترتیب مبارزات متوالی انجام می دهد، اگرچه بیشتر بازی همین است. در فضاهای کوچک بین قوس‌های داستانی، می‌توانید دنیای اژدها را از طریق هاب‌های باز بازآفرینی شده‌ای که با عشق بازآفرینی شده‌اند، کشف کنید، جایی که بازیکنان می‌توانند ماموریت‌های جانبی اولیه را تجربه کنند، با دشمنان قدرتمند مبارزه کنند، توپ‌های اژدها را برای احضار شنرون و جمع‌آوری منابع جمع‌آوری کنند.

هنوز هم به طرز فوق‌العاده‌ای ساده است و بسیاری از سیستم‌های بازی خارج از مبارزات اصلی به خوبی توضیح داده نشده‌اند و بی‌جا گیج‌کننده هستند. غذاهایی وجود دارد که باید پخته شوند، هیئت‌های انجمن با آمار ناچیز، آموزش، مواد، مغازه‌ها و موارد دیگر پر می‌شوند. در حالی که این سیستم‌ها تجربه عمیق‌تری را ایجاد می‌کنند، آن‌قدر ضعیف آموزش داده شده‌اند که نمی‌توان یکپارچه شوند.

خوشبختانه، سیستم‌های اصلی مبارزه که کاکاروت را به هم متصل می‌کند، به طرز عجیبی لذت‌بخش است. با بازگرداندن هشت درجه حرکت اغلب، اما نه همیشه، که در بازی‌های Dragon Ball گنجانده شده است، عرصه‌های سه‌بعدی جهان آکیرا توریاما هرگز به این اندازه باز و همزمان با جزئیات احساس نشده‌اند.

مبارزه بسیار ساده است و برخلاف انبوهی از سفارشی‌سازی‌های موجود در Xenoverse، نسبت به بازی‌های قبلی ساده‌تر است. بسیار شبیه به بازی‌های ناروتو CyberConnect 2، Kakarot از شکوفایی بصری زیادی برخوردار است. نبردها در اطراف محیط های وسیع و گسترده با حملات انرژی عظیم که صفحه نمایش را با نورهای نافذ پر می کنند، می چرخند. اگر شما کسی هستید که قبلاً Dragon Ball Z را تجربه نکرده اید، Kakarot به همان اندازه DBZ است.

برای کسانی که هرگز با مجموعه‌های انیمه نمادین تعامل نداشته‌اند، Kakarot به راحتی یکی از بهترین راه‌ها برای پرش است. برخلاف دیگر بازی‌های Dragon Ball، Kakarot به بازیکنان این امکان را می‌دهد تا در نهایت به دنیای واقعی بپردازند که چندین سری را به هم پیوند می‌دهد. این یک دنیای شگفت‌انگیز خلاق و پر جنب و جوش است که اغلب به جای اینکه اجازه رشد پیدا کند، در پس‌زمینه قرار می‌گیرد. خارج از بازی Dragon Ball Origins و دنباله آن، Kakarot تنها بازی است که واقعاً دنیای خلقت توریاما را بازسازی می کند.

اما با توجه به جزئیات، بزرگترین اشتباه کاکاروت رخ می دهد. در حالی که ماموریت‌های جانبی سنگین Fetch-quest به برخی از بهترین شخصیت‌های جانبی انیمه اجازه بازگشت می‌دهند، ما هنوز نمی‌توانیم لحظات مهمی را که این بازی‌ها اغلب نادیده می‌گیرند، تجربه کنیم. سفر Goku به سمت Snake Way هنوز وجود ندارد، بنابراین رویدادهای متعارف متعارفی که در آنجا اتفاق می‌افتند نیز وجود ندارد، و سایر لحظاتی که به همان اندازه بی‌اهمیت هستند هنوز در اینجا گنجانده نشده‌اند. برای بازی ای که قرار است جشن سی سالگی Dragon Ball Z باشد، خیلی بیشتر از بازی های قبلی خود سازگار نیست.

در حالی که رد این لحظات از داستان Dragon Ball Z ناراحت کننده است، Kakarot همچنان خوب بازی می کند. این بازی Dragon Ball Z است که ما همیشه می خواستیم. زگیل و همه چیز، کاکاروت یک اقتباس بالستیک و قدرتمند از یکی از بهترین نمایش های انیمه است. درست مانند بهبودی چشمگیر بازی‌های ناروتو CyberConnect 2 تا زمانی که چهارمین و آخرین بازی منتشر شد، Kakarot برای تبدیل شدن به یکی از بهترین بازی‌های DBZ فقط به حداقل تغییرات نیاز دارد.