İnceleme: WWE 2K20, hala ruhu olan teknik bir tren kazasıdır

Ezici bir teknik aksilik yağmuruyla kalın bir şekilde kaplanmış olan WWE 2K20, her zaman sevimli olan güreş dünyasına daldıkça hala belirsiz bir şekilde eğlenceli olmayı başaran mutlak bir tren kazasıdır.

 

2000'den beri serinin deneyimli ismi Yukes dışında bir geliştirici tarafından tamamen yaratılan ilk resmi WWE oyunu olarak, 2K20'nin yıllık bir franchise olarak yayıncı kısıtlaması, seride başka bir sağlam giriş olabilecek şeye kesinlikle zarar verdi. Yukes'in sahip olduğu 19 yıllık deneyim olmadan oyunu geliştirmek için bir yıldan az bir süre ile, daha önce yardımcı geliştirici Visual Concepts kendi başına nasıl başardı? Çok iyi değil.

Her güreş başlığında olduğu gibi, yenilenen başlıktaki ilk dalışım basit bire bir oldu. Özel kurallar yok, gösterişli arenalar yok, sadece iki güreşçi karşı karşıya geliyor. Dövüş oyunu olarak tasarlanan bir başlıkta, önce dövüşü test etmeliyiz: harika değil.

Güreş oyunlarının dövüş yapısının hiçbir zaman sorunsuz bir şekilde video oyunu biçimine dönüştürülmediğini söylemek haksızlık olmaz, ancak 2K20'nin eğlence sporunu ele alışı tuhaf bir şekilde bitmedi. Kesik köşeler ve cilasız mekanikler kokuyor, ancak oyunun başına bela olan geliştirme sorunlarıyla birlikte geliştirme ekibini tamamen suçlamak zor.

Uzun süredir devam eden bu seride son iki oyunu oynamış olanlar için 2K20, başarılı olduğu modern oyunların çoğundan belirgin şekilde daha kötü görünüyor. Animasyonlar pürüzsüz olmaktan çok uzak, cilt gölgelendiriciler düz ve tüyler ürpertici bir şekilde hamuru görünüyor, bir avuç dolusu arena cansız görünüyor. Tuhaf bir şekilde, oyunu duraklatmak ve vurgulama makarasının serbest kamerasını kullanmak, hakem modellerinin çoğunun güreşçilerin kendisinden çok daha ayrıntılı olduğunu ortaya çıkardı.

Düşürülmüş görseller bir şeydir, ancak dövüş sistemleri geçen yıl benzer şekilde tökezledi. WWE oyunlarındaki geri dönüşler hiçbir zaman tamamen öngörülebilir olmamıştı, ancak 2K20'nin en yeni sistemi tamamen bozuk hissediyor. Düşmanlar, her seferinde dakikalarca tek bir saldırıyı geri çevirmemekten, onlara attığınız her bir saldırıyı tutarlı bir şekilde tersine çevirmeye kadar gidecek, aynı şey karakteriniz için de işe yarıyor. Dakikalarca geri alma istemi hiçbir zaman görünmeyebilir. Bütün bir maçı geri döndüremeden acı çektik.

Standart vuruş algılama da tuhaf bir şekilde bozulur: Karakterlerin hemen önünde yapılan yumruklar veya kıskaçlar bazen bağlantı kuramazken, metrelerce öteden gelen saldırılar doğrudan isabet için ışınlanır. Bazen bir karakter sadece ringe, hakeme, havaya veya saldırmaya çalıştığı kişiye takılıp kalsın diye yumruk atıyor.

Yine de tüm teknik eksikliklere rağmen, WWE 2K20'de diğer korkunç oyunlarda hala bir ruh var, Ghost Recon Breakpoint gibi, asla eşleşemez. Bir süperstar yaratma karakteri olan Red ve Tre'nin ya da bizim durumumuzda Monstro ve Flanjeus'un yolculuğunu gösteren korkunç bir şekilde yazılmış bir hikaye modu var. Şakalar ve hazır parçalar tamamen utanç verici olsa bile aptal olmaya çalışır, ancak muhtemelen Eldritch kreasyonlarınıza dikkat edemeyecek kadar gülmekle meşgul olacaksınız.

Ne yazık ki, dizinin derinlemesine oluşturma sistemleri hala ganimet kutularının ve ödeme duvarlarının arkasında kilitli, bu da neyse ki satın almak için gerçek para gerektirmese de, insanların diziyi sevmesini sağlayan saf yaratıcılığın çoğunu hala kilitliyor. Ancak oyuna girip korkunç dövüşçüler, hareket setleri, girişler, arenalar ve daha fazlasını yaratmaya başladığınızda, hatalar oyunu olması gerektiği gibi deneyimlemenizi engellese bile, deneyimin çeşitli yönlerinden zevk almamak zordur.

WWE 2K20'nin fırında çok daha fazla zamana ihtiyacı olduğu açık. Yukes'in ayrılmasının dizinin yıllık gelişimi üzerinde açıkça bir etkisi oldu, yayıncı 2K'nın fark etmesi ve hesaba katması gereken bir etki. Sayısız hata ve çökmeye rağmen, burada hala söndürülmesi zor bir ruh var ve tüm hatalarına rağmen, en azından büyük şirketin suçlu olduğunu biliyoruz.