Recenzja: Luigi's Mansion 3 jest pełna serca, charakteru i pozbawionej przygód rozgrywki

Najnowocześniejsza animacja kreskówek i satysfakcjonująca liniowa rozgrywka sprawiają, że Luigi's Mansion 3 to absolutna gratka dla Nintendo Switch właściciele pomimo błędów w rozgrywce.

To niesprawiedliwe, że Luigi jest mięczakiem rodziny Mario. Chociaż jasne jest, że chudy zielony hydraulik nie jest tak odważny jak jego rodzeństwo w czerwonych ogrodniczkach, Luigi nieustannie stara się ocalić swoich przyjaciół.

Podróżując do hotelu na wsi na małe wakacje, Luigi i jego wierny duch-pies Polterpup prawdopodobnie spodziewali się stosunkowo wolnej od strachu przerwy. Niestety dla gangu składającego się z Mario, Brzoskwini i trzech Ropuch tak nie jest. Król Boo powraca, przyjaciele Luigiego zostali schwytani i hydraulik w zieleni musi ich uratować.

Nic dziwnego, że Luigi jest przerażony. Gdy tylko sprawy stają się odpowiednio straszne, brat Mario nieustannie skacze, krzyczy, drży i trzęsie się. Otwarcie szafy i przeskoczenie przez Jack-in-the-box zaowocuje cudownie animowanym skokiem w powietrze, z wszystkimi kończynami rozciągniętymi w gwiazdę.

Przerażona osobowość Luigiego jest stała w całej Luigi's Mansion 3. Chociaż niewiele upiornych spotkań w grze jest tak naprawdę przerażających – poza tendencją do skakania od czasu do czasu – Luigi jest daleki od fana nocnych zajęć. Dla nas, gracza, te wydarzenia są naprawdę zabawne, dla Luigiego, no cóż, jest śmiertelnie przerażony.

Ale pomimo tego, że jest to trzeci wpis w własnej serii Luigiego, prawie każda sytuacja tutaj jest przyjemna, a te, które mijają się z celem, są co najmniej zabawne. Podczas gdy pewien poziom związany z kanałami jest zdecydowanie najgorszą sekcją w grze, przynajmniej pomaga mu zabawny widok Luigiego toczącego się przez brudne tunele w jasnożółtym gumowym pierścieniu.

Zamiast uroku Metroidvania oryginalnego wyjścia Luigi na GameCube, ten trzeci wpis jest znacznie bardziej usprawniony. Poruszanie się po różnych piętrach nawiedzonego hotelu wprowadza gracza w uproszczoną, ale satysfakcjonującą pętlę rozgrywki z niemal nieustanną satysfakcją. Wejdziesz na piętro, udasz się na wydarzenie z bossem, rozwiązując łamigłówki i ssanie i trzaskanie duchów po drodze, walczysz z bossem i zdobywasz następny przycisk na nowe piętro.

Luigi's Mansion 3 ledwo wychodzi poza tę strukturę rozgrywki. Od czasu do czasu pojawia się mini-boss, który miesza różne rzeczy, ale nigdy nie jest to coś naprawdę pomysłowego. Jest strukturalnie solidny i pozbawiony przygód: ​​jeśli chcesz czegoś wyjątkowego i pomysłowego w sensie mechanicznym lub strukturalnym, najnowsza wycieczka Luigiego będzie wyglądać tak samo osobliwie, jak większość innych czystych gier wideo.

Jednak pomimo tego, że pętle zapewniają niewielką ewolucję w trakcie jego działania – albo coś wciągniesz, zaświecisz latarką, użyjesz tłoka lub swojego galaretki Gooigi, aby rozwiązać każdą zagadkę – wszystko zostało zaprojektowane z myślą o tym.

Na przykład: każde piętro w nawiedzonym hotelu początkowo wydaje się proste w swojej architekturze, ale lata spowodowały, że hotel popadł w ruinę, gdy rozejrzysz się po wielu wspaniałych dodatkach. Sekrety są wszędzie: dziury w ścianach mogą prowadzić do tajemnic pełnych złota, ukrytych klejnotów i nie tylko. Tak naprawdę niczego nie dodają – złoto w grze jest ledwo przydatne poza zakupem trackerów do łapania potężniejszych duchów Boo – ale znalezienie ich w każdym zakamarku jest niezwykle satysfakcjonujące.

Pod koniec twojej przygody Luigi może nie wyrósł ponad swoją tchórzliwą osobowość, ale to w porządku. Kiedy obsada Mario kiedykolwiek osiągnęła prawdziwy rozwój postaci?? Ale nie można nie cieszyć się czasem spędzonym z Luigim. Każdy szef jest przyjemny: od reżyserowania filmu Kaiju z reżyserem-duchem po walkę ze złym ogrodnikiem, to nieustanny spektakl. Zaoszczędzisz dzień i będziesz się dobrze bawić. Luigi's Mansion 3 to absolutna uczta, nawet jeśli jest dość prosta.