Recenzja: Crucible to marna próba Amazona wejścia w świat gier

Sprawdzono na PC

Ulubiona megakorporacja wszystkich powraca, aby kontynuować swoje przedsięwzięcie w tworzeniu gier, tym razem podejmując zadanie ponownego wymyślenia gatunku strzelanek z bohaterami. Wejdź do Tygla: AmazonkaWstrząsnąć PVPVE do stale powracającej formuły strzelanki bohaterów.

Oczekiwane doświadczenie w strzelaniu do bohaterów jest podzielone między trzy tryby w inauguracyjnym przedsezonie Tygla i jest dużo wzdęcia, w które można zatopić zęby. Główne menu gry wyraźnie popycha graczy w kierunku unikalnego punktu sprzedaży gry: trybu PVPVE Heart of the Hives. Poza tym trybem gry w namioty, są też skoncentrowani na PVP Alpha Hunters i bardziej zręcznościowe Harvester Command.

Wszystkie tryby rozgrywają się na tej samej mapie, a gracze muszą niszczyć obiekty, aby zbierać esencje i zdobywać kolejne poziomy. Zabicie fauny w grze daje trochę esencji, podczas gdy żniwiarze można schwytać, aby zapewnić stały strumień, a ule upuszczają dużo esencji w zależności od trybu, w który grasz.

W Heart of The Hives ule nie upuszczają żadnej esencji, ale musisz zniszczyć i schwytać ich serca, aby robić postępy. Alpha Hunters jest najprostszy, a wszystko na mapie zapewnia esencję, podczas gdy ty starasz się zabić, zanim zostaniesz zabity. Harvester Command widzi, jak twoja drużyna przejmuje Harvester, aby zwiększyć swój wynik podczas zbierania esencji, a gra kończy się, gdy jedna z drużyn osiągnie wynik 100.

Każdy z tych trybów gry rozgrywa się zupełnie inaczej, z własnymi celami, wielkością drużyny i strategiami, które próbują wstrząsnąć rozgrywką. Przy tak dużej ilości dostępnej zawartości każdy tryb gry powinien teoretycznie być tak dopracowany, jak każdy inny – w praktyce tak nie jest.

Niezależnie od decyzji trybu dotyczących wielkości drużyn i liczby graczy, każdy tryb cierpi z powodu skali pojedynczej mapy gry. Chociaż środowisko rywalizacji może nie być najcięższe, przejście od końca do końca zajmuje tylko około półtorej minuty, wciąż jest po prostu zbyt wiele do zrobienia, aby mały zespół mógł osiągnąć.

Pomimo tego, że jest najbardziej obiecującym trybem Tygla, Heart of the Hives jest najbardziej dotknięty, a wyznaczone dwie czteroosobowe drużyny po prostu nie wystarczają na wszystko, co oferuje mapa. Podczas koordynowania i poruszania się jako zespół jest więcej niż wystarczająco do zrobienia, gdy poruszasz się po mapie do punktu, w którym naprawdę możliwe jest, że nigdy nie zobaczysz przeciwnika, dopóki nie zbierzesz się do celu ula.

Chociaż Crucible ma wiele do zaoferowania, ta nadmiar funkcji doprowadziła do jednych z najnudniejszych meczów, jakich kiedykolwiek doświadczyłem w FPS. Niezależnie od tego, czy chodzi o chodzenie po mapie bez kwestionowania, zdobywanie lub odzyskiwanie celów, czy też wysadzanie kolorowej fauny, która jest taktycznie ogrywana przez meandrujący backpedal, po prostu nie ma zabawy, gdy nie walczysz z rzeczywistymi przeciwnikami.

Na szczęście pozostałe dwa tryby Tygla nie są dotknięte tą paraliżującą harówką, mimo że jeden z nich ma mniejszą drużynę, wynoszącą tylko dwa! Na szczęście istnieje również pięć innych drużyn, z którymi można walczyć, dzieląc się na mapie, więc rzadko jesteś daleko od walki z wszystkimi, którzy zajmują tak dużo terenu.

Z presją walki na horyzoncie, zabijanie fauny lub łapanie kombajnu dla Essence staje się kusząco napięte i wciągające. Każda kropla zaczyna mieć znaczenie, kiedy możesz być tak blisko następnej walki, a nie w ogóle jej oczekiwać.

Harvester Command robi to jeszcze lepiej, podbijając liczbę graczy do 16 w walce 8 na 8 na śmierć i życie. Fauna odsuwa się na dalszy plan w tym trybie, aby dać graczom jeszcze większe skupienie: wszystko, o co musisz się troszczyć, to morderstwo i pięć żniwiarzy na mapie. Z rosnącymi punktami i wystarczającą liczbą ludzi, aby być wszędzie, ten tryb jest szaleństwem dzięki temu, że nigdy nie będziesz szybkim wypadem z następnej strzelaniny lub schwytania.

Kiedy jednak nie jesteś przytłoczony miażdżącą nudą w trybie premier Crucible, pęknięcia zaczynają się pojawiać na ładnie szczegółowej fasadzie. Możesz zacząć zauważać, jak spektakularnie nieoszlifowany jest Tygiel. Szybko zauważysz również, że nikt w grze nie komunikuje się poza zwykłym systemem rażących pingów, i to nie tylko dlatego, że wszyscy są nieśmiali. W Crucible po prostu nie ma.

Kiedy zauważasz, że jest cicho bez jakiejkolwiek formy komunikacji głosowej lub tekstowej, możesz zacząć zauważać, jak naprawdę jest cicho. To dlatego, że poza głównym menu i ekranami ładowania nie ma żadnej muzyki. Na szczęście w grze wciąż słychać diegetyczny dźwięk tła, ale nie ma wyniku, który nadawałby ton meczu.

Gry kończą się tak gwałtownie, bez muzyki; Zostałem, żeby sprawdzić, czy przypadkiem go nie wyłączyłem. nie. Jeśli nie będziesz stale sprawdzać wyniku u góry ekranu, gry po prostu zakończą się bez twojej uwagi, przechodząc do czerni, gdy wynik zacznie migać. Nie ma ekranu końcowego ani ostatecznego rozkwitu, to tylko rozgrywka w rozgrywce END.

Będziesz także w ogóle niezdolny do poruszania się podczas interakcji z czymkolwiek na mapie. Jeśli spróbujesz nacisnąć dowolny przycisk, zauważysz, że anulujesz interakcję, przez co gra stanie się jeszcze bardziej niezgrabna i niedokończona.

Na szczęście postacie w tej strzelance z bohaterami są przynajmniej zabawne. Zróżnicowany skład, składający się z 10 bohaterów, daje każdemu bohaterowi własne unikalne umiejętności, dzięki którym strzelanina jest czymś więcej niż tylko strzelaniną. Ich konfigurowalne ścieżki ulepszeń nadają każdej konfiguracji odrobinę osobowości, nawet jeśli umiejętności pasywne są często całkowicie tracone podczas walki.

W Tyglu jest dobra gra, ale w tej chwili jest pogrzebana. Zmęczona niektórymi zaskakującymi decyzjami dotyczącymi rozgrywki i trudnościami technicznymi, które łatki powoli eliminują, trudno ją polecić w obecnym stanie, ale zdecydowanie jest obiecująca na przyszłość.

Jeśli chcesz dać grze szansę, można go bezpłatnie pobrać tutaj.