Recenzja gry - Mush

Bezcelowo zbierasz kule bez ryzyka śmierci lub utraty.

Ogólny wynik: 3/5

Z rozgrywką, która tak naprawdę nie jest nawet rozgrywką i słabą, trwałą wartością, nie mogę polecić tego tytułu.

Rozgrywka: 2/5

Istnieje wiele różnych elementów, które sprawiają, że gry są zabawne. Oto kilka z nich: wymagające, ekscytujące, umiejętne, frustrujące, logiczne i ryzyko przegranej. Mush nie ma żadnego z nich. Bezcelowo poruszasz się po świecie w wolnym tempie, zbierając kule. Nie wymaga umiejętności. Największą logiką, jakiej musisz użyć, jest umieszczenie piłki nad przełącznikiem, aby go przytrzymać… nie możesz umrzeć, nawet jeśli twoja postać może zostać porażona prądem, a telefon wibruje i krzyczy. Nie wspominając już o sterowaniu… kiedy grasz po raz pierwszy, myślisz „Rysuję buźkę, żeby unosił się, to fajnie!”… potem 200 emotikonów później myślisz „Narysuję buźkę, żeby unosił się na wodzie, i robi się STARY". Po prostu używanie przycisków ekranowych byłoby o wiele lepsze niż te głupie sztuczki dotykowe.

Prezentacja: 4/5

Mush wygląda bardzo podobnie do Loco Roco (tytuł na PSP), więc projekt graficzny nie ma żadnych specjalnych zasług za bycie wyjątkowym, ale wyglądają świetnie! Ścieżka dźwiękowa staje się jednak denerwująca. Gra ma tylko CZTERY (dobre) utwory. Te piosenki trwają tylko około 3 minut i ciągle się powtarzają, gdy grasz poziomy. Niemniej jednak piosenki są w rzeczywistości dobrymi piosenkami.

Trwała wartość: 2/5

Ta gra trwa tylko około półtorej godziny. Ma tylko 12 poziomów. Naprawdę potrzebuje więcej poziomów. Możesz spróbować zebrać wszystkie kule na każdym poziomie, ale tempo gry jest tak wolne i po prostu tak nieciekawe, że wcale nie uważałbym tego za warte. Przeciętna gra trwałaby co najmniej 2 godziny, a dobra (4/5) gra trwałaby 3 godziny lub miałaby możliwość powtórki/inne tryby gry.

 

Tytuł: Papka
Cena: 2.99 $
Wydawca: Microsoft Studios