Istnieje kilka różnych kategorii gier niezależnych. Moim osobistym ulubionym rodzajem jest „dziwaczny, mały tytuł, który jest bardzo zabawny” i tak można sklasyfikować The Bug Butcher. Ma zabawny styl artystyczny, poczucie humoru i jest wiele dobrych chwil, które można z nim spędzić.

Jeśli czujesz, że widziałeś już tę grę, prawdopodobnie tak. Pierwotnie został uruchomiony na Steamie w styczniu tego roku, a dopiero teraz otrzymuje porty konsolowe. Jeśli czujesz, że część rozgrywki może wydawać się nieco znajoma, jest to celowe. Twórcy Awfully Nice Studios porównują go do Super Pang, strzelanki zręcznościowej z początku lat 90. Obie gry są dość podobne w istocie: chodzisz po poziomie i strzelasz do wrogów, którzy są bezpośrednio nad tobą. To jednak tylko serce gry, a The Bug Butcher ma o wiele bardziej nowoczesne podejście.

W The Bug Butcher grasz jako Harry. Harry to eksterminator, który ma więcej pracy niż większość: usuwa każdego obcego z ośrodka badawczego na innej planecie. To dość duże zadanie, ale Harry jest w stanie sobie z nim poradzić – nawet jeśli jest w stanie strzelać tylko w górę. Jednak oprócz regularnego strzelania, Harry ma również doskok, aby uniknąć ataków, specjalne ruchy, które zwykle oczyszczają pomieszczenie, a naukowcy placówki regularnie dostarczają mu specjalną broń.

Sterowanie w grze jest dość responsywne i nie ma na co narzekać. Możliwe jest sterowanie dwoma głównymi ruchami gry (dash i strzelanie) na kilka różnych sposobów. Można strzelać przyciskiem A, prawym spustem, a nawet prawym zderzakiem. Dashing jest taki sam, tylko za pomocą lewego spustu/zderzaka i przycisku B. Wszystkie elementy sterujące są naprawdę responsywne, co jest niezbędne w tej grze.

Główny cel każdej misji Bug Butcher jest dość prosty: zabić każdego obcego w pokoju, zanim skończy się czas. W sumie jest trzydzieści misji, a ich poziom trudności dość szybko rośnie, gdy gra zakończy naukę jej mechaniki. Jest to jednak uczciwa gra i ani jedna z moich (wielu) śmierci nie wydawała się być winą gry. Dostępny jest również tryb łatwy, jeśli chcesz zwolnić, ale szczerze mówiąc, najlepsze wrażenia uzyskasz, jeśli grasz normalnie. Najlepsze momenty w grze to te, w których utknąłeś między młotem a kowadłem, a ścieżka dźwiękowa zdecydowanie w tym pomaga. Ekran szybko zapełnia się przeciwnikami, z których każdy będzie podążał za ustalonym schematem. często dobrze komponują się z pulsującą ścieżką dźwiękową gry. Rytm jest szybki i jeśli chcesz żyć, musisz być na nogach. Nauka wzorców zarówno dla wrogów, jak i poziomów jest również kluczem do przetrwania, a w grę wchodzi trochę prób i błędów. Chociaż ty nie potrzeba do systematycznie popełnij ludobójstwo obcych, wypróbowywanie różnych strategii jest o wiele bardziej efektywne niż bieganie i strzelanie.

Wydajność jest również ważna, ponieważ na każdym poziomie jesteś oceniany na podstawie wyników. Chociaż może się to wydawać, że dotyczy to głównie wysokich wyników, zyskasz więcej pieniędzy, gdy uzyskasz wyższy wynik. Zdobywanie gwiazdek poprzez uzyskanie odpowiednio wysokich wyników na każdym poziomie nagradza cię jeszcze większą ilością pieniędzy, a jeśli masz wystarczająco wysoką kombinację, otrzymasz kolejny bonus.

Pieniądze, które otrzymasz, są wydawane na ulepszenia, a kilka z nich będziesz chciał zdobyć przed końcem gry. Możliwe jest ulepszenie każdej broni lub specjalnej umiejętności w arsenale Harry'ego, a nawet możesz uzyskać dodatkowe korzyści, takie jak większa prędkość biegu. Atuty to największe zmiany, jakie możesz wprowadzić, a jeśli jest jakiś problem z tym systemem, to znaczy, że jest za mały. Możesz odblokować trzy profity, trzy ulepszenia dla każdej broni (które czasami nie wydają się zbyt duże) i trzy ulepszenia dla twoich trzech specjalnych umiejętności. Jest dużo miejsca na więcej ulepszeń, a szkoda, że ​​ich nie ma.

Mówiąc o rzeczach, które są trochę za małe, gra jest ogólnie dość krótka. Przejście przez historię prawdopodobnie zajmie ci tylko kilka godzin (może nawet trzy), a nie ma wielu powodów, aby do niej wrócić, poza wypróbowaniem jej na wyższym poziomie trudności.

Mając to na uwadze, tryb fabularny z pewnością nie jest jedynym powodem, aby zagrać w tę grę. Dostępny jest również tryb Panic Mode, który swoją nazwą dzieli z odpowiednikiem Super Pang. Tryb paniki to niekończący się rój wrogów, a wszystko polega na uzyskaniu wysokiego wyniku. To świetna zabawa, a także tryb dla dwóch graczy. To jest tylko lokalne, ale jest świetnie, jeśli masz kogoś innego do zabawy. Szalone tempo gry jest najlepsze, gdy martwisz się o ożywienie drugiego gracza, zanim oboje umrzesz, i możesz sprawić, że będzie jeszcze bardziej szalony, grając na jednej z późniejszych aren.

Podsumowując, The Bug Butcher to coś więcej niż tylko powrót do gry zręcznościowej. To świetna gra sama w sobie i jest to jedna z najbardziej zabawnych, jakie miałem z tytułem niezależnym w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Rozgrywka jest szybka, sterowanie napięte, muzyka przyjemna i to wszystko zabawa. Czysta zabawa w stylu „Mam dziś ochotę zastrzelić jeszcze kilku obcych”. Nawet jeśli główna historia nie jest zbyt długa, jest to gra, do której wracam na jakiś czas. Ma trwały urok, a to sprawia, że ​​cena 10 USD jest tego warta.

8/10

Xbox One i Steam