Review: One Piece World Seeker is alles wat ik had kunnen wensen van een anime-game in de open wereld

Beoordeeld op Xbox One.

Ik zal heel eerlijk zijn: ik weet niets van One Piece. ritssluiting. Zilch. Nada. Mijn complete gebrek aan kennis over het onderwerp maakte het dus een complete verrassing toen mijn redacteur me vroeg om One Piece: World Seeker te recenseren, maar ik dacht dat ik er gewoon mee door zou gaan en zien waar het naartoe ging.

Het blijkt dat rollen ermee een geweldig idee was. One Piece: World Seeker is buitengewoon meegaand voor spelers die niets over One Piece weten. Het maakt je niet lief, wat betekent dat veteranen van de serie zich niet gekleineerd of neerbuigend zullen voelen, maar het vervreemdt ook niet van nieuwkomers. Ik weet bijvoorbeeld niet wat voor kogels met zeeprismastenen eigenlijk zijn zijn, maar de game laat me weten dat ze Luffy meer pijn zullen doen en dat ik op mijn hoede moet zijn.

Je wordt in het diepe in One Piece: World Seeker gegooid — of beter gezegd, van een gigantische drijvende gevangenis en in de oceaan — en het is aan Luffy om zijn vermiste vrienden op te sporen en onderweg mensen te helpen.

Het blijkt dat een groot deel van Luffy's persoonlijkheid bestaat uit het helpen van mensen op welke manier dan ook, zelfs als het gaat om moord of lichte verminking onderweg. Het feit dat hij zijn ledematen in rubber kan veranderen, helpt zeker. Luffy is absoluut een chaotisch goed soort man, wat geweldig is, want dit is een chaotisch goed soort spel. Het is een openwereldspel met een heleboel heerlijk vreemde karakters. Er is een crafting-systeem, er zijn vaardighedenbomen, er zijn tal van nevenmissies. Alles bij elkaar is het een geweldige tijd.

Laten we bij de top beginnen: de strijd. Het vechtsysteem in One Piece: World Seeker is redelijk eenvoudig, met zowel melee- als afstandsaanvallen beschikbaar voor Luffy. Je hebt ook toegang tot verschillende soorten 'haki' die, zoals mij is verteld, trouw zijn aan het bronmateriaal. Eén haki maakt je sneller, één haki laat je harder slaan. Je kunt de vaardighedenboom gebruiken om je vechtvaardigheden, verkenningsvaardigheden en andere algemene vaardigheden te upgraden als je wilt. Als je goed genoeg slaat, ontgrendel je een combo-beweging. Je kunt deze bewegingen upgraden en nieuwe ontgrendelen. Het is allemaal heel eenvoudig.

Ik speelde het spel voor het eerst op de moeilijkheidsgraad voor beginners, wat inhield dat gevechten makkelijker waren en er meer aandacht was voor het verhaal. Gevechten waren beslist gemakkelijk, zelfs voor een vreselijke jager zoals ik, dus schakelde ik het over. Ik was nog steeds een goede hand in het vechten tot alles voorbij de gemiddelde moeilijkheidsgraad, maar als je een veteraan bent in dit soort dingen, zul je waarschijnlijk genieten van de uitdaging die je wordt aangeboden.

Volgende: het verhaal. Het verhaal dat mij werd voorgelegd was er een van vriendschap, loyaliteit en het inslaan van de hoofden van mensen in naam van zulke dingen. Eerlijk gezegd kan het een groot voordeel zijn voor nieuwe spelers om het spel in te gaan en niets over One Piece te weten, omdat het een nieuwe laag mysterie, intriges en opwinding aan het verhaal toevoegt. De game vertelde me dat ik mijn vriend Franky moest gaan redden en ik dook er meteen in, opgewonden om te ontmoeten wie deze persoon zou blijken te zijn. Ik probeerde te raden wie mijn vrienden waren op basis van de openingsfilm en had ik gelijk in het raden wie Franky was? Nee! Maar ik heb me in ieder geval geamuseerd!

Voor degenen die bekend zijn met de innerlijke machinaties van One Piece, kan ik me voorstellen dat het verhaal een spannende nieuwe kijk op de avonturen van Luffy en co zou bieden. Voor degenen die niet bekend zijn, het is een leuke (en open!) wereld om mee bezig te zijn, zelfs als je soms niet zo zeker weet wat er aan de hand is. Kortom, het spreekt iedereen aan.

Mijn favoriete ding over de open wereld van het spel was het complete gebrek aan laadtijden. Tenzij ik snel aan het reizen was, heb ik nooit laadschermen of vertraging opgemerkt, zelfs niet als ik met honderd mijl per uur over de kaart raasde. Natuurlijk zag de kaart er op veel plaatsen een beetje hetzelfde uit, want als je eenmaal een stukje gras hebt gezien, heb je ze allemaal gezien, maar elke stad en bezienswaardigheid had zijn eigen kleine charme.

Dus daar ben ik dan, in deze grote open wereld zonder enig idee wat ik doe, en ik heb de tijd van mijn leven. Ik heb Luffy in een ton gestopt, omdat het mode leek om te doen. Het blijkt dat tonnen een geweldige manier zijn om vijanden te besluipen (een tactiek die misschien duidelijk had moeten zijn), maar dat laten ze me pas iets later in het spel weten.

Een van de beste eigenschappen van One Piece: World Seeker (je weet wel, afgezien van elke afzonderlijke functie in de game) is dat je in je eigen tempo kunt leren. Je zult zo nu en dan punten bereiken waar de game je een kleine tutorial of wat tips geeft, maar je hebt vanaf het begin toegang tot bijna alle vaardigheden van Luffy. Het is gewoon aan jou of je ze alleen uitwerkt of met de stroom van de game werkt.

Nog een van de beste eigenschappen van het spel zijn de graphics. Terwijl Luffy, zijn vrienden en zijn vijanden cel-shaded zijn, passend bij hun manga-oorsprong, hebben de achtergronden en omgevingen allemaal een veel realistischer tintje.

De gebruikersinterface van de game is op een intuïtieve manier ingedeeld en de menu's in de game zijn gemakkelijk te navigeren. De enige fout die de gebruikersinterface heeft, is dat je soms, voor nevenmissies, wordt gevraagd om een ​​X-aantal Y-objecten op te halen. De in-game menu's laten je niet weten wat of hoeveel je moet ophalen, dus ik maakte aantekeningen op mijn telefoon of riep gewoon herhaaldelijk "DRIE KLEINE BLOEMEN" totdat ik de zoektocht had voltooid.

De enige grote fout van One Piece: World Seeker is dat het in delen de neiging heeft een beetje fetch-quest-grindy te worden. Aan de positieve kant kan Luffy sprinten als de beste professionele atleet die steroïden gebruikt, en je zou fast travel moeten hebben ontgrendeld tegen de tijd dat het spel zo begint te voelen. Dat is het. Ik kan geen andere fout vinden in dit spel, behalve misschien hoe ik de controller oppakte en plotseling, het was 7 uur later, en ik vergat bijna mijn huisdieren in bed te leggen omdat ik zo in beslag genomen werd door het spel.

Kortom: weet ik wat ik doe? Nee! Heb ik de beste tijd om het te doen? Ja! Moet je One Piece: World Seeker kopen? Ja! Wat als je niet van open wereld games houdt? Nou, dat lijkt een probleem voor jou. Je moet jezelf een plezier doen en dit spel kopen. Hij kost maar $59.95 en is nu uit.