Review: Mortal Kombat 11 is een fantastische vechter in een geweldige vechtsportfilm

Beoordeeld op Xbox One X

Sinds de serie in de jaren negentig voor het eerst ouders en politici van streek maakte, is Mortal Kombat altijd een franchise geweest die uit overmaat is gegroeid. Buitensporig geweld stond aan de basis van de oorspronkelijke release van de serie en is sindsdien gebleven, maar het werkelijk buitensporige aspect van moderne Mortal Kombat is altijd de buitensporige hoeveelheid inhoud geweest.

Sinds het PS2-tijdperk, waarin Midway letterlijk alles wat ze konden in een Mortal Kombat-mixpot gooide, is elke nieuwe game in de iconische serie ontworpen om lang mee te gaan. Met extra modi zoals Puzzle Kombat in Bedrog of Motor Kombat in Armageddon, MK is een franchise die er altijd voor zorgt dat u uw aankoop kunt rechtvaardigen. Mortal Kombat 11 duikt niet terug in de draw-from-a-hat-stijlmodi van de voorgangers uit het PS2-tijdperk, maar het bevat wel een duizelingwekkende hoeveelheid inhoud (of inhoud) waar spelers hun tanden in kunnen zetten.

Het meest indrukwekkend is de filmische verhaalmodus van de game, een serienietje sinds de start van PS2. Degenen die een van de games van ontwikkelaar NetherRealm Studios hebben gespeeld, zullen merken dat MK11 niet eens een beetje afwijkt van de formule die al is ingesteld. Hoofdstuk voor hoofdstuk kruip je in de huid van een ander personage (of paar) terwijl ze vechten tegen een reeks vijanden die door een verhaal met elkaar verbonden zijn. Dit is altijd de aantrekkingskracht van NetherRealm's games geweest, naast hun fantastische vechtengine, en deze keer hebben ze zichzelf echt overtroffen.

Het verhaal van Mortal Kombat 11 is misschien niet zo lang als dat van 9 of bevat QTE-interacties zoals die van X, maar van alle MK-verhaalmodi voelt het het meest gepolijst aan. Het speelt zich af na de gebeurtenissen van X en we maken kennis met een gloednieuwe schurk in de Kombat-mythos: Kronika. Niet alleen de eerste vrouwelijke schurk in de hele franchise, Kronika is een tijdmanipulerende badass die meer invloed heeft gehad op eerdere gebeurtenissen dan je zou vermoeden.

De kern van het verhaal is dat Raidens constante bemoeienis met de tijd ervoor heeft gezorgd dat alles onevenwichtig en verkeerd is geworden. Als bewaker van de tijd wil Kronika alles terugbrengen naar haar perfecte tijdlijn en een volledige tijdlijnreset uitvoeren. Om redenen die niet helemaal worden uitgelegd, zorgt dit er ook voor dat de klassieke (of klassieke) iteraties van personages uit de jaren negentig naar voren komen en een interactie aangaan met het heden.

Dit leidt tot veel interessante interacties, vooral met de tegenstander-specifieke snarky opmerkingen die elk gevecht voorafgaan. De jaren negentig Johnny Cage en de moderne vader Johnny Cage lijken niet met elkaar overweg te kunnen. Modern Scorpion, die nu bevriend is met Sub-Zero, wordt door zijn jongere zelf als een verrader gezien. Personages die in het heden dood zijn, leren van hun ondergang met Kung Lao en Liu Kang die niet weten of ze hun meester Raiden na deze onthulling wel of niet moeten vertrouwen.

Met tijdreizen als deze, zit er veel humor en oubolligheid in de hoofdcampagne van MK11. Het is een verhaal dat erg leunt op de overlevering van de franchise en het is er een die probeert om retcons en misstappen uit te leggen met een zeer grondige uitleg. Het is een ongelooflijk plezierig verhaal voor fans van de franchise. Een gezonde dosis humor, gore en actiescènes maken Mortal Kombat 11 ook tot een van de beste moderne vechtsportfilms die er zijn, vooral tegen het einde van zijn verhaal.

Buiten het hoofdverhaal zal de verzameling extra modi die voor een goede dosis zijn ingegooid, je ongetwijfeld lang bezig houden. Multiplayer, zowel lokaal als online, is hier in volledige vorm en ze zijn beter dan ooit. In mijn testen met de weinige multiplayer-omleidingen van het spel, is de netcode opmerkelijk solide - zelfs meer dan Injustice 2. Of je nu Kasual of Rated 1v1s of King of the Hill speelt, technische hikken zijn er zelden als je tegenstander een fatsoenlijke verbinding. Eerlijke waarschuwing echter: de lanceringsweek kan een geheel andere ervaring zijn.

Klassic Towers en Endless Towers keren beide terug naast een herhaalde versie van Injustice 2's Multiverse-modus in de vorm van Towers of Time. Terwijl Klassic Towers je een ladder van gevechten ziet beklimmen om het einde van een personage te zien, gebruikt Towers of Time in plaats daarvan in-game buit als je beloning. Elke reeks torens heeft specifieke vijanden met toegevoegde verbeteringen, zoals je in brand steken als je te dichtbij komt. Door de toren te verslaan, word je beloond met aanpasbare outfitonderdelen voor je personage.

Het is teleurstellend dat Mortal Kombat's Towers of Time nergens in de buurt zo bevredigend is als hun Injustice 2-tegenhanger, wat me volkomen pijn doet om te zeggen. Terwijl de gevechten van Injustice aanvoelden als evenwichtige en doordachte uitdagingen waarbij elke kant van het gevecht vooraf geplande verbeteringen en debuffs kreeg, plant MK11 alleen wat je tegenstander tegen je zal gebruiken. In plaats daarvan gebruik je in-game Konsumables, die je verdient met kisten die zijn ontgrendeld in de absoluut briljante versie van The Krypt van deze game met in-game goud.

Bij elk gevecht kun je de Konsumables kiezen die je kunt gebruiken, maar veel hiervan is vallen en opstaan. One Tower gaf me de opdracht om drie personages in één leven te verslaan, maar elk personage had een andere buff zodra ze de halve gezondheid bereikten. Jax had raketten die vanuit de lucht afvuren, Sonya had spammy trip mines die op de vloer lagen. Ik weet niet meer wat Johnny Cage had, want (gelukkig) was dat deel van het gevecht te snel voorbij, maar het was een erg moeilijke uitdaging. Veel van de gevechten hier voelen gewoon aan als vallen en opstaan, omdat je voortdurend verschillende Konsumable-uitrustingen probeert om elke uitdaging aan te gaan. Als u zich echter terugtrekt uit een uitdaging om een ​​nieuwe uitrusting te proberen, worden de middelen waarmee u probeerde te vechten, verwijderd.

In plaats van een vermakelijke modus te zijn die je altijd leuk vindt in Injustice 2, richt Mortal Kombat 11 zich te veel op het maken van Towers of Time een slopende, repetitieve ervaring. Met vier verschillende valuta's om je hoofd rond te wikkelen, voelt het als een stap terug. Als iemand die er vast van overtuigd is dat Injustice 2 de enige game was die Loot Boxes goed deed, stelt MK11 in dit opzicht teleur.

Buiten dit levert Mortal Kombat 11 nog steeds een van de leukste vechtervaringen op als je het eerlijk speelt. Er is hier veel inhoud en hoewel Towers of Time een stap lager is dan Injustice 2, is het wel bieden je nog steeds veel uren aan inhoud met een aantal behoorlijke beloningen. Al het andere is een fantastische stap voorwaarts voor deze toch al fantastische serie. Zonder de afhankelijkheid van Towers of Time van slijpen, zou Mortal Kombat 11 waarschijnlijk mijn favoriete vechter van de generatie zijn geweest.