Review: Kingdom Hearts 3 is verre van perfect, maar ik ben er toch dol op

Beoordeeld op Xbox One X

Het is bijna 17 jaar geleden sinds de release van de eerste Kingdom Hearts. Voor fans van de serie, waaronder ikzelf, is het een lange reis geweest. Sinds 2002 is Kingdom Hearts verspreid over 14 games die op bijna evenveel platforms kunnen worden gespeeld. Gedurende dit alles heeft de serie nog steeds zijn populariteit en aanhang behouden, samen met zijn unieke thema's en identiteit. Het is zo sterk als het ooit is geweest met zijn derde - maar eigenlijk veertiende - inzending.

Bij het opstarten van KH3 wordt u begroet met een liefdevol bewerkte openingsfilm - de eerste van twee. Deze eerste blijft trouw aan de roots van de serie en speelt de belangrijkste momenten van de serie in hun oorspronkelijke vorm door. Het is een geweldige herinnering aan eerdere gebeurtenissen voor degenen die elk spel in de serie hebben gespeeld. Voor de rest is er een samenvattingstheater dat je net genoeg zou moeten kunnen vullen om de gebeurtenissen van deze aflevering zelfs maar logisch te maken.

Vanaf het begin voelt Kingdom Hearts 3 als een viering van een bijna twee decennia durende serie. Het klassieke, rustgevende titelscherm keert terug op een eenvoudiger manier dan bijvoorbeeld Kingdom Hearts X Union Cross. In plaats van tot de rand gevuld te zijn met karakters, omvat een eenvoudige witte achtergrond de menu's met een eenzaam figuur. Het is de hoofdrolspeler van de serie Sora op zijn eenzame, zijn rug naar de speler. Wanneer je de game eindelijk start, wordt er een uitbundig CG-filmpje afgespeeld - het is misschien wel een van de beste uit de serie.

Van elk bijvoeglijk naamwoord dat de mens kent, denk ik dat het woord "overvloedig" Kingdom Hearts 3 het beste beschrijft. Nou, dat en "schizofreen". Het is een spel dat er altijd voor zorgt dat je een bepaalde vorm van spektakel kunt waarderen, ook als dat spektakel geen zin heeft. Het ene moment krijg je van Maleficent en Pete te horen dat Sora zwakker is dan ooit tevoren. Vijf minuten later roep je een piratenschip op zonder enige uitleg. Voordat je het vraagt, nee, dat kon Sora niet eerder.

Mechanica en functies die in de gameplay zijn opgenomen, houden zich ook aan hetzelfde kenmerk; ze hebben altijd het gevoel dat ze voor de show zijn, nooit zozeer voor het praktische. De Flowmotion-monteur van Dream Drop Distance keert terug, zodat je rond objecten in de omgeving kunt stuiteren om ingewikkelde combo's aan elkaar te knopen. Het is een integraal mechanisme dat ervoor zorgt dat gevechten vloeiender verlopen, maar het wordt onderbenut. In tegenstelling tot DDD, met strakke omgevingen die volledig rond die monteur waren ontworpen, zijn de arena's van 3 veel opener en maken ze volledig gebruik van deze monteur, vrij zeldzaam.

Voor de eerste volledige Kingdom Hearts-game die sinds 2005 op een thuisconsole wordt uitgebracht, maakt Kingdom Hearts 3 volledig gebruik van zijn krachtigere verblijfplaats. Omgevingen zijn enorm en gelaagd; Big Hero 6's San Fransokyo is een enorme stadsuitbreiding die het gebruik van de nieuwe muur-running-vaardigheid vereist om zijn gigantische wolkenkrabbers te schalen. De enorme toename in visuele getrouwheid tijdens de laatste volledige game in de serie is zeker ook buitengewoon.

Dat betekent niet dat gevechten vooral aanvoelen als een game die deze generatie is ontworpen, hoe mooi het er ook uitziet. Het is zeker leuk, maar er is een duidelijk gevoel van onhandigheid wanneer je specifieke acties probeert uit te voeren, vergelijkbaar met gevechten in Final Fantasy XV. Ontwijken en blokkeren voelen allemaal minder vloeiend aan dan andere gevechtsmogelijkheden in Sora's repertoire. Zodra het luchtherstel en het glijden zijn ontgrendeld – waarvan de laatste vrij laat in het spel is – wordt alles vrijere vorm. Het duurt alleen even voordat je er bent.

Het opvallende aspect van de gevechtssystemen van Kingdom Hearts 3 zijn niet de flitsende flowmotion-gevechten of de speciale bewegingen van Disneyland Attractions, maar de implementatie van de kenmerkende wapens van de serie: keyblades.

Terwijl het standaard iconische Kingdom Key-sleutelzwaard je slechts enkele basiscombo's en een activeerbare tweede vorm zal geven, zijn andere sleutelbladen veel veelzijdiger in hun bewegingen. Met het sleutelzwaard dat je ontgrendelt nadat je de Tangled-wereld hebt verslagen, kun je bijvoorbeeld van ver aanvallen. Met een ultieme zet kun je het kasteel van Rapunzel oproepen om lichtstralen af ​​te vuren in een AOE-aanval. Het Toy Story-sleutelzwaard (favoriete hulpsheriff) verandert in een hamer of een boormachine - beide opties zijn geweldig.

Als alles samenkomt, is de strijd van Kingdom Hearts 3 de ultieme powerfantasie voor videogames. Er is nog steeds de vaardigheid om perfecte blokken te trekken en af ​​te weren, sommige bazen kunnen zelfs een intrigerende mate van uitdaging bieden, maar het faalt altijd om je het gevoel te geven dat je een God bent terwijl je de smacketh op je vijanden neerlegt.

Dan is er nog het verhaal, een factor die velen ongetwijfeld zullen verscheuren. Voor Kingdom Hearts-puristen is het een geweldige afsluiting van een geweldige franchise. Het brengt voldoende afsluiting voor de huidige boog van de franchise, terwijl er ook een zekere mate van hoop behouden blijft. Emotionele onderbuikslagen zijn hier en worden verklaard, hoewel veel van de meer betraande momenten in de game ook geluksmomenten zijn. Het is absoluut een game die is gemaakt met de bedoeling hardcore fans te plezieren.

Voor degenen die nog nooit een KH-game hebben gespeeld, veel van de momenten hier zijn ofwel niet logisch of zullen je op geen enkele manier beïnvloeden. Er valt nog steeds veel plezier te beleven - rennen door de vele Disney/Pixar-werelden is een feest voor iedereen - maar het zal je niet beïnvloeden zoals seriepuristen. Het feit dat het grootste deel van het grote Kingdom Hearts-verhaal is gedelegeerd naar het eindgedeelte van het spel helpt hier niet mee.

Als criticus en fan is het een moeilijk spel om te scoren. Het is een fantastische, plezierige en emotionele achtbaan voor degenen die het kennen. Voor degenen die geen idee hebben wat er in het verhaal gebeurt: het is alsof je naar Twin Peaks: The Return kijkt zonder de eerste twee seizoenen mee te maken: spannend en leuk, maar volkomen verwarrend.

Kingdom Hearts 3 doet geweldig werk door de serie voor het eerst in veertien jaar naar de thuisconsoles te brengen. Het is mooi en boeiend, maar het is niet zonder problemen. Het is een spel waar ik dol op ben, een spel waar ik vaker van in tranen uitbarstte dan ik zou willen toegeven. Kingdom Hearts 3 is eindelijk hier, maar het schiet altijd een beetje de plank mis. Maar nadat alles is gezegd en gedaan, nadat werelden zijn verkend, vrienden zijn gemaakt en keyblades zijn gehanteerd — ben ik zo, zo blij dat het er is.