Review: Aces of the Luftwaffe doet niet veel op het gebied van vijandelijke patronen

Beoordeeld op Xbox One

Toen ik ging zitten om Aces of the Luftwaffe - Squadron te spelen, merkte ik de bekende uitspraak op: "De volgende personen en gebeurtenissen zijn fictief. Elke gelijkenis met werkelijke gebeurtenissen of werkelijke personen, levend of dood, berust op louter toeval". Mijn eerste gedachte was dat een shoot 'em up uit de Tweede Wereldoorlog intrigerend klonk, maar het is moeilijk te geloven dat iemand dit spel zou aanzien voor een historisch correcte ervaring wanneer je luchtgevechten voert met een UFO en een vliegende trein. Als je de game echter puur als een shooter bekijkt, is Aces van HandyGames een simplistische en plezierige old-school scrolling shooter.

Mechanisch gezien is het alles wat je zou verwachten: hordes vijandelijke schepen die in de rij staan ​​om je te vernietigen, een groot aantal vijandelijke projectielen ontwijken om je gezondheid te behouden, en regelmatige power-ups om je vuurkracht te vergroten van normale kogels tot het afvuren van meerdere roterende lasers die alles op je pad vernietigen. Het kan een opwindende tijd zijn als je van missie naar missie snelt, je vijanden neerschiet en bombardeert, maar er is een vreemde discrepantie die er altijd is: alles gaat zo traag.

Elke vijand in het spel beweegt zich over het slagveld in de lengterichting met de gemakkelijkst te ontwijken bewegingen en projectielpatronen in elke moderne shooter. Als het spel niet genoeg werd vertraagd, lijdt elk lid van het team - Mark Taylor, John King, Melissa Monroe en Steve Davis - aan eigenaardige aandoeningen waardoor je tijdens elke missie moet vertragen en je vluchtpatroon moet veranderen. Taylor lijdt aan een gifeffect waardoor je zo langzaam mogelijk moet bewegen. King krijgt een woedeaanval bij het zien van Duitsers en vereist dat je hem en vijandelijk vuur ontwijkt. Monroe heeft hoogtevrees bij het veranderen van hoogte (wie wist dat een piloot hoogtevrees kan hebben), waardoor ze voor een korte tijd moet verdwijnen. Ten slotte ziet Davis' aandoening hem achter het stuur in slaap vallen en eist hij dat je hem beschermt totdat hij wakker wordt. Deze handicaps kunnen een welkome afwisseling in elk niveau toevoegen, maar ze staan ​​uiteindelijk in de weg van het snelle schieten dat je van deze spelstijl verwacht.

Elk hoofdstuk is opgedeeld in vijf niveaus, waarbij het vijfde niveau eindigt in een vermakelijk en iets uitdagender gevecht met een excentrieke Duitse piloot en hun oorlogsmachines. Hoewel het primaire doel is om alles in zicht neer te schieten, voert de game je uit met gerecyclede en zich herhalende zijmissies, wat de game enigszins saai maakt. Deze zijmissies omvatten het redden van op zee gestrande overlevenden, het laten vallen van bevoorradingskratten aan je mede-grondtroepen of het vernietigen van versterkte zeppelins. Deze zijmissies kunnen volledig worden genegeerd, maar ze belonen je voor voltooiing met het maximaliseren van je beloningen bij het verwerven van vaardigheidspunten voor upgrades.

De vaardighedenboom biedt een belangrijke strategische stijl aan het spel op basis van de vaardigheden die je ontgrendelt. Je verdient vaardigheidspunten door te nivelleren, die vervolgens kunnen worden gebruikt om de bewegingssnelheid, vuursnelheid en toegebrachte schade van elke piloot te verbeteren. Bovendien kunnen deze punten worden gebruikt om speciale vaardigheden te ontgrendelen, afhankelijk van de vereiste situatie. Als je meer defensief moet zijn, herstelt Monroe's mechanische vaardigheid een deel van de gezondheid van het vliegtuig. Aan de andere kant, als je alles op het scherm wilt vernietigen, kun je een actieve vaardigheid ontgrendelen die schade aanricht aan alle vijandelijke vliegtuigen met behulp van bommen. Ondanks de eenvoudige, strategische aard van het systeem, biedt de game niet veel uitdaging om deze vaardigheden te ontgrendelen.

Elk individueel niveau heeft ook een extra vaardigheidspunt verborgen om te ontdekken. Deze punten hebben echter geen duidelijke indicatie of hint over hoe ze te ontdekken. Mijn frustratie zou toenemen als ik levels meerdere keren opnieuw zou spelen zonder dat ik geluk had met het behalen van deze punten (of het vinden van de nieuwe vliegtuigen die je ontvangt als willekeurige beloningen van baasgevechten). Bovendien houdt de game je hoogste score bij, zodat je missies opnieuw kunt spelen om je beloningen te maximaliseren en je vorige hoge score te verbeteren.

Dit kan een consolepoort zijn, maar Aces of the Luftwaffe – Squadron is duidelijk een smartphonegame in de kern. De achtergronden zijn minimalistisch, de bedieningselementen zijn simplistisch en de karakter- en scheepsontwerpen zijn rechttoe rechtaan. De voice-acting is echter de grootste teleurstelling van de game. Ook al is de cast volledig ingesproken, het is ook een van de slechtste gevallen van acteren die ik ooit in een game heb gehoord. Amerikaanse piloten die duidelijk een Duits accent hebben, cheesy dialogen en pijnlijk ongrappige grappen met vreselijke levering.

Azen van de Luftwaffe is een vermakelijke en simplistische side-scrolling aerial shooter. De bekende mechanica zijn de sterkste eigenschap van het spel, maar twijfelachtige ontwerpopties, de voice-acting en het gebrek aan uitdaging maken een veelbelovende maar gebrekkige titel in het genre.