Review: World War Z is een spannende coöp-shooter die ontzag terugbrengt in het genre

Beoordeeld op pc

Ondanks hoeveel games hebben geprobeerd de kroon te pakken, denk ik niet dat er een coöp-shooter is geweest die Left 4 Dead echt heeft onttroond. Sommige spellen hebben het geprobeerd zeer moeilijk, gewoon kijk naar het succes van Warhammer Vermintide en het vervolg, maar niets is echt beter dan wat Turtle Rock Studios in 2009 meesterlijk creëerde.

Met dit in gedachten voelt het niet verkeerd om te stellen dat World War Z niet zo goed is als Left 4 Dead, maar het windt me op dat het slechts een haarbreed verwijderd is van de enorm gepolijste ervaring die daar te vinden is. Door de vier hoofdstukken en elf missies heen, heb je het gevoel dat ontwikkelaar Sabre Interactive precies weet wat de door Valve gepubliceerde shooters in de eerste plaats zo gedenkwaardig en leuk maakte.

Elk hoofdstuk hier plaatst je in de rol van een nieuwe groep overlevenden terwijl je hun verhalen over de hele wereld ervaart. Bij de lancering zijn er vier omgevingen: New York, Jeruzalem, Moskou en Tokio. Voor degenen die bekend zijn met de Brad Pitt-film uit 2013, zouden de meeste van deze omgevingen bekend moeten zijn. New York heeft de griezelige, ongemakkelijke stilte die je aan het begin van de film ziet en Jeruzalem biedt een gespannen ervaring als je door de nauwe steegjes van de stad manoeuvreert. Tokyo en Moskou zijn ook hier, waarbij de laatste een persoonlijk hoogtepunt is.

De horror van World War Z blijft niet hangen in de stille momenten. In feite zijn stille momenten als geheel er maar weinig tussen, ondanks hoe verontrustend ze kunnen zijn als ze goed worden gedaan. Het grootste deel van je tijd wordt besteed aan het fotograferen van zombies - het is tenslotte een coöp-shooter. Deze zombies gedragen zich echter niet als je standaard ondode vijanden in games. Ze zijn veel dodelijker en veel angstaanjagender.

Net als in de film zijn zombies hier gemene roedels bloeddorstige vijanden. Ze sprinten, ze komen op je af in indrukwekkend weergegeven hordes, ze kruipen op elkaar in een wanhopige poging om je aan flarden te scheuren. Dit alles geeft het spel een gevoel van schaal dat normaal gesproken niet te vinden is in games van dit genre. Niets voelt ooit zo intens als de zwermen CGI-zombies in de Brad Pitt-film, maar ze komen zo dichtbij als een offline gerenderde game kan krijgen. Videogamezombies zijn nog nooit zo spannend geweest.

Dit lineaire ontwerp stelt World War Z in staat om te doen wat zowel het als de film waarop het is gebaseerd het beste doen, je scherm vullen met hordes bloeddorstige zombies. Gebruikmakend van dezelfde technologie die de ontzagwekkende hordes zombies in zijn filmische tegenhanger creëerde, creëert World War Z indrukwekkende overstromingen van ondode vijanden die door niets zullen stoppen om bij jou en je vrienden te komen. Ze springen van grote hoogte, klauteren op elkaar om hogerop te komen en vallen je aan alsof er geen morgen is. Omdat het in realtime wordt weergegeven, komt het publiek niet in de buurt van zo groot als het verbazingwekkende decor van de Jeruzalemmuur in de film, maar ze zijn nog steeds indrukwekkend.

Zombies in deze game zijn (de Heer dankt) lang niet zo onstuitbaar als in de beste zombiegame van deze generatie, Resident Evil 2. Terwijl in die game zombies pot-shots naar het hoofd schoten en bleven komen, vallen de menigten ondoden hier al na slechts een paar kogels. Tijdens rustigere momenten moet je ze in de schedel schieten met gedempte wapens om de aandacht van de horde te ontwijken, maar het grootste deel van je tijd zal worden besteed aan het legen van tijdschrift na tijdschrift in magazijn in sprintende lijken.

Net als Left 4 Dead is er een mooie verscheidenheid aan zombie-mutaties die je dag en je vlees zullen proberen te verpesten. Screamers trekken golven aan op zombies totdat je ze neerlegt, er zijn enorme gepantserde zombies, gevaarlijke zombies, zombies die in het donker kruipen om je te pakken te krijgen wanneer je het het minst verwacht, en meer. Ze zullen allemaal hun uiterste best doen om je plannen te verpesten, maar geweldig teamwerk kan elke uitdaging overwinnen.

Teamwerk is niet alleen essentieel, maar het is de kern die samenhoudt wat misschien een minder bevredigende ervaring is. Hoewel spelen met de AI effectief en leuk is, is het spelen met echte mensen waardoor alles zoveel bevredigender aanvoelt. Net zoals de meeste multiplayer-gerichte games die we beoordelen, heb ik tijd besteed aan het spelen met online randoms en zelfs die ervaring was leuk en opwindend.

De opwindende teamgevechten zijn ongelooflijk bevredigend, hoewel voor een spel dat het enige doel is, vechten een gegeven zou moeten zijn. Krachtige audiosignalen die oprijzen tegen het geschreeuw en gekreun van de ondoden, geven je het gevoel dat je een echt wapen vasthoudt en de manier waarop zombies vallen wanneer ze bezaaid zijn met kogels, wekt altijd een gevoel van kracht op. Er is ook een groot aantal wapens om uit te kiezen, allemaal met upgrades op basis van niveaus. Persoonlijk, als iemand die vaak met verschillende wapens experimenteert, vond ik dat de XP van elk wapen een beetje te langzaam volliep met het aantal missies dat er eigenlijk zijn, maar als je een paar favorieten hebt, zul je snel de voordelen zien.

World War Z is een spannende zombieshooter die zijn best doet om de ontzagwekkende menigte te evenaren in zijn filmische interpretatie. Als je de twee naast elkaar vergelijkt, komt het niet zo dichtbij, maar het bootst het gevoel van angst bijna perfect na. Met fantastische gevechten en een solide leveldesign is dit de zombie co-op shooter van de generatie. Ik wou dat het meer missies had.