Opinie: Overwatch-evenementen zijn een schil van hun vroegere zelf

Ik heb een grote pauze genomen van Overwatch, een behoorlijk grote zelfs. Wat ooit mijn favoriete shooter was toen het werd gelanceerd, is een milde afleiding voor mij geworden. Ik spring herhaaldelijk terug voor een paar uur wanneer een nieuw personage of nieuwe kaart verschijnt, of speel om een ​​paar skins te verzamelen wanneer een evenement wordt vrijgegeven, maar dat is het dan ook. Onlangs ben ik begonnen met mijn heerschappij van verschrikkelijk onbekwaam zijn in het spel, maar deze keer op pc, dus ik ben nog slechter in het spel dan voorheen. Eén ding is deze keer echter heel duidelijk; de gebeurtenissen die me af en toe terug in het spel zouden brengen, zijn pijnlijk saai geworden.

Gebeurtenissen in Overwatch waren vroeger enorm. Ik kan me de introductie van het eerste Summer Games-evenement in 2016 nog steeds met plezier herinneren. Het was een tijd waarin Overwatch en ik voor het eerst ruzie hadden, toen de game een ernstig gebrek aan inhoud had en last had van vrijwel geen toevoegingen tot zijn basisinhoud. Destijds waren een schat aan nieuwe skins, emotes, sprays en stemlijnen een enorme boost voor zowel het plezier van het spel als het aantal spelers van het spel. Dat was echter niet wat iedereen ertoe bracht om te investeren. De belangrijkste toevoeging aan het originele Summer Games-evenement was de eerste nieuwe spelmodus die beschikbaar was voor spelers: Lucioball.

Begrijp me niet verkeerd, Lucioball was niet wat ik een geweldige toevoeging aan Overwatch zou noemen. Ik zou niet eens zeggen dat het de afgelopen twee jaar zo verbeterd is, alleen opgelost. De eerste verschijning van de modus was zelfs lachwekkend, verschrikkelijk gebroken voor de eerste nieuwe gamemodus in een Blizzard-titel.

De modus moest worden vergrendeld, zodat alleen de Braziliaanse DJ-supportheld Lucio speelbaar was, vandaar de naam. Teams van Lucios zouden het tegen elkaar opnemen en hun unieke krachten gebruiken om een ​​potje voetbal/voetbal te spelen. Nu, zoals je kunt raden, zou een modus die is ontworpen rond Lucio en uitgebalanceerd voor Lucio een beetje kapot zijn als je zou kunnen spelen als iemand die niet Lucio was. Welnu, in de originele Lucioball zou gewoon hameren op de knop "Held wijzigen" precies dat doen.

[shunno-quote align = "left"]Gisteren uitgebracht, Overwatch's Halloween Terror-evenement voelt als niets meer dan een regurgitatie van wat eraan voorafging[/shunno-quote]

Torbjorn, Reinhardt, Tracer en Pharah zijn niet Lucio. Je kunt proberen met mij in discussie te gaan, maar dat is een feit. In een modus die beperkt is tot Lucio en uitgebalanceerd is rond het feit dat spelers alleen als Lucio zouden moeten kunnen spelen, is de mogelijkheid voor spelers met kennis om te beslissen om tijdens een wedstrijd niet als hem te spelen nogal een probleem. Dit weerhield het er niet van ongelooflijk leuk te zijn. Het overweldigende gevoel van angst dat ik voelde toen ik over het veld keek en een Reinhardt daar zag staan ​​toen ik een team van Lucios verwachtte, zou mijn favoriete herinnering aan mijn Overwatch-carrière kunnen zijn: het was angstaanjagend!

Het was echt een magisch moment en veel gebeurtenissen die erop volgden, voelden uniek en de tijdsinvestering waard. Overwatch Uprising en Overwatch Retribution zijn beide geliefde evenementen die meer doen dan een seizoensgebonden draai geven aan kaarten en personages. Het waren evenementen die emotioneel zwaar voor hen waren, omdat fans konden zien hoe hun favoriete helden eruit zagen voordat het team uit elkaar ging. De eerste vertelde het verhaal van Tracer's eerste missie en in de tweede speel je als Blackwatch-leden die de dood van hun teamgenoot Antonio wreken.

Uprising en Retribution zijn nooit overtroffen, ik denk dat het eerlijk is om dat te zeggen. Ik zou zelfs zo ver willen gaan om te zeggen dat er buiten deze nog maar heel weinig ziel over is in de spelmodi voor seizoensevenementen van Overwatch, en niets bewijst dat zo goed als het huidige Halloween-evenement.

Het Halloween Terror-evenement van Overwatch, dat gisteren werd uitgebracht, voelt als niets meer dan een regurgitatie van wat eraan voorafging, zij het met een paar nieuwe cosmetische toevoegingen om te ontgrendelen via je regelmatig geplande Loot Boxes.

Het grote vleesgerecht van het evenement is de extra Arcade-spelmodus, Junkenstein's Revenge, een modus die al drie Halloween's bestaat. Ik wil er niet omheen draaien: het is slecht. Het geeft je de opdracht om golven van Zomboids aan te pakken die vanuit drie toegangspunten de kaart binnenstromen. Af en toe vecht je tegen een baas in de vorm van een speelbare held met hun Halloween-skin. Het sleept, het is saai, het is o zo eentonig. Het voelt niet leuk of boeiend; Junkenstein's Revenge is niet eens in balans.

Bugs en exploits komen ook veel te vaak voor in de nieuwste versie van de spelmodus. De recente veranderingen aan Torbjorn's Ult, waarmee hij gesmolten lava kan neerleggen, wordt niet verklaard door vijanden (inclusief bazen) die geen idee hebben hoe ze ermee om moeten gaan. De vijandelijke AI houdt niet eens rekening met veranderingen in hun eigen movesets, wat betekent dat je tegenover een vijand staat die weet hoe hij een versie van zichzelf moet spelen die niet eens meer beschikbaar is. Het is momenteel wanhopig onaangenaam en bestaat alleen voor jou om er een gratis buitendoos uit te halen.

Ik wil niet zeggen dat Blizzard niet genoeg moeite doet, natuurlijk zijn ze dat, maar er moet iets gebeuren. Wanneer een modus zo oninteressant is als deze, is het niet eerlijk tegenover de meest loyale spelers om consequent dezelfde saaie modus te krijgen.

De skins zijn geweldig, de emotes zijn goed, de stemlijnen zijn grappig en de sprays zijn alles wat ik in de loot boxes krijg, maar de evenementen van Overwatch moeten echt weer tot leven worden gebracht. Dat was een Frankenstein-referentie. Fijne Halloween.