Marvel's Guardians of the Galaxy Review: een intergalactisch superheldenavontuur dat alle juiste noten raakt

Ik wist dat ontwikkelaar Eidos Montreal perfect de dynamiek begreep tussen Marvel's meest niet-overeenkomende superhelden toen ik, bijna onaangekondigd, toekeek hoe Drax the Destroyer Rocket Raccoon tegen zijn wil door een grot slingerde. Was dit onderdeel van het plan? Hell nee, maar die brugknop zou zichzelf niet indrukken. Snijd naar het vuilbekkende beest dat explosief protesteert van veraf en schoten afvuurt op zijn mede-teamgenoten. Vanaf dit kleine moment wist ik dat ik in veilige handen was bij Marvel's Guardians of the Galaxy.

Er is veel gezegd over de tweede reis van Square Enix naar de stripboek-sandbox, vooral in de nasleep van de verschillende mislukkingen van de uitgever om de belangstelling voor de stripboeken van vorig jaar opnieuw aan te wakkeren. Avengers. De waarheid is echter dat we ons geen zorgen hoeven te maken. Want door het idee van een superheldenavontuur helemaal terug te brengen tot de kern, zich te concentreren op tactische gevechten en voorrang te geven aan blockbuster-spektakel boven continu slijpen, krijgt het titulaire team eindelijk de videogame die ze verdienen. Het herschrijft misschien niet het actie-avontuur-regelboek, maar het komt wonderwel samen als een album met de grootste hits voor het genre.

Het grote verschil tussen Marvel’s Guardians of the Galaxy en Marvel’s Avengers is natuurlijk hoe de eerste in de eerste plaats benadrukt dat het een singleplayer-ervaring is. Hoewel dit sommigen verbijsterd kan maken, gezien het feit dat dit een teamgericht spel is, werkt het eerlijk gezegd veel beter om op natuurlijke wijze de verschillende karakterdynamieken te ontwikkelen en je een sterke reeks gevechtsinstrumenten te geven waar langzaam op kan worden voortgebouwd – zonder ooit het risico te lopen overweldigd zijn. Terwijl Earth’s Mightiest Heroes je op alle mogelijke manieren zag worden aangetrokken, stap je hier echt in de rol van leider.

In Marvel's Guardians of the Galaxy speel je als Star-Lord, een weliswaar zeer vergelijkbaar (maar niet hetzelfde) personage dat door Chris Pratt op het witte doek wordt gespeeld. Charmant guitig en enigszins vastgelopen in het verleden, is het een groot deel van het plezier om te zien hoe hij samen met Groot en Gamora uitgroeit tot een gezin, net als het leren hanteren van zijn beroemde quadblasters en het wisselen tussen munitiesoorten terwijl hij tegelijkertijd tactische commando's uitdeelt naar de anderen op het slagveld. Deze kleine draai aan de traditionele third-person shooter-opstelling wordt uiteindelijk essentieel voor elke schermutseling waaraan je deelneemt, in de mate dat je anders moeite zult hebben om de kansen te overwinnen.

Gelukkig hebben alle teamleden hun eigen sterke punten. Of het nu gaat om Groots talenten in crowd control of Drax' talent voor sterke aanvallen en het uitdelen van die uiterst belangrijke doodsteek, alle persoonlijkheden van de Guardians zijn vakkundig geïntegreerd in de gameplay. Het enige kleine nadeel van het hebben van vijf helden onder je leiding is echter dat je controller een constante training krijgt, omdat je gedwongen wordt om bijna al zijn knoppen te gebruiken om de nodige karaktervaardigheid in te zetten die het beste past bij een bepaald vijandelijk type of gevecht scenario. Het beheren van ieders cooldown-meter wordt uiteindelijk een tactiek op zich, net als goed genoeg spelen om een ​​zogenaamde 'huddle' te activeren, waarin alle teamleden een tijdelijke boost kunnen krijgen als ze de juiste geruststelling krijgen.

Star-Lord zelf kan ook worden verbeterd met verschillende upgrades en nieuwe vaardigheden op een van de vele werkbanken verspreid over de melkweg. Verzamel gewoon schroot tijdens missies, ga voldoende omhoog en Rocket helpt je graag verder. Is het een beetje ongelooflijk dat op elke planeet die je bezoekt dezelfde werkbank in de buurt op de loer ligt? Ja, maar het is een gemakkelijk te vergeven narratieve eigenaardigheid die het mogelijk maakt om wat lichte RPG-heid op te nemen. Mijn enige wens is dat hier een betere manier was om het schroot te vinden dat nodig is om te upgraden. Net als bij de Arkham-serie, zie je, duik je vaak in en uit Star-Lord's viziervisie, wat soms afbreuk kan doen aan het prachtige kunstontwerp van Marvel's Guardians of the Galaxy.

Daarover gesproken, Marvel's Guardians of the Galaxy is misschien grotendeels lineair, maar dit doet niets af aan het duizelingwekkende gevoel van schaal dat in de meeste van de 16 verhaalhoofdstukken te vinden is. Het ene moment kun je door een ruimteschip van het Nova Corps schieten in een poging om te ontsnappen, het andere moment vecht je tegen een nachtmerrieachtig beest in de ingewanden van de kern van een planeet. Al deze locaties zijn enorm leuk om door te vechten en helpen een gevoel van buitenaardsheid bij te brengen. Je ogen vervelen nooit. Elke wereld die je bezoekt heeft op deze manier zijn eigen identiteit en uniek kleurenpalet, met volop mogelijkheden om buiten de gebaande paden te gaan om schroot en nieuwe kostuums te vinden.

Marvel's Guardians of the Galaxy staat voor het grootste deel volledig los van andere Marvel-fictie, maar een populair aspect van Guardians dat wel wordt overgedragen, is de toevoeging van een keiharde soundtrack. Met klassieke hits uit zowel de jaren 70 als 80, dienen nummers als Rick Astley's Never Gonna Give You Up en Wham's Wake Me Up Before You Go-Go als een constante herinnering aan de aardse oorsprong van Star-Lord. Een goede zaak ook, want slechteriken verslaan op het ritme van een van deze is altijd een sensatie. Eidos Montreal ging zelfs zo ver dat hij opdracht gaf voor originele muziek van een band in het universum die Star-Lords eigen naamgenoot inspireerde. En ondanks dat je meer in de heavy metal-kant van het tijdperk tikt, houdt elk nummer zich gemakkelijk staande tegen de bekende hits.

Het kan niet worden onderschat hoe grappig Marvel's Guardians of the Galaxy uiteindelijk ook wordt. Personages maken voortdurend grappen en porren met elkaar op een manier die blijk geeft van een deskundige waardering voor de originele stripboekoorsprong van het IP. Indrukwekkender is echter dat het niet alleen een aspect is dat in tussenfilmpjes te vinden is. Tussen de missies door krijg je de kans om met elk afzonderlijk lid te chatten terwijl je terug aan boord van de Milano bent, en op deze momenten zit veel van de humor. Soms kun je zelfs dialoogbeslissingen nemen waar later op teruggekomen wordt. De vertakkingen van het verhaal zijn misschien niet enorm, maar bepaalde situaties verlopen anders genoeg om in sommige gevallen opnieuw te spelen.

Helaas zijn er, naast een te grote afhankelijkheid van Star-Lord's helmvisie, een paar technische probleempjes die voorkomen dat Marvel's Guardians of the Galaxy de status van superheldentitel van het hoogste niveau bereikt. Lipsynchronisatie kan bijvoorbeeld heel wisselvallig zijn in momenten buiten tussenfilmpjes, en het overkwam me een paar keer tijdens huddles waarbij ik gedwongen werd een checkpoint opnieuw te starten omdat er geen dialoogoptie verscheen - de hele bende was net vertrokken starend naar mij! Dergelijke glitches zijn echter niet baanbrekend en kunnen hopelijk worden opgelost door een patch of update na de lancering.

Eventuele eerdere angsten over? Marvel's Guardians of the Galaxy niet goed zijn, worden onmiddellijk onderdrukt als een squadlid voor het eerst een grap maakt, wat al vroeg (en zeer vaak daarna) gebeurt. Marvel's Guardians of the Galaxy is een verder bewijs dat wanneer je je concentreert op het bieden van een solide singleplayer-ervaring, in plaats van een live-service te zijn die alles voor iedereen probeert te zijn, het mogelijk is om een ​​plezierig avontuur te maken met thema's als familie en teamwerk als uitgangspunt. hart. Het feit dat gevechten en verhaal ook solide zijn, is een mooie bonus. Zelfs een paar ruwe technische kantjes kunnen de kans niet verminderen dat je verslaafd raakt aan dit gevoel dat een van de beste Triple-A-actiegames van het jaar is.