Halo Infinite Review: Master Chief keert triomfantelijk terug

Het is zes lange jaren geleden sinds de laatste FPS-inzending in de Halo-franchise, dus het volstaat te zeggen Halo Oneindig heeft veel waar te maken, om nog maar te zwijgen van het goedmaken na de, laten we zeggen, beslissende Halo 5: Guardians. Gelukkig weet 343 Industries zeker wat ze doen, want vanaf de openingsscènes voelt Halo Infinite aan als een liefdesbrief aan Halo, zowel nieuw als oud. 

Zoals je waarschijnlijk al hebt gehoord, Halo Oneindig is een beetje anders dan zijn voorgangers dankzij de overwegend open wereld van Zeta Halo. Deze hele nieuwe wereld klinkt in het begin misschien angstaanjagend, maar je wordt niet zomaar neergeploft en er vanaf het begin in losgelaten. In plaats daarvan moet je eerst een paar lineaire missies voltooien, dus het valt niet te ontkennen dat deze laatste toegang tot de franchise absoluut een Halo-game is, slechts één met zijn eigen unieke flair.

Na het openen van een paar typische Halo-missies ben je vrij in Halo Oneindig's uitgestrekte open wereld die bezaaid is met verzamelobjecten en activiteiten waar je van kunt genieten, zolang je het niet erg vindt om er te komen. Met de nieuwe Grapple Shot op je arm vanaf het begin van het spel, is het echter niet zo dat je niet echt te veel meer zult lopen, omdat je je een weg baant door de omgeving is vaak sneller, nuttiger en heel veel leuker dan wandelen. 

Hoe leuk het ook is om je een weg door Zeta Halo te slingeren met de Grapple Shot, sommigen zullen door je avontuur gaan beseffen dat het gedeelte van de ring dat we krijgen niet de meest gevarieerde kaart is die er is. Het terrein is misschien alleen een keuze tussen glooiende heuvels vermengd met de Giant's Causeway en schone voorloperarchitectuur, maar het valt niet te ontkennen dat het er spectaculair uitziet, vooral op het juiste moment van de dag. 

Als je niet alleen het uitzicht bewondert, is er ook heel wat voor je te doen in Halo Infinite, aangezien je de aanval leidt in de oorlogsinspanning tegen de Banished. Met propagandatorens om te vernietigen, mariniersbrigades om te redden en verbannen buitenposten om op te ruimen, ben je nooit ver verwijderd van de actie en verdien je wat moed om je Forward Operating Bases (FOB's) te upgraden en nieuwe voertuigen, wapens of mariniers te ontgrendelen om te helpen in de strijd. 

Halo Oneindig's open wereld kan komen met alle gebruikelijke toeters en bellen die je zou verwachten van een open-wereldgame, zoals een hoop verzamelobjecten, upgrades en audiologs, maar de campagne is een onmiskenbare herinnering dat je een Halo-game speelt . 

Voor fans die zich zorgen maken over wat 343 Industries zou kunnen doen na het einde van Halo 5: Guardians, je hoeft je geen zorgen te maken, want het verhaal van Halo Infinite is een meeslepend persoonlijk avontuur dat teruggrijpt op de geliefde Halo-games van weleer. Hoewel kort, is de campagne gewoonweg spectaculair, boordevol intriges en pathos waardoor je verslaafd en afgeleid wordt van de open-wereld inhoud die wordt aangeboden. 

Ingehaald worden is niet zo moeilijk, want, nogal teleurstellend, de open wereld is bijna volledig te negeren als je alleen om het hoofdverhaal geeft. Hoewel de verschillende helften van Halo Infinite het gevoel hebben dat ze aan elkaar moeten worden gekoppeld, is er nauwelijks een verband tussen het verhaal van Master Chief en dat van jezelf terwijl je de oorlogsinspanning op Zeta Halo leidt. Dat wil niet zeggen dat je eigen oorlogsverhalen op wat voor manier dan ook teleurstellend zijn, integendeel. 

De open wereld van Halo Infinite voelt als een motor voor de coole momenten die de franchise altijd heeft weten te maken in gevechten op vaste stukken en multiplayer. Dankzij het iconische Halo-levelontwerp, hoe je een Banished-patrouille of buitenpost in de open wereld ook benadert, je komt altijd met een verhaal of twee te vertellen, aangezien 343 Industries ervoor heeft gezorgd dat je bij elk gevecht betrokken raakt. 

In tegenstelling tot de meeste games in de open wereld waarin je vijanden vanaf een bergtop kunt beschieten, dwingt Halo Infinite je om in actie te komen, aangezien munitie erg schaars is. Deze schaarste brengt je rechtstreeks in de strijd, op zoek naar wapens en het gooien van fusiespoelen in overvloed terwijl je door de omgeving worstelt, en het is ongelooflijke onmiskenbare Halo-actie.

Naast een fantastisch levelontwerp, gaat Halo's spectaculaire score op dezelfde manier een lange weg om momenten speciaal te laten voelen buiten het verhaal. Wanneer de bekende riffs verschijnen terwijl je een buitenpost bestormt, kun je niet anders dan je onderdompelen in de actie en echt de spartaan worden in je eigen verhaal. 

Helaas, terwijl Halo Oneindig viert de Halo-games van weleer door zijn mechanica en schattig pratende grunts, er is een kernstuk van zijn DNA dat ontbreekt, namelijk een coöp-campagne. Deze functie wordt naar verwachting in mei volgend jaar toegevoegd, maar we kunnen niet anders dan denken dat Halo Infinite tot die tijd een beetje van zichzelf mist, aangezien de spectaculaire actie bijna iemand anders vereist om het te delen en ervan te genieten. 

Voor £ 50, Halo Oneindig is misschien niet de gemakkelijkste verkoop tegen de nominale waarde vanwege de slechts 10-20 uur aan inhoud die wordt aangeboden, maar het is de prijs zeker waard. Niet alleen voor het volgende spannende hoofdstuk in het verhaal van Master Chief, maar ook voor de spectaculaire open wereld die de iconische game-ervaring in zijn uitgestrektheid niet verwatert. Het heeft misschien zes jaar geduurd, maar Halo Infinite is het wachten meer dan waard.