Destroy All Humans review: een cultklassieker-remake die niet al te vreemd is

Het is 15 jaar geleden dat ontwikkelaar Pandemic ons vereerde met de buitenaardse powertrip die Destroy All Humans heet en we zijn nog steeds niet weggevaagd door buitenaardse wezens. Hoewel verschillende videogame-ervaringen de vernietiging van de mensheid bevatten, is het zeldzaam dat we het als een primaire lus kunnen omarmen, wat deze invasie-B-film-ravotten enigszins uniek maakt.

Vernietig alle mensen hadden misschien niet absoluut een remake nodig, maar door dit te doen, hebben THQNordic en Black Forrest deze belachelijke parodie nog een kans gegeven om ons te laten zien hoe het is om de kleine groene man bovenaan een Space Invaders-scherm te zijn.

Destroy all Humans plaatst spelers in de ruimtelaarzen van Cryptosporidium, een lid van het Furon-imperium - typische Grays die doet denken aan een van die vreemde buitenaardse wezens in de met slijm gevulde eieren die je in museumcadeauwinkels zou vinden. Ondanks de schijnbare titel van het spel, bezoekt Crypto niet alleen de aarde om mensen te verdampen, maar waagt het zich in de jaren vijftig op aarde om in plaats daarvan het DNA van zijn mensen op te halen en hen van uitsterven te redden. Natuurlijk duurt het niet lang voordat het menselijk ras doet waar het goed in is, namelijk het begin van een lik op stuk oorlog tegen Crypto - en zijn sadistische neigingen ontketenen. 

Hoewel Crypto waarschijnlijk de hele mensheid als zijn vijand beschouwt, zijn er specifieke groepen mensen in het spel die een grotere bedreiging vormen dan andere. Van de politie die eerst schiet en later vragen stelt, tot het leger dat hun brute kracht gebruikt, je zult je handen vol hebben terwijl je elke missie probeert te voltooien. Je krijgt ook te maken met een geheime organisatie die bekend staat als 'Majestic', een ontmoedigende Men in Black die over de technologie beschikt om je wrede buitenaardse vermogens te blokkeren.

Als je de film Mars Attacks hebt gezien, dan ben je volledig bekend met het mechanische concept van Destroy All Humans' doel van menselijke vernietiging. Crypto heeft twee methoden om genocide te plegen: door niveaus te voet en met een jetpack te gaan of met een vliegende schotel de lucht in te gaan.

Op de grond kan Crypto zijn telekinetische krachten gebruiken om mensen en voorwerpen op te pakken en te gooien, en hij kan ook zijn multifunctionele ruimtegeweer hanteren, dat hem 4 soorten vuurkracht geeft. Ze zijn als volgt: 

De Met Zap-O-Matic kan Crypto de mensen elektrocuteren zonder munitie, in plaats daarvan vertrouwend op een oplaadsnelheid en capaciteit zoals een halo energie wapen. Vaker wel dan niet, zul je merken dat je standaard de Zap-O-Matic gebruikt, aangezien bijna opraken van munitie een bekend verschijnsel zal worden. Crypto's veelzijdige wapen beschikt ook over een desintegratiestraal, die het vlees van vijanden verbrandt, ionenontstekingsgranaten en een anale sonde, die de stank binnendringt en de hersenen van de slachtoffers eruit haalt met een bevredigende 'knal'. 

Net als zijn geweer, faciliteert de schotel van Crypto ook vier vuurstanden: Death-Ray, Abducto Beam, Sonic Boom en Quantium Deconstructor. Ze doen wat ze zeggen op het blik. Nogmaals, net als bij de Zap-O-Matic, zul je waarschijnlijk merken dat je de opladende Death-Ray meer gebruikt dan welke andere vorm van vuur dan ook, terwijl je levenloze objecten opzuigt om in andere vormen van munitie te veranderen.

Vijftien jaar later voelt dit munitiesysteem nog steeds nodeloos ingewikkeld aan. In plaats van een stimulans te creëren om uit te gaan en je wapen aan te vullen, voelt het in plaats daarvan als een afleidend karwei. Gezien het feit dat Crypto kan komen door simpelweg zijn Zap-O-Matic en telekinese te gebruiken, is er weinig reden om je leven te riskeren door een willekeurig object om te zetten in munitie terwijl je jezelf blootstelt aan ontdekking, of terwijl je wordt beschoten tijdens gevechten. 

Vervelende eigenaardigheden terzijde, de gevechten in Destroy All Humans zijn net zo leuk en sadistisch als altijd. Van vijanden in de grond of de lucht slaan met je telekinese tot het vernietigen van alles onder je vanaf je schotel, er is genoeg moreel twijfelachtig plezier te beleven. Elke explosie en doodsanimatie voelt bevredigend, met het effectieve gebruik van fysica in de game waardoor alles precies goed in elkaar past.

Wapens kunnen in je moederschip worden geüpgraded door je leider, Othopox, in ruil voor DNA, wat een aantal kleine gevechtsfrustraties in het vroege spel verlicht. De meeste upgrades draaien om het langer kunnen gebruiken van een vaardigheid, het hebben van betere schilden of een grotere munitiecapaciteit, wat je leven gemakkelijker zal maken als je dat van anderen wegneemt. Natuurlijk, upgrades kost geleidelijk meer en meer DNA, wat je een reden geeft om zijmissies uit te voeren in elk gebied, maar ze bieden wel nieuwe manieren om elke gevechtsontmoeting aan te gaan. 

De gevechten van de game gaan gepaard met meer sluipende mechanica, zoals de 'Holobob', een The Thing-achtige vaardigheid die van vorm verandert in nabije mensen. Om deze vermomming te behouden, moet Crypto voortdurend zijn paranormale krachten gebruiken om de geest van mensen te scannen, waardoor je paranormale meter leegloopt. In tegenstelling tot het origineel kun je telekinese niet gebruiken terwijl je vermomd bent; je krachten zijn misschien meer gebalanceerd, maar dat leidt tot iets minder plezier. 

Crypto's mind control-krachten fungeren als een passief-agressief alternatief voor volledige gevechten - van vitaal belang als het gaat om het succesvol uitvoeren van stealth- en infiltratiemissies. Je kunt ervoor zorgen dat mensen je volgen, namens jou vechten en anderen opzettelijk afleiden. In combinatie met de mogelijkheid om van gedaante te veranderen, zijn deze mechanica bijna net zo leuk als directe menselijke vernietiging, omdat ze de diep ingebedde humor van het spel subtiel versterken.

Sluipen door gebieden zal stealth-kenners waarschijnlijk niet tevreden stellen. Ze vereisen niet veel vaardigheid en kunnen gemakkelijk worden bereikt door dezelfde trucs en tips te gebruiken, maar deze segmenten voegen meer toe aan de hilariteit van elke situatie. De grappen en grappen die de context van Crypto's werelddominante avontuur vormen, zijn gebaseerd op het exploiteren van de domheid van de mensheid, het overdrijven van waarheden over onze samenleving en het maken van een spektakel en de meeste grappen komen nog steeds terecht, 

Vergeleken met het bronmateriaal uit 2005 is Destroy All Humans niet zoveel veranderd. In plaats van een regelrechte herinterpretatie te zijn zoals Final Fantasy VII, Vernietig alle mensen volgt in plaats daarvan dezelfde aanpak als die van MediEvil, of de onlangs uitgebrachte SpongeBob SquarePants: Battle for Bikinibroek gerehydrateerd.

Destroy All Humans dient als nog een ander voorbeeld van hoe je een geliefde klassieker kunt recreëren, zonder te vernietigen wat hem speciaal maakte. Als je van het originele spel hield, dan is alles dat je oorspronkelijk van hem heeft hier vastgelegd en verantwoord. Hopelijk markeert deze remake een triomfantelijke terugkeer voor de serie, wat er op zijn beurt voor zou zorgen dat deze rare kleine spelfreak jarenlang aanwezig kan blijven in gamebibliotheken. In ieder geval verwelkomen we meer Destroy All Humans.