نقد و بررسی: Luigi's Mansion 3 پر از گیم پلی قلب، شخصیت و غیرماجراجویی است

انیمیشن کارتونی پیشرفته و گیم‌پلی خطی رضایت‌بخش، عمارت لوئیجی 3 را به بهترین بازی تبدیل کرده است. سوئیچ نینتندو مالکان با وجود اشتباهات گیم پلی آن.

بی انصافی است که لوئیجی را به عنوان جادوگر خانواده ماریو بدانیم. در حالی که واضح است که لوله‌کش سبز لاغر به اندازه خواهر و برادرش که لباس قرمز پوشیده است شجاع نیست، لوئیجی دائماً برای نجات دوستانش تلاش می‌کند.

لوئیجی و سگ ارواح قابل اعتمادش که برای یک تعطیلات کوچک به هتلی در حومه شهر سفر می کردند، احتمالاً انتظار استراحتی نسبتاً بدون ترس را داشتند. متأسفانه برای گروه متشکل از ماریو، هلو و سه وزغ، اینطور نیست. کینگ بو برگشته است، دوستان لوئیجی دستگیر شده اند و وظیفه لوله کش در سبز است که آنها را نجات دهد.

جای تعجب نیست که لوئیجی ترسیده است. به محض اینکه همه چیز به طرز مناسبی ترسناک شد، برادر ماریو دائماً می پرد، جیغ می کشد، می لرزد و می لرزد. باز کردن کمد لباس و پریدن توسط یک جک در جعبه، منجر به پرش کارتونی متحرک عاشقانه در هوا می شود، تمام اندام ها به شکل یک ستاره کشیده می شوند.

شخصیت ترسناک لوئیجی در سرتاسر عمارت لوئیجی 3 ثابت است. در حالی که بسیاری از رویارویی‌های بداخلاقی بازی واقعاً ترسناک نیستند - به غیر از تمایلی که شما را مجبور به پریدن گاه به گاه کند - لوئیجی به دور از طرفدار فعالیت‌های شبانه است. برای ما، بازیکن، این اتفاقات واقعاً خنده دار است، برای لوئیجی، خوب، او تا حد مرگ ترسیده است.

اما علیرغم اینکه این سومین مدخل در مجموعه‌های خود لوئیجی است، تقریباً هر موقعیتی در اینجا لذت‌بخش است و آن‌هایی که از دستشان برمی‌آیند حداقل خنده‌دار هستند. در حالی که سطح مشخصی از فاضلاب بدترین بخش بازی است، حداقل منظره خنده‌دار تنظیم لوئیجی که در یک حلقه لاستیکی زرد روشن از میان تونل‌های کثیف غلت می‌زند کمک می‌کند.

به جای جذابیت Metroidvania از بازی اصلی لوئیجی در GameCube، این ورودی سوم بسیار ساده تر است. حرکت در طبقات مختلف هتل خالی از سکنه، بازیکن را به یک حلقه گیم پلی ساده اما رضایت بخش از رضایت تقریباً ثابت سوق می دهد. وارد یک طبقه می‌شوید، با تکمیل پازل‌ها و ارواح مکیدن و ضربه زدن در طول مسیر، به رویداد رئیس راه می‌روید، با رئیس مبارزه می‌کنید و دکمه بعدی را برای طبقه جدید دریافت می‌کنید.

Luigi's Mansion 3 به سختی خارج از این ساختار گیم پلی حرکت می کند. گاهی اوقات یک مینی رئیس وجود دارد که همه چیز را با هم مخلوط می کند، اما هرگز چیزی واقعا مبتکرانه نیست. از نظر ساختاری سالم و غیرماجراجویی است: اگر چیزی منحصربه‌فرد و مبتکرانه از نظر مکانیکی یا ساختاری می‌خواهید، جدیدترین سفر لوئیجی مانند بسیاری دیگر از تجربیات ناب بازی‌های ویدیویی عجیب و غریب به نظر می‌رسد.

با این حال، علی‌رغم اینکه حلقه‌های آن در طول مدت زمان اجرای آن تحول کمی دارند - یا چیزی را می‌مکید، چراغ قوه‌تان را می‌تابانید، از پیستون یا گویگی ژله‌ای خود برای حل همه معماها استفاده می‌کنید - همه چیز حول آن طراحی شده است.

به عنوان مثال: هر طبقه در داخل هتل خالی از سکنه در ابتدا در آرایش معماری خود اساسی به نظر می رسد، اما سال ها باعث شده است که وقتی به اطراف و اطراف آن اضافات بسیار زیبا نگاه می کنید، خراب شود. اسرار همه جا هستند: سوراخ های دیوار ممکن است به اسرار پر از طلا، جواهرات پنهان و موارد دیگر منجر شود. آنها واقعاً چیزی اضافه نمی‌کنند – طلای درون بازی به سختی در خارج از خرید ردیاب‌ها برای گرفتن ارواح قوی‌تر بو مفید است – اما یافتن آن‌ها در هر گوشه و کناری به شدت رضایت‌بخش است.

در پایان ماجراجویی شما، لوئیجی ممکن است از شخصیت بزدل خود بالاتر نرود، اما اشکالی ندارد. بازیگران ماریو چه زمانی به توسعه شخصیت واقعی دست یافته اند? اما غیرممکن است که از وقت خود با لوئیجی لذت نبرده باشید. هر رئیسی لذت بخش است: از کارگردانی یک فیلم کایجو با کارگردان ارواح گرفته تا مبارزه با یک باغبان شرور، این یک نمایش دائمی است. شما روز را نجات خواهید داد و از انجام آن لذت خواهید برد. Luigi's Mansion 3 یک لذت مطلق است، حتی اگر نسبتاً ابتدایی باشد.