نقد و بررسی: Crackdown 3 انحصاری مایکروسافت نیست که بعد از این همه سال به آن نیاز داشتیم

در ایکس باکس وان بررسی شد.

برای چند ساعت اول با Crackdown 3، کاملاً از آن لذت می بردم. بازی در نقش کیک بیف سینما تری کروس به عنوان یک ابر عامل مهندسی ژنتیک شده با انبار کامل سلاح برای "منفجر کردن" به طرز تازه ای سرگرم کننده بود. هر چه زمان بیشتری را برای کمپین بازی صرف می کنم، بیشتر متوجه می شدم که Crackdown 3 آنقدرها که در ابتدا به نظر می رسید سرگرم کننده نیست. در واقع، این فقط یک تیراندازی سوم شخص تکراری است که در یک جزیره سایبرپانک عمومی و خالی واقع شده است.

داستان Crackdown 3 هرگز به طور خاص پیشگامانه احساس نمی شود، در عوض به یک پیش فرض فیلم اکشن بیش از حد استفاده می شود. تفرجگاه بهشتی نیو پراویدنس آنقدر که به نظر می رسد آرام نیست (درست مانند اسکوبی دو 2001 - اد). این یک مغز متفکر شرور استاندارد و دژخیمان روان پریش او هستند که قدرت جهان را در دست گرفته و توده ها را با استفاده از یک شرکت شیطانی - Terra Nova - کنترل می کنند. تنها امیدی که بقیه جهان دارند، فرستادن آژانس، نیروی ابر پلیس غیراخلاقی است. پس از یک کات سین کوتاه و یک آموزش حتی کوتاه تر، رها می شوید.

بیشتر وقت شما در Crackdown 3 صرف فتح شهر با از بین بردن سلسله مراتب Terra Nova می شود. شما با خارج کردن ستوان ها - که توسط نمودار سلسله مراتبی به سبک Shadow of Mordor به تصویر کشیده شده است - شروع می کنید تا زمانی که به مدیر عامل برسید. سلسله مراتب به سه شاخه تقسیم می شود: بخش لجستیک بنفش که تسلط خود را بر مونوریل های نیو پراویدنس ابراز کرده اند. بخش صنعت سبز که کار صنعتی را به عهده گرفته است. و بخش امنیتی قرمز که انبارهای وسایل نقلیه، نقاط سخت اسیران و برجک های دفاعی را ایجاد کرده است.

ماموریت شما تضعیف شرکت با بازپس گیری هر یک از این دارایی ها، فراخوانی ستوان ها و در نهایت گرفتن رهبر Terra Nova است. جالب به نظر می رسد، اما چرخه ثابت بی بعد کشف یک دارایی، تیراندازی به اشیا/نگهبانان/روبات ها، هک کردن یک پنل یا برداشتن/قرار دادن باتری برای حذف میدان نیرو به همان عمقی است که گیم پلی می شود – و زمان زیادی طول نکشید. قبل از اینکه لذت به سرعت به کسالت تبدیل شود.

در میان همه چیز، خستگی ناشی از حس مبارزه منحصر به فرد بازی نیست. اگرچه ساده است، اما مبارزه سرگرم کننده است و تماشای منفجر شدن محیط اطراف در رگبار گلوله و نارنجک تقریباً شبیه ذن است. برجسته از بسیاری، بسیاری فایر فایت ها رئیس هستند – کرم دولا کرم هر بازی Crackdown – علیرغم این واقعیت که همه آنها فاقد هرگونه چالش هستند. علیرغم اینکه فقط 22 درصد شانس شکست دادن یک رئیس را داشت، تنها سه موشک لازم بود تا او را از بدبختی نجات دهد... این یک شوخی کامل بود. در تمام مدتی که در کمپین حضور داشتم هرگز احساس تهدید یا خطری نکردم. اگر این کافی نیست، Crackdown برای سلامتی شما بسیار سخاوتمند است، نه تنها سلامتی و سپر شما در طول زمان بازسازی می‌شود، بازی به ازای هر کشتاری که انجام می‌دهید، سلامتی را به شما پاداش می‌دهد – هر نوع چالشی را از بین می‌برد.

در نتیجه، بازگشت سیستم «مهارت‌ها برای کشتن» که در آن بازیکنان می‌توانند مهارت‌های خود را با انجام اقداماتی در یک مجموعه مهارتی خاص ارتقا دهند، به‌طور شگفت‌آوری بی‌فایده به نظر می‌رسد. برای بازیکنان جدید، این طراحی ارتقاء سطح به معنای حمله غوغا به دشمنان است، تجربه قدرت را برای شما به ارمغان می‌آورد و باعث می‌شود ضربه‌های شدیدتری بزنید. تیراندازی به دشمنان مهارت اسلحه گرم شما را افزایش می دهد و در نتیجه اسلحه های شما را موثرتر می کند. انفجارهای بزرگتر، مکررتر، تجربه مهارت انفجاری بیشتر. رانندگی با استعداد، شیرین کاری و کشتار وسایل نقلیه تجربه رانندگی بیشتری را برای شما به ارمغان می آورد. ممکن است با باز کردن مهارت‌های بیشتر برای هر مجموعه، برای برخی سیستم جذابی باشد، اما با اینکه Crackdown 3 بسیار آسان است، مهارت‌ها از هر چیز معنی‌دارتر به نظر می‌رسند. تا زمانی که می توانید قفل کنید و تیراندازی کنید، نباید هیچ گونه مشکلی را تجربه کنید – اگرچه این تنها کاری است که می توانید انجام دهید زیرا هدف گیری آزاد بسیار بد است. در حالی که باز کردن قفل سلاح‌های جدید، تغییرات وسیله نقلیه و توانایی‌ها سرگرم‌کننده به نظر می‌رسد، هرگز واقعاً نیازی به استفاده از آنها ندارید. شما قبلاً با مجموعه حرکتی اصلی خود غلبه کرده اید،

در طول بازی، می‌توانید سلاح‌های زیادی را بردارید یا باز کنید تا از آنها استفاده کنید. متأسفانه اکثر آنها نام های جالبی دارند اما لقمه ای ندارند. تصور کنید سلاح هایی مانند جک چکش، راگناروک یا مولچر را کشف کنید، آنها جالب به نظر می رسند، درست است؟ شاید اینطور باشد، اما آنها از بدترین سلاح های بازی بودند. در چند ساعت اول، دو سلاح را برای نابود کردن هر دشمنی که در مقابلم قرار داشت، پیدا کردم: پرتو پالس که یک پرتو لیزر پیوسته را برای سوزاندن ترا نوا زنده می‌فرستد و موشک هومینگ. هر سلاح دیگری که با آن برخورد کردم در مقایسه با آن بی فایده بود. و نگران تمام شدن مهمات نباشید، مقدار نامعقولی از نقاط عرضه و انبارهای مهمات در اطراف وجود دارد - فقط کافی است به حالت کامل Rambo بروید.

New Providence منظره‌ای است که باید از دور تماشا کرد. آسمان‌خراش‌ها در شهر به همراه تبلیغات با نور روشن، بزرگراه‌ها و مونوریل‌ها تا کیلومترها کشیده شده‌اند، همه چیز دارای ذوقی است که با پولیش بلدرونر مانند کمک می‌کند که چیزی جز چشم‌نواز نیست. با این حال، داستان کاملاً متفاوت در سطح زمین است - New Providence یک پوسته خالی است که نمی تواند دنیا را زنده کند. همه چیز با استفاده از بافت‌های یکسان با جزئیات محدود طراحی شده است، شهر مملو از اتومبیل‌هایی است که در آن اطراف تردد می‌کنند، اما به طرز ناامیدکننده‌ای، مردم تمایل دارند بدون هیچ گونه زندگی در اطراف بایستند (مگر اینکه در نزدیکی آنها رانندگی کنید یا با اسلحه شلیک کنید، سپس شیرجه می‌زنند یا به شکلی نمایشی اجرا شود). برای بازی ای که سه بار به تعویق افتاده است، Crackdown 3 به طرز تکان دهنده ای ناتمام به نظر می رسد.

جنبه مثبت، علیرغم اینکه New Providence یک پوسته کسل کننده و خالی در طراحی آن است، مجموعه ای از فعالیت ها برای دستیابی به نرخ تکمیل 100٪ وجود دارد. از جمع‌آوری وسایل کلکسیونی لذت می‌برید؟ بازی شما را تحت پوشش قرار می‌دهد: می‌توانید DNA عامل مرده را برای باز کردن قفل پوسته‌های جدید، کشف اطلاعات گمشده، جمع‌آوری گوی‌های چابکی و گوی‌های مخفی برای بهبود مهارت‌های شخصیت خود و موارد دیگر پیدا کنید. اگر این کافی نبود، فعالیت‌های جانبی زیادی برای انجام دادن وجود دارد: بالا بردن برج‌های تبلیغاتی، هک کردن مخزن‌های نظارتی، تخریب کیوسک‌های Monkey Moonshine، تکمیل مسابقات روی پشت‌بام و اتومبیلرانی و حتی انجام شیرین کاری‌های دیوانه‌کننده با پرش از میان حلقه‌های بنفش شناور موجود. در مکان های صعب العبور

Crackdown 3 در ایجاد یک سیستم مبارزات سرگرم کننده و فوق العاده برای چند ساعت اول کار بسیار خوبی انجام می دهد، اما مشکلات بسیار زیادی دارد. شاید یک طرفدار سرسخت Crackdown بتواند از این کمپین کوتاه با فعالیت‌های جانبی فراوان لذت ببرد، اما من خوشحال بودم که این سفر به پایان رسیده است. ماهیت تکراری طرح کنترل، پوسته خالی یک جهان باز و یک سیستم مهارت بیهوده باعث شد احساس کنم بازی به زمان بیشتری برای توسعه نیاز دارد. من می توانم توسعه دهندگان را به خاطر ماندن در این پروژه برای مدت طولانی ستایش کنم، اما صادقانه، خیلی خوشحالم که این بازی در Game Pass رایگان است.