نقد و بررسی: Aces of Luftwaffe کار زیادی در راه الگوهای دشمن خود انجام نمی دهد

در ایکس باکس وان بررسی شد

وقتی برای بازی Aces of the Luftwaffe – Squadron نشستم، متوجه این جمله آشنا شدم: «افراد و رویدادهای زیر ساختگی هستند. هرگونه شباهت به وقایع یا اشخاص واقعی، زنده یا مرده، کاملاً تصادفی است. فکر فوری من این بود که شلیک به آنها در جنگ جهانی دوم جذاب به نظر می رسید، اما باورش سخت است که کسی این بازی را با یک تجربه تاریخی دقیق در زمانی که در حال جنگیدن با یک بشقاب پرنده و یک قطار پرنده هستید اشتباه بگیرد. با این حال، با نگاه کردن به بازی صرفاً به عنوان یک تیرانداز، HandyGames' Aces یک تیرانداز اسکرول قدیمی ساده و لذت بخش است.

از نظر مکانیکی، این همه چیزی است که انتظار دارید باشد: انبوهی از کشتی‌های دشمن که برای نابود کردن شما صف می‌کشند، دور زدن تعداد زیادی از پرتابه‌های دشمن برای حفظ سلامتی‌تان، و قدرت‌گیری منظم برای افزایش قدرت شلیک شما از گلوله‌های معمولی تا شلیک چندین گلوله. لیزرهای چرخشی که همه چیز را در مسیر شما خراب می کنند. ممکن است زمانی که از ماموریتی به ماموریت دیگر سرعت می‌گیرید، تیراندازی کنید و دشمنان خود را بمباران کنید، زمان هیجان‌انگیزی باشد، اما یک اختلاف عجیب و غریب همیشه وجود دارد: همه چیز بسیار کند است.

هر دشمنی در بازی با ساده‌ترین حرکات و الگوهای پرتابه در هر تیرانداز مدرن در میدان نبرد درازا حرکت می‌کند. اگر بازی به اندازه کافی کند نشده باشد، هر یک از اعضای تیم - مارک تیلور، جان کینگ، ملیسا مونرو و استیو دیویس - از مشکلات عجیبی رنج می‌برند که شما را ملزم می‌کند در طول هر ماموریت سرعت خود را کاهش دهید و الگوی پرواز خود را تغییر دهید. تیلور از یک اثر سمی رنج می برد که شما را ملزم می کند تا حد ممکن آهسته حرکت کنید. کینگ با دیدن آلمانی ها دچار خشم می شود و از شما می خواهد که از او و آتش دشمن دوری کنید. مونرو هنگام تغییر ارتفاع از ارتفاع می ترسد (که می دانست یک خلبان می تواند از ارتفاع بترسد) و از او می خواهد برای مدت کوتاهی ناپدید شود. در نهایت، مصیبت دیویس می بیند که او پشت فرمان به خواب می رود و از شما می خواهد تا زمانی که بیدار شود از او محافظت کنید. این نقص ها ممکن است در هر سطح تنوع خوشایندی را به شما اضافه کنند، اما در نهایت مانع از تیراندازی سریعی می شوند که از این سبک بازی انتظار دارید.

هر فصل به پنج سطح تقسیم می شود که سطح پنجم در یک باس مبارزه سرگرم کننده و کمی چالش برانگیزتر با یک خلبان آلمانی عجیب و غریب و ماشین های جنگی آنها به پایان می رسد. اگرچه هدف اصلی این است که همه چیز را در معرض دید قرار دهید، بازی شما را با ماموریت های فرعی بازیافتی و تکراری محول می کند - بازی را کمی خسته کننده می کند. این ماموریت‌های جانبی شامل نجات بازماندگانی که در دریا سرگردان شده‌اند، انداختن جعبه‌های تدارکات برای نیروهای زمینی دیگر یا از بین بردن بال‌های مستحکم است. این ماموریت های جانبی را می توان به طور کامل نادیده گرفت، اما آنها با به حداکثر رساندن پاداش های خود در کسب امتیاز مهارت برای ارتقا، به شما برای تکمیل پاداش می دهند.

درخت مهارت یک سبک استراتژیک مهم را برای بازی بر اساس توانایی هایی که قفل آن را باز می کنید ارائه می دهد. امتیاز مهارت را از طریق ارتقاء سطح به دست می آورید، که سپس می توان از آن برای بهبود سرعت حرکت هر خلبان، سرعت آتش و آسیب وارد شده استفاده کرد. علاوه بر این، بسته به شرایط مورد نیاز می توان از این نقاط برای باز کردن توانایی های ویژه استفاده کرد. اگر نیاز به دفاع بیشتر دارید، توانایی مکانیکی مونرو بخشی از سلامت هواپیما را ترمیم می کند. از سوی دیگر، اگر می‌خواهید همه چیز روی صفحه را از بین ببرید، می‌توانید قفل یک قابلیت فعال را باز کنید که با استفاده از بمب به تمام هواپیماهای دشمن آسیب می‌رساند. با وجود ماهیت ساده و استراتژیک سیستم، بازی چالش چندانی برای تضمین باز کردن این مهارت ها ندارد.

هر سطح فردی همچنین دارای یک نقطه مهارت اضافی برای کشف است. با این حال، این نکات هیچ نشانه یا اشاره روشنی در مورد چگونگی کشف آنها ندارند. ناامیدی من زمانی بیشتر می‌شود که سطوح را چندین بار بازی کنم بدون اینکه شانسی برای کسب این امتیازها داشته باشم (یا هواپیماهای جدیدی را که به عنوان پاداش تصادفی از باس فایت‌ها دریافت می‌کنید) پیدا کنم. علاوه بر این، بازی امتیاز بالای شما را ردیابی می‌کند و به شما امکان می‌دهد تا ماموریت‌ها را مجدداً پخش کنید تا پاداش‌های خود را به حداکثر برسانید و امتیاز بالای قبلی خود را شکست دهید.

این ممکن است یک پورت کنسول باشد، اما Aces of the Luftwaffe – Squadron به وضوح یک بازی گوشی های هوشمند در هسته آن است. پس‌زمینه‌های آن مینیمالیستی هستند، کنترل‌ها ساده‌اند، و طراحی شخصیت‌ها و کشتی‌ها ساده هستند. با این حال، صداپیشگی بزرگترین ناامیدی بازی است. با وجود اینکه بازیگران کاملاً صداگذاری شده اند، اما یکی از بدترین موارد بازیگری است که تا به حال در یک بازی شنیده ام. خلبانان آمریکایی که به وضوح دارای لهجه آلمانی، دیالوگ های شیک و شوخی های دردناک غیر خنده دار با تحویل افتضاح هستند.

آسه از Luftwaffe یک تیرانداز هوایی سرگرم‌کننده و ساده است. مکانیک‌های آشنا قوی‌ترین ویژگی بازی هستند، اما گزینه‌های طراحی مشکوک، صداگذاری و عدم چالش، عنوانی امیدوارکننده اما معیوب را در این سبک ساخته است.