نقد و بررسی Battletoads: Frenetic Froggy Fun در میان کنترل‌های بی‌نقص

زمانی که Rare در سال 2002 وارد اکوسیستم Xbox شد، سرنوشت بسیاری از فرنچایزهای محبوب نامشخص شد. از سانسور شدید کانکر به نظر می رسید که بازی برای استودیو مستقر در لسترشایر به پایان رسیده است. 17 سال به‌سرعت و Rare توانسته‌اند از یک توسعه‌دهنده قدیمی که به‌خاطر کلاسیک‌هایش شناخته می‌شود، به پیشگامان بازی‌های مدرن تبدیل شوند، با پروژه‌هایی مانند Sea of ​​Thieves و Everwild آینده. بنابراین، در مورد Battletoads چطور؟

خب، پس از بازگشت در ابتدا در سال 2018، سری یکپارچهسازی با سیستمعامل Rare سرانجام از سایه ها خارج شد و به دنیای مدرن رفت و به دست توسعه دهنده جدید Dlala Studios رسید. سوال این است که آیا این دوزیستان قدیمی خشن می توانند ارزش خود را در برکه ای که از زمان پیدایش آنها به شدت تغییر کرده است ثابت کنند؟ 

برای کسانی که به یاد دارند، Battletoads در ابتدا در سال 1991 بر روی سیستم سرگرمی نینتندو عرضه شد، همان سالی که NES قرار بود جانشین فوق‌العاده‌اش شود. با وجود این، این وزغ‌های پر جنب و جوش موفق شدند چهار سال را برای نمایش دنباله‌ها و پورت‌هایی بگذرانند که به رشد محبوبیت آنها کمک کرد و جایگاه خود را در فهرست کلاسیک‌های مذهبی Rare تثبیت کردند. نیازی به گفتن نیست که اجرای جدید Rare از Battletoads دارای یک لیلیپد بزرگ برای پر کردن است که تشریح انتقادی آن را جالب‌تر می‌کند.

بلافاصله پس از خفاش، واضح است که تازه واردان دلالا عشق زیادی را در تقویت مجدد Battletoads خود ریخته اند، که بلافاصله از طریق آن آشکار می شود. صبح شنبه جهتی که بازی گرفته است به راحتی می توان گفت که Battletoads به سادگی مسیر کامبک های کلاسیک دیگر مانند Streets of Rage 4 را با زیبایی شناسی شیک و با دست دنبال کرده است. با این حال، Battletoads به نحوی موفق می شود در ژانر طراحی «کشیده به زندگی» که همیشه در حال رشد است، با جلوه های بصری دقیقی که می توانست از شبکه کارتون فرار کند، متمایز شود.

در حالی که انتخاب یک سبک طراحی دستی به شما کارت خروج از زندان را از نظر طراحی نمی دهد، که بر اساس واکنش ها به تیزر اخیر Earthworm Jim مشهود است، Battletoads موفق می شود آن را با لطفی بی عیب و نقص انجام دهد. در نهایت، Battletoads با سبک هنری انتخابی خود به دلیل احساس هویت واضح موفق می شود. پالت‌های رنگی پر جنب و جوش و طراحی‌های شخصیت‌های پوچ با انیمیشن‌های حواس‌پرتی که در مراحل دوبعدی با جزئیات متراکم پر از ساکنان منحصربه‌فرد و مضحک، به وضوح خودنمایی می‌کنند، مطابقت دارند. دبلیواینجا داریم از سازندگان پاپ کورن برقی و مردان خوک پانک راک صحبت می کنیم!

Battletoads محصول دهه 90 میلادی است که در طنز و داستان بازی مشهود است. همانطور که مشخص است، Battletoads که زمانی معروف بودند، از آخرین سفر خود، مبارزه زیادی انجام نداده اند. در واقع، آنها در 26 سال گذشته در یک پناهگاه گیر افتاده اند و ثابت کرده اند که این قهرمانان می توانند با بزرگترین دشمن همه - گذر زمان - مبارزه کنند.

با سرپیچی از یکنواختی زندگی معمولی، وزغ‌های ما تصمیم می‌گیرند که نمی‌خواهند آدم‌ها باشند، در عوض تصمیم می‌گیرند کاری را که به بهترین نحو انجام می‌دهند انجام دهند - پسر بد را پیدا کنند و با مشت‌های بزرگشان به هم بکوبند. 

میزان مضحک خودآگاهی چیزی است که Battletoads را به حرکت در می آورد، با کل ماجرا به عنوان تفسیری بر فرنچایز و عدم تمایل آن به محو شدن در ابهام. نه تنها گیج‌ها و سکانس‌ها فوق‌العاده خوب نوشته شده‌اند، بلکه با برخی از موارد خنده‌دار مداخله بازیکن، مانند فشار دادن دکمه‌های کنترلر برای وادار کردن وزغ‌ها به انجام کارهای روزانه موقت خود در طول صحنه، تقویت شده‌اند. توانایی ایجاد لبخند در شما چیزی است که به Battletoads برتری می دهد، حتی قبل از اینکه بتوانید بازی اصلی را تجربه کنید، که البته دلیل واقعی بازی شما همین است.

Battletoads به‌عنوان یک Beat-em-up دو بعدی، یک امر نسبتاً استاندارد است که با انیمیشن تئاتری‌اش به زیبایی اغراق‌شده است. بازیکنان می توانند پاهای شبکه ای Rash، Zitz و Pimple را با قابلیت تعویض بین هر وزغ در هر زمان با استفاده از d-pad فرض کنند. این سه نفر قدرت بدنی خود را به شخصیت های کلیشه ای خود گره می زنند، به طوری که Pimple سریع و عصبی است، Zitz دارای قدرتی بی رحمانه است و راش جایی در این بین است. علیرغم اینکه از همان مکانیک های رزمی اصلی استفاده می شود، هر وزغ جنگی به اندازه کافی منحصر به فرد است.

با در نظر گرفتن سادگی این ژانر، Battletoads موفق می شود شما را سرپا نگه دارد، و مکانیک های رزمی خود را با مجموعه قوانینی که از له کردن دکمه ها برای موفقیت باز می دارد، القا می کند. برای اولین بار، برای مقابله با تعداد مضحک دشمنان روی صفحه، باید روی ایجاد ترکیب‌های ترکیبی تمرکز کنید، زیرا عدم مقابله سریع با هر تهدیدی روی صفحه می‌تواند منجر به قتل عام شدید شود. دشمنان همچنین الگوهای حمله خاصی دارند، از حملات شارژ گرفته تا امواج شوک، که نیاز به یک عنصر احتیاط دارد. ممکن است بازیکنان دکمه‌ای در بازی Battletoad‌ها کمی احساس ناراحتی کنند، اما اجرای قوانین مبارزه‌ای خاص کمک می‌کند تا از پرتاب مشت‌ها دوری کنید، چیزی که در این ژانر رایج است.

برخی از متجاوزان عجیب و غریب نیز دوست دارند محافظ خود را بالا نگه دارند، به این معنی که تا زمانی که از حرکت شکستن بلوک وزغ خود استفاده نکنید، آسیبی نخواهند دید، که کمی شبیه به پایان‌دهنده مورتال کمبت الهام گرفته از Looney Tunes است. در حالی که این ممکن است مانند بشکه ای از خنده به نظر برسد، به راحتی یکی از ناامید کننده ترین جنبه های مبارزه است، به خصوص که تنها گزینه شما برای خلاص شدن از شر این کرتین ها است. شکست سریع بلوک دشمنان نیز می‌تواند شما را به یک گلوله باز کند، که مطمئناً خشم نسبتاً انفجاری را ترک می‌کند. 

دوستان قورباغه‌مانند ما علاوه بر اینکه می‌توانند دشمنان را تسلیم کنند، می‌توانند از زبان دراز خود برای گرفتن آیتم‌ها، دشمنان و حرکت به پلتفرم‌های مختلف با استفاده از ماشه سمت چپ و به دنبال آن یک دکمه صورت خاص استفاده کنند. آنچه باید سرگرم کننده باشد ناامید کننده می شود: کشیدن دشمن به سمت خود مستلزم فشار دادن دکمه های مختلف برای گرفتن یک آیتم است که اغلب باعث سردرگمی در میانه مبارزه می شود. کمکی نمی کند که همین ماشه توانایی تف کردن به سمت دشمنان را نیز فعال کند. هیچ چیز بدتر از تف کردن به سمت کسی نیست وقتی می‌خواهید با زبان 5 اینچی خود او را بپوشانید.

از نظر سختی کلی، Battletoads مانند پیشینیان خود که به سختی NES بدنام هستند، وحشیانه نیست. در تک فاز، از قهرمانان سه گانه به عنوان یک سیستم حمایت از زندگی استفاده می شود و هر وزغ اگر در نبرد سقوط کند، به تدریج نیمی از سلامت خود را بازسازی می کند. علیرغم اینکه از شما خواسته می شود تا وزغ مورد نظر خود را قبل از بازی انتخاب کنید، متوجه خواهید شد که باید از هر سه استفاده کنید مگر اینکه بتوانید کمترین آسیب را متحمل شوید. نکته مهمی که باید به خاطر بسپارید این است که سه وزغ هستند و شما بیرون هستید، پس مراقب دوستان سبز خشمگین خود باشید.

در بین فواصل نبرد، نمونه‌هایی از پازل‌ها و مینی‌بازی‌ها وجود دارد که صادقانه بگوییم که بیشتر شبیه یک کار طاقت فرسا است تا یک استراحت سرگرم‌کننده از شکستن چهره‌ها. خوشبختانه، اگر از نوع پازل هایی مانند Bioshock لذت نمی برید، می تواند یک گاوصندوق راه اندازی شود که به شما امکان می دهد آنها را دور بزنید، که باعث می شود تا حدودی احساس بی معنی کنند. برخی از سطوح همچنین دارای سبک متفاوتی از گیم پلی هستند، چیزی که با نسخه اصلی NES مطابقت دارد. یک سطح الهام گرفته از «Turbo-Tunnel» وجود دارد که مطمئناً نوستالژی صدا را برمی انگیزد و سطحی که در ژانر شوت ام آپ فرو می رود. بسته به سلایق شخصی شما، این سطوح یا مانند یک کشش یا یک چالش سرگرم کننده در بین جنون مبارزه به نظر می رسند.

Battletoads می توانست با انجام کارهای بسیار کمتر دوام بیاورد، با این حال Dlala فراتر از آنچه که برای جلب توجه طرفداران هاردکور لازم بود، فراتر رفته است. نتیجه، یک بیت‌آپ چالش‌برانگیز، در عین حال قابل دسترس، الهام‌گرفته از دهه 90 است که برای جذاب، سرگرم‌کننده و جذاب بودن بر نوستالژی تکیه ندارد. مطمئناً، برخی از جنبه‌های بازی وجود دارد که کمی ضعیف یا ناامیدکننده به نظر می‌رسند، اما در هسته آن، Battletoads پر از قلب است. این احیای وزغ ها را دوباره در کانون توجه قرار داده است و به آنها فرصتی برای درخشش بیشتر از همیشه می دهد. جهنم، من تعجب نمی کنم اگر راش، زیتز، و پیپل با برنامه تلویزیونی خود پایان دهند.