İnceleme: Styx: Shards of Darkness — Neredeyse bir usta

Styx: Shards of Darkness, Cyanide Studios'tan gizli bir aksiyon oyunu ve 2014'ün Styx: Master of Shadows'un devamı. Takıma aşina olmayanlar için şu anda fantastik Call of Cthulhu ve diğer ürkütücü projeleri geliştiriyorlar. Styx: Shards of Darkness ile geçirdiğim zamandan beri, devam filminin orijinalin anlatı ve teknik eksikliklerini giderdiği açık. Arsa, kötü niyetli bir organizasyon için güçlü bir asa çalmaya çalışırken ağzı bozuk itibari karakteri takip ediyor.

[shunno-quote]Styx: Shards of Darkness'taki ortamlar geniştir[/shunno-quote]

Aceleci bir goblin tarafından yapılan herhangi bir plan gibi, çok yanlış gidiyor ve Styx'in yolculuğunun geri kalanı oldukça basit bir maceraya dönüşüyor. Anlatı, oyunun yarım düzine konumu arasında geçiş yapmak için bir kanal olarak kullanılıyor. Mekanlar muhteşem olsa da, oyun daha güçlü bir arsa kullanabilirdi.

Styx: Shards of Darkness'taki ortamlar, hedefinize ulaşmanın sayısız yolu ile geniş ve bütçesine göre çarpıcıdır. Bu anlamda Hitman'a benziyor. Oyun, görünüşte basit düşmanlar nedeniyle ilk başta kolay görünse de, seviyelerin karmaşıklığı ve rakiplerinizin konumları nedeniyle giderek daha zor hale geliyor.

Düşman çeşitliliği de çok etkileyici. Öncelikle görerek çalışan insanlar ve sizi sesle takip eden Roachers adlı kör böcekler var. Cüceler gibi varlıklar goblinlerin kokusunu bile alabilir! Oyunun seviye tasarımı, sizi her zaman tetikte tutmak için belirli düşman türlerinin kombinasyonlarını sunar. Styx: Shards of Darkness'ın şüphesiz en iyi olduğu yer burasıdır.

[shunno-quote]Styx: Shards of Darkness, birden fazla oyunu teşvik etmek için tasarlanmıştır[/shunno-quote]

Styx'in karakteri oyunun en zevkli yönü olmalı. Akıllı cin, ilk başta sinirlerinizi bozacak gibi görünse de sonunda size alışıyor. Bir oyunun dördüncü duvarı kırdığını görmek canlandırıcı bir değişiklik, özellikle bir fantezi oyunu çünkü çok nadir. Styx: Shards of Darkness kendini çok ciddiye almıyor ve bu yüzden işe yarıyor.

Herhangi bir zorluğun üstesinden gelmek için emrinizde çok sayıda araç var. Styx'in görünmezlik, kendini klonlama yeteneği gibi güçleri vardır ve hatta çeşitli ölümcül eşyalar üretebilir. Bunun dışında, oyun birkaç saniyede bir otomatik olarak kaydedilir, böylece sık sık ölseniz bile çok fazla ilerleme kaybettiğinizi asla hissetmezsiniz. Styx: Shards of Darkness, oyuncuların bir hedefe ulaşma yollarının ve cephaneliklerindeki araçların farklı olması nedeniyle birden fazla oyunu teşvik etmek için tasarlanmıştır.

Yine de hepsi şeftali ve krema değil. Ses oyunculuk, oyunun grafik varlıklarının kalitesinden çok uzak. Özellikle insan karakterlerinden hareket eden ses, son derece bodur teslimden muzdariptir. Diğer seslendirme sanatçıları başarılı ancak hiçbiri görsellerin kalitesine ulaşamıyor. Bu, geliştirme ekibinden oldukça önemli bir gözetim gibi görünüyor. Ses oyunculuk, sürükleyiciliği artırıyor ancak Styx: Shards of Darkness'ta bir karakter ağzını açtığında, sizi bu deneyimden uzaklaştırıyor ve kendinizi bir drama giriş sınıfında gibi hissediyorsunuz.

[shunno-quote]Dövüş zor, bu yüzden fark edilirseniz kaçmanız yeterli[/shunno-quote]

Oyunun bocaladığı bir diğer alan ise savaştır. Gizli oyun türündeki diğer oyunlar, saf gizli oyun söz konusu olduğunda uyarıların farkındadır. Styx bir dövüş ustası değil, o bir gölge ustası ve bu, bir düşman tarafından fark edildiğinizde ortaya çıkıyor. Hitman'in aksine, Styx size savaşmak için pek bir neden vermiyor. Dövüş hantal ve rafine edilmemiş, bu yüzden fark edilirseniz sadece kaçmaya çalışın, savuşturmaya çalışmayın, yoksa bir anda ölürsünüz.

Styx: Shards of Darkness selefinin bir adım ötesinde olsa da, hala herkesin umduğu mükemmel bir fantezi gizlilik deneyimi değil. Oyun karakter ve çekicilik yayıyor, bu yüzden kurtarıcı zarafeti bu. Mücadele etmek için biraz daha cila ve daha iyi seslendirme ile, türünde gerçekten örnek bir oyun olabilirdi. Ne yazık ki, şu anki haliyle, daha çok kalın bir dipnot gibi.