İnceleme: DayZ bağımsız, hala bitmiş gibi gelmeyen boş, cansız bir kabuk

Beş yıllık erken erişimden sonra, muhtemelen DayZ'nin bağımsız sürümünün harika olacağını düşünürdünüz. Dünyanın en popüler modlarından biri olarak temeli, şimdiye kadar yardımcı olmalıydı. Temeller atıldığında, ihtiyaç duyulan tek şey, bir açık dünya zombi hayatta kalma oyununun temel konseptini genişletmek ve geliştirmekti. DayZ'nin büyümesine ve beslenmesine yardımcı olmak yerine, bu bağımsız sürüm oyuna yeni bir soluk getirmedi. Bunun yerine, onu öldürdüğünü düşünüyorum.

DayZ'nin sokaklarında dolaşmak yalnız bir deneyimdir - tam olarak öyle. Boş evden boş saate dolaşmak, istemediğiniz yiyecek, içecek ve sonsuz miktarda giysiyi çöpe atmak buradaki sözde “oyun”un çoğu. Bazen, cephane bulacaksınız. Şanslıysanız bir silah bulacaksınız. Çoğu zaman, ikisi uyumlu olmayacaktır. Hayatta kalmak için yorgun bir streç. Açlığınız ve susuzluğunuz arttıkça sağlığınız azalır. Sağlığınız azaldıkça yavaşlarsınız. Zaten yavaş bir oyun.

DayZ olan kabukta geçirdiğiniz zamanın çoğu, birlikte çalışan şeyler bulmaya çalışmakla geçecek. İster silah, ister cephane, paçavra ve alkol ya da kendi sefaletinize son verebilmeniz için bir uçurum ve vücudunuz olsun - nadiren tatmin edici gelir. Bir noktada, can sıkıntısı beni geçersiz kıldı. Bulabileceğim en yüksek binayı buldum ve tepesinden atladım. Zarar görmeden yere vurdum; On saniye sonra rastgele öldüm.

Alanlar arasında, oyunun ünvanı Z'ler olan zombiler ile etkileşime gireceksiniz. Harika değiller ama etraflarındaki çevreye iyi tepki veriyorlar. Yanlarına koşmak ya da onların yanında kavga etmek, ayakları yere basan cesetlerin sizi fark etmesine neden olacaktır. Uzaktan bir silah sesi duyarlarsa, ona doğru yürümeye başlarlar.

DayZ'nin birçok rakibinin aksine, buradaki zombiler dikkat çekici bir şekilde tamamlanmamış hissediyorlar. Onlara güç veren temel sistemler ilginç olabilir, ancak size yaklaştıklarında ne kadar güncel olduklarını fark edeceksiniz. Çığlık atıp inledikleri kadar, başka bir şey yapamazlar. Bir şey olursa, diğer oyuncularla savaşırken sadece bir engel olarak faydalıdırlar.

Zombiler son nesilden daha kötü, orijinal Xbox döneminin kalıntıları gibi hissediyorlar. Sallarlar ve inlerler, daireler çizerek koşarlar, bazen bir gübre çuvalı ile üzerlerine ağlarken duvara bakarlar.

DayZ'nin tek bir gücü var – oyuncu etkileşimi. Bütün bir oyunu oyuncuların ortaya çıkan faaliyetleri etrafında tasarlamak her zaman tehlikelidir ve DayZ'nin sistemlerini tamamen buna dayandırmaya karar verdiği bir şeydir. Tek bir oyun oturumunda, tek bir kişiyle bile karşılaşmayabilirsiniz, ancak ana şehirlere bağlı kalırsanız bu çok nadirdir.

Sonunda başka bir oyuncuyla tanıştığınız o sihirli anı deneyimlediğinizde, tam ARMA 2 mod sürümünün neden bu kadar popüler olduğunu hemen anlayacaksınız. Başka bir binayı süpürürken başka bir oyuncuyla karşılaşmak yoğun bir andır. Bir süre ikiniz de durabilirsiniz. Normalde, donattığınız cephanesiz silah içgüdüsel olarak doğrudan karşıdaki kişinin kafatasına nişan alır. O silahta cephane var mı? Geri çekilmeli miyim?

En sevdiğim etkileşimlerden biri de en kısa olanlardan biriydi. Bir ofis binasını yağmalarken, başka bir adam ön kapıdan içeri girdi. "Sana zarar vermek istemiyorum, al bunu!" diye bağırdı, bir şişe su koyarak. Sonra gitti. İyiliğin karşılığını vermek için onu bulmaya çalıştım ama ortadan kaybolmuştu. Daha önce olduğu gibi DayZ yine yalnızlaştı.

Bu birkaç kıvılcım dışında, DayZ'de neredeyse değersiz hiçbir şey yok. Sert, ama bu doğru. Diğer oyuncular olmasaydı, yapacağınız tek şey eşyaları toplamak ve ara sıra bir zombiye çekiçle vurmak ve ikincisini yapmak sizi modern oyundaki en kötü yakın dövüşlerden bazılarına maruz bırakmak.

DayZ fikrini her zaman sevmiş biri olarak, oyunun 1.0 sürümü oldukça cansız ve inanılmaz derecede kötü. DayZ oynamak isteyenler modu oynamalı - zaten orada daha fazla içerik var.

DayZ Standalone, oyundaki en ironik isimdir. ARMA 2 moduyla karşılaştırıldığında, zombi hayatta kalma oyununun üzerinde durmak için neredeyse hiç ayağı yok. Bu barebone, yalnız bir deneyim. Cilasız, tatmin edici olmayan ve eğlenceli olmayan, oyunla geçirdiğim zamanı tanımlamak için kullanabileceğim olumsuz sıfatların yüzeyini zar zor çiziyor. İyi olmasını istiyorum, ama çok, çok kötü. Veba gibi bundan kaçının.