Crash Bandicoot 4: Zaman İncelemesi Hakkında – Wumpa Wumpa Burning Love

Kesin olan bir şey varsa, o da Crash'in video oyunu maskotu olarak zorlu bir kariyere sahip olduğudur. 1998'de zirveye ulaşmasına ve 2010'da yedi yıl ara vermesine rağmen, nostaljinin gücü bir şekilde Bandicoot'u doğal ömrünün çok ötesinde canlı tutmayı başardı. Bununla birlikte, Crash Bandicoot 4: It's About Time, hafızalarda bir yolculuktan daha fazlasıdır – bir bütün olarak platform oluşturma türünün alaka düzeyinin bir kanıtıdır. 

Adından da anlaşılacağı gibi, Crash 4 bir devam oyunu ve uzun zamandır beklenen bir devam oyunu. Bu tamamen sembolik görünse de, Toys For Bob masaya esasen yeni bir şey getiren bir oyun yaratmayı başardı ve bu da orijinal üçlemenin ötesinde herhangi bir şeyi yeniden gözden geçirmek için bir gerekçe sağlıyor. Bu doğru, Crash 4, Crash Bandicoot 3: Warped'den hemen sonra geçiyor, yani Crunch Bandicoot minnetle kameo statüsüne düşürüldü… şimdilik.

Crash Bandicoot 4'teki olay örgüsü, Crash ve kız kardeşi Coco'nun dört Kuantum Maskesi aramaya başladığını, dizinin akademik kötü adamlarından oluşan Dr Neo Cortex ve ortaklarının, uzayda bir delik açarak boyutlar arası esaretten kurtulmayı başardıktan sonra ve zaman – bir kaşık kullanarak betonu kazmakla eşdeğer Doktor. Bu anlatı çerçevesi, karakterleri ve ayarları mükemmel bir Cumartesi sabahı çizgi film çerçevesine yerleştirme konusunda harika bir iş çıkarıyor ve bu da oyunun mekanik ve estetik olarak tanıdık ama benzersiz bir şekilde mükemmel olmasına yardımcı oluyor.

Crash Bandicoot 4'ü izlemek inkar edilemez derecede keyif verici; Toys For Bob, daha önce Spyro'yu Skylanders'ın iğrenç bir rezilliğine dönüştürmüş olmasına rağmen klasik karakter canlandırma söz konusu olduğunda ne yaptıklarını bildiklerine dair daha fazla güvence sağlıyor. Her karakter orijinal tasarımına sadık kalsa da geçmişin çokgen kalıntıları gibi hissettirmeyecek kadar modernleştirilmiştir. Ancak siz de benim gibiyseniz, kendinizi Crash'in orijinaline daha çok benzeyen, ancak bakması çirkin, kendine ve bir Don Bluth filminden bir şeye daha az benzeyen bir görünüm için oyunun çeşitli kaplamalarını karıştırırken bulabilirsiniz.

Oyunun ünvanı karakteri olarak oynamak size göre değilse, o zaman Crash 3'teki gibi belirli aşamalarla sınırlı olmak yerine artık oyunun tamamını Coco olarak oynayabilirsiniz. Crash ile mekanik olarak aynı olduğu için alternatif bir deriden farkı yok. Bunun aksine, Tawna, Dingodile ve N.Cortex gibi, hepsi de oynanışı tamamen değiştirmeye yarayan kendine özgü yeteneklere sahip diğer karakterler gibi belirli seviyeleri de oynayabilirsiniz.

Crash Bandicoot 4'ün her alanı da rengarenk ve genel çizgi film havasına çok iyi uyuyor. Bekleneceği gibi, her konum, Crash 3'e çok benzeyen bir temaya dayanıyor ve zaman yolculuğu macerasının olağan kinayeleri oyunda. Garip bir şekilde, oyunun görsel dünya tasarımında önceki oyunların sanatsal dilinden biraz farklı bir his uyandırıyor; bazı seviyeler Rayman gibi oyunların estetiğine, hatta klasik bir Nadir platform oyununa daha yakın hissettiriyor. Bunun kasıtlı olup olmadığı belli olmasa da, oyun sırasındaki nostaljinin bir kısmını engelledi.

Crash 4'ün seviye tasarımına gelince, yapı açısından pek bir şey değişmedi. Oyuncuların öncelikle doğrusal bir yolda ilerlemeleri, kutuları ezmeleri, wompa meyveleri toplamaları, patlayıcılardan kaçınmaları ve yukarıda belirtilenlerin hepsini yapmadığınız için alay edileceğiniz aşamanın sonuna ulaşmaları bekleniyor. Tamamlayıcılar, bir aşamanın tüm hedeflerine ulaşmayı başardıkları için görünümler gibi kilidi açılabilir öğelerle ödüllendirildiklerini görecekler; bu, serinin daha önce tekrar oynanabilirlik için güvendiği bir şey. Her seviyede ayrıca %100 tamamlama için zorunlu olan trippy 'N-verted modu' ve zaman denemeleri gibi alternatif oyun modları bulunur.

Ne yazık ki, Crash 4'ün top-a-thon ekosistemi, önceki gezilere göre daha az katartik ve daha sinir bozucu hissediyor. Birincisi, her aşamada, sadece seviyeyi tamamlamak için hiçbir teselli ödülü verilmeden, aşama içindeki görevleri yerine getirerek kazanılabilecek altı mücevher bulunur. Bunun yerine, oyun, her aşamada 'gizli' cevheri aramayı garanti ederken, üç kereden daha az yok olmaya çalışırken, saçma bir miktarda kutu ve wompa meyvesini özenle toplamanızı bekliyor. Kulağa yorucu mu geliyor? Aslında, her aşamada alternatif N-verted modunun kilidini açtıktan sonra hepsini iki kez yapmanız gerekecek. 

Tıpkı Crash'in kendisi gibi, bu yeni macera da bir deney. Bu klasik koridor yapısına işlenen her yeni mekanik, oyunu temelden sarsıyor. Ray taşlamadan özel olarak açılı duvarlarda serbest gezinmeye kadar, Crash labirentteki bir fareden daha az ve daha çok mutasyona uğramış bir Bandicoot'a benziyor. Artık her seviye, yatay olarak daha fazla keşif alanı ve iyi bir dikeylik hissi ile daha geniş hissettiriyor. Bu beklenen bir şey olsa da, özellikle Toys For Bob, orijinal bir PlayStation'ın patates gücüyle sınırlandırılmadığından, kesinlikle iyi bir şekilde uygulandı. 

Boyutlar arası kaçışı sırasında Crash'e yardım eden Kuantum Maskelerinin eklenmesi aldatıcı gelebilir, ancak bunların uygulanması yoluyla kendilerini haklı çıkarmayı başarabilirler. Platformları gerçekliğin içine ve dışına taşımaktan, bir Beyblade biçimini üstlenmeye kadar, Crash 4'ün temalı ortamlarında gezinmek, yalnızca iki ayak üzerine inmenin çok ötesine uzanıyor - bu, öncekilerin temel oynanışından gerekli bir ayrılmadır. Bu mekanikler, türü tanımlayan olmaktan çok uzaktır, ancak Crash 4'ün platform oluşturma türünün diğer harikalarından çok ihtiyaç duyulan ilhamı almasına yardımcı olur.

Crash 4'ün benzersiz mekaniği ile elde edilebilecek tüm eğlenceye rağmen, genellikle biraz ayarsız hissedebilirler ve bu da ilerlemenin hayal kırıklığını artırır. Karanlık madde dönüşü gibi mekanikler havada uçuşuyor, bu da yeteneği çevreleyen oyunun çoğunun, onu kullanırken dar platformlara büyük sıçramalar yapmayı içermesi gerçeğiyle daha da kötüleşiyor. Rayları taşlamak ve duvarlar boyunca koşmak, her ikisi de zaman zaman biraz gergin hissetmekten muzdarip olduğundan, titiz hissettirebilir. 

Crash 4'ün tasarımının en rahatsız edici yönlerinden biri, ezici bir zorlama hissi. Oyun, oynanış açısından çok fazla övgüye sahip olsa da, geliştiricilerin neredeyse bir tür 90'ların zorluklarını simüle ediyormuş gibi, mücadele etmenizi istediği hissini sallamak zor. Gerçekte, Crash 4 sizi hazırlıksız yakalayıp mantıksız ölümlere sürüklenmenizi izlemekten vazgeçiyor gibi geliyor. Klasik bir zorluk duygusu, bir oyuncu olarak olgunlaştığınızı hissettiğinizde elbette harikadır, kasten başarısız olmaya hazır olduğunuzu hissettiğinizde daha az iyidir.

https://youtu.be/5qF5JrciMnU

Kusurlarına rağmen, Crash Bandicoot 4: It's About Time, orijinal üçlemenin gerçek bir devamı olmaya değer. Toys For Bob, mekaniklerini ve oynanışını modernize etmek için çeşitliliğe istekliyken, serinin köklerine sadık bir deneyim inşa etmeyi başardı. Oyunun zorluğu daha az zorlama hissedilirse, Crash 4'teki genel deneyim öncekilerden daha zevkli olurdu. Bununla birlikte, Crash 4, nostaljiyi yerine getirme ihtiyacının ötesinde klasik platform oluşturma deneyimleri için pazarda bir yer olduğunu kanıtlıyor, yani umarım, yeni IP'lerin ve klasiklerin sonraki nesilde piyasaya sürülmesini bekleyebiliriz. Şahsen ben sadece Tawna ve Dingodile'ın oynadığı bir romantik komedi macerasını görmek istiyorum.