Battletoads İnceleme: Beceriksiz kontroller arasında Frenetic Froggy Fun

Rare, 2002'de Xbox ekosistemine dahil edildiğinde, birçok sevilen franchise'ın kaderi belirsiz hale geldi. Sert sansürden Conker's potty mouth to the bastardisation of everyone’s favourite bear and bird duo, it seemed like it was game over for the Leicestershire based studio. Fast forward 17 years and Rare have managed to transition from an old school developer known for their classics to pioneers of modern gaming, with projects like Sea of Thieves and the upcoming Everwild. So, what about Battletoads?

Rare'in retro serisi, 2018'de ilk kez geri döndükten sonra nihayet gölgelerden modern dünyaya sıçradı ve yeni geliştirici Dlala Studios'un eline geçti. Soru şu ki, bu vahşi yaşlı amfibiler, oluşumlarından bu yana büyük ölçüde değişmiş bir gölette değerlerini kanıtlayabilirler mi? 

Hatırlayanlar için, Battletoads ilk olarak 1991'de Nintendo Eğlence Sisteminde çıkış yaptı ve aynı yıl NES'in yerini süper halefi alacaktı. Buna rağmen, bu alıngan kara kurbağaları, popülerliklerini artırmaya yardımcı olan ve Rare'in kült klasikleri kataloğundaki yerlerini sağlamlaştıran devam filmlerinde ve limanlarda yer alarak dört yıl geçirmeyi başardılar. Rare'in Battletoads'ın yeni yorumunun doldurulması gereken büyük bir nilüfer yaprağı olduğunu söylemeye gerek yok, bu da onun eleştirel incelemesini daha da ilginç kılıyor.

İlk bakışta, yeni gelenler Dlala'nın Battletoads'ın yeniden canlandırılmasına çok fazla sevgi kattığını görmek çok açık. Cumartesi sabahı oyunun aldığı yön. Battletoads'ın Streets of Rage 4 gibi diğer klasik geri dönüşlerin yolunu kaygan bir elle çizilmiş estetikle izlediğini söylemek kolay olurdu. Yine de Battletoads, sürekli büyüyen 'hayata çizilmiş' tasarım türünde bir Cartoon Network kaparisinden kaçabilecek ayrıntılı görsellerle bir şekilde öne çıkmayı başarıyor.

Elle çizilmiş bir stili tercih etmek, tasarım açısından size hapishaneden çıkış kartı vermese de, son Earthworm Jim teaser'ına verilen tepkilere dayanarak belli olan Battletoads, kusursuz bir zarafetle çekmeyi başarıyor. Neticede, Battletoads, net bir kimlik duygusu nedeniyle seçtiği sanat stiliyle başarılı olur. Canlı renk paletleri ve absürt karakter tasarımları, benzersiz ve gülünç sakinlerle dolu yoğun ayrıntılı 2D sahnelerde açıkça göze çarpan tuhaf animasyonlarla eşleştirilir. WBurada elektrikli patlamış mısır üreticileri ve punk-rock domuz adamlarından bahsediyoruz!

Battletoads, oyunun mizah anlayışında ve olay örgüsünde açıkça görülen, baştan sona 90'ların bir ürünüdür. Görünen o ki, bir zamanların ünlü Battletoad'ları, son gezilerinden bu yana pek savaşmamış. Aslında, son 26 yıldır bir sığınakta mahsur kaldılar ve bu kahramanların en büyük düşmanla - zamanın geçişiyle - savaşabileceğini kanıtladılar.

Sıradan hayatın monotonluğuna meydan okuyan kurbağalarımız, eskisi gibi olmak istemediklerine karar verirler, bunun yerine en iyi yaptıkları şeyi yapmayı seçerler - kötü adamı bulup büyük yumruklarıyla ezerler. 

Tüm mesele franchise hakkında bir yorum olarak hareket eden ve belirsizliğe dönüşme konusundaki isteksizliği ile Battletoads'ı harekete geçiren saçma bir öz farkındalıktır. Sadece espriler ve sekanslar son derece iyi yazılmış olmakla kalmıyor, aynı zamanda bir ara sahne sırasında kurbağaların geçici günlük işlerini yapmalarını sağlamak için kontrol düğmelerine basmanız gibi bazı komik oyuncu müdahalesi örnekleriyle güçlendiriliyorlar. Sizi gülümsetebilmek, Battletoads'a bir avantaj sağlayan şeydir, daha temel oynanışı deneyimlemeden önce bile, bu elbette oynamanızın gerçek nedenidir.

2D bir beat-em-up olarak Battletoads, teatral animasyonuyla güzelce abartılan oldukça standart bir olaydır. Oyuncular, d-pad'i kullanarak herhangi bir zamanda her bir kurbağa arasında geçiş yapma yeteneği ile Rash, Zitz ve Pimple'ın perdeli ayaklarını üstlenebilirler. Üçlü, fiziksel yeteneklerini klişe kişiliklerine bağlıyor; Sivilce hızlı ve inek, Zitz kaba bir güce sahip ve Döküntü arada bir yerde. Aynı temel savaş mekaniğinden yararlanılmasına rağmen, her savaşan kurbağa yeterince benzersiz hissediyor.

Türün basitliğini göz önünde bulunduran Battletoads, başarılı olmak için düğmeleri ezmekten caydıran bir kural seti ile savaş mekaniklerini besleyerek sizi ayaklarınızın üzerinde tutmayı başarıyor. Birincisi, ekrandaki gülünç miktarda düşmanla başa çıkmak için kombinasyonları çekmeye odaklanmanız gerekecek, çünkü ekrandaki her tehdidi hızlı bir şekilde ele almamak ezici bir katliama yol açabilir. Düşmanların ayrıca, hücum saldırılarından şok dalgalarına kadar değişen ve bir ihtiyat unsuru gerektiren belirli saldırı kalıpları vardır. Düğmeye basanlar Battletoads oynarken biraz huzursuz hissedebilirler, ancak belirli dövüş kurallarının uygulanması, türde yaygın olan yumruk atma sıkıcılığını uzak tutmaya yardımcı olur.

Bazı tuhaf saldırganlar da gardlarını yükseltmeyi severler, bu da, kurbağanızın blok kırma hareketini kullanana kadar zarar görmemeleri anlamına gelir; bu, biraz Looney Tunes'tan ilham alan bir Mortal Kombat son işlemcisine benziyor. Bu kulağa bir kahkaha fıçısı gibi gelse de, özellikle bu aptallardan kurtulmak için tek seçeneğiniz olduğu için, savaşın en sinir bozucu yönlerinden biri. Bir düşman bloğunu hızlı bir şekilde parçalayamamak, sizi pot atışı yapmaya da açık bırakabilir, bu da kesinlikle oldukça patlayıcı öfke patlamalarına neden olacaktır. 

Düşmanları boyun eğdirebilmenin yanı sıra, kurbağa benzeri arkadaşlarımız, sol tetiği ve ardından belirli bir yüz düğmesini kullanarak nesneleri, düşmanları kapmak ve farklı platformlara geçmek için genişletilmiş dillerini de kullanabilirler. Eğlenceli olması gereken şey sinir bozucu hale gelir: Bir düşmanı kendinize doğru çekmek, bir öğeyi almak için farklı düğmelere basmayı gerektirir ve genellikle savaşın ortasında kafa karışıklığına neden olur. Aynı tetikleyicinin düşmanlara tükürme yeteneğini de etkinleştirmesine yardımcı olmuyor. Birini 5 "10 dilinizle sarmak istediğinizde ona tükürmekten daha kötü bir şey yoktur.

Genel zorluk açısından, Battletoads 'NES sert' olmakla ün salmış selefleri kadar acımasız değil. Tek aşamada, üçlü kahramanlar bir yaşam destek sistemi olarak kullanılır ve her bir kurbağa, savaşta düşerlerse yavaş yavaş yarım çubuk sağlık geri kazanır. Oynamadan önce tercih ettiğiniz kurbağayı seçmeniz istenmesine rağmen, minimum hasar almayı başaramazsanız üçünü de kullanmanız gerektiğini göreceksiniz. Hatırlanması gereken kritik şey, üç kurbağa olduğu ve sen dışarıdasın, bu yüzden kızgın yeşil arkadaşlarına dikkat et.

Savaş aralıkları arasında, dürüst olmak gerekirse, kırılan yüzlerden eğlenceli bir moladan çok bir angarya gibi hissettiren bulmacalar ve mini oyunlar vardır. Neyse ki, Bioshock'ta bulunan bulmaca türlerinden hoşlanmadıysanız, onları atlamanıza izin veren bir arıza güvenliği tetiklenebilir ve bu da onları biraz anlamsız hissettirir. Bazı seviyeler, orijinal NES sürümüyle uyumlu olan, tamamen farklı bir oyun stiline de sahiptir. Ses nostaljisini ateşleyecek kesinlikle 'Turbo Tünel'den ilham alan bir seviye ve shoot-em-up türüne dalan bir seviye var. Kendi kişisel zevkinize bağlı olarak, bu seviyeler savaşın çılgınlığı arasında bir sürükleme veya eğlenceli bir meydan okuma gibi hissedeceksiniz.

Battletoads çok daha azını yaparak hayatta kalabilirdi, ancak Dlala, hardcore hayranların dikkatini çekmek için gerekli olanın ötesine geçti. Sonuç, çekici, eğlenceli ve ilgi çekici olmak için nostaljiye dayanmayan, zorlu, ancak erişilebilir, 90'lardan ilham alan bir beat-em-up. Elbette oyunun biraz cansız veya sinir bozucu hissettiren bazı yönleri var, ancak özünde Battletoads yürek dolu. Bu canlanma, kurbağaları yeniden ilgi odağı haline getirdi ve onlara her zamankinden daha fazla parlama şansı verdi. Kahretsin, Rash, Zitz ve Pimple kendi TV şovlarını yaparlarsa şaşırmam.