Recensie: Project Highrise: Architect's Edition is een goed gemaakte maar repetitieve ervaring

Beoordeeld op Xbox One

Tycoon- en simulatiegames bieden vaak enkele van de voordeligste pakketten in gaming. Ik kan niet eens het aantal uren tellen dat ik heb gekregen van Football Manager (te veel - Ed), old school Zoo Tycoon en Rollercoaster Tycoon. Er is iets bevredigends om één voor één aan een lijst met succescriteria te voldoen en langzaam je weg te werken naar het creëren van je perfecte utopie, of het nu een all-star voetbalteam is, een ongevalvrij themadeel (sorry Alton Towers) of, in dit geval, een wolkenkrabber.

Bij Project Highrise draait alles om het creëren van een welvarende toren met een thema naar keuze. U kunt ervoor kiezen om een ​​hotel, bedrijfskantoor, retailpark of een overweldigend hoge woonwijk te maken. Er is een zekere mate van cross-over tussen gebouwtypes, aangezien duurdere bedrijven ook geschikte cateringopties verwachten. Het algemene doel is om uw toren in de loop van de tijd uit te breiden met behoud van een eerlijke cashflow en om uw bezoekers tevreden te houden. Tevredenheid is gebaseerd op hoe goed u hun specifieke behoeften vervult met verschillende soorten kamers die verschillende eisen stellen. In het begin kun je over het algemeen rondkomen door alleen elektriciteit aan te bieden, maar naarmate je vordert, kunnen klanten of klanten veel meer verwachten.

Als het moeilijkheid is waarnaar u op zoek bent, bent u hier aan het juiste adres. Op elke moeilijkheidsgraad boven eenvoudig, verraste Project Highrise me hoe uitdagend het kan zijn. Bij mijn allereerste playthrough ging ik ervan uit dat het, zoals de meeste moderne games, behoorlijk vergevingsgezind zou zijn en gooide een elektriciteitstransformator met 50 capaciteit neer, zodat ik voor de lange termijn was ingesteld. Het resultaat? Ik slaagde erin mezelf te verdrinken in verpletterende schulden met een compleet gebrek aan vraag naar wat was geleverd, wat mijn tragische ondergang was.

Vraag en aanbod is een belangrijk thema in Project Highrise, waarbij de sleutel tot succes een bescheiden uitbreiding is die op een verstandige manier wordt beheerd. De genre-trope van het 40 minuten pauzeren van het spel terwijl je de grootte van je etablissement verdrievoudigt, zal hier pas laat in het eindspel werken, wanneer je waarschijnlijk meer geld dan verstand hebt. Deze moeilijkheid wordt zeer gewaardeerd in een tijd waarin games te gemakkelijk lijken te zijn voor nieuwere gebruikers en ons geen ruimte geven om alleen te verkennen en te ontdekken. Er is een sandbox-modus voor degenen die gewoon willen verkennen en zien welke gekke torens je kunt maken, maar persoonlijk heb ik niet de neiging om veel plezier te beleven aan tycoon-games als de kernuitdaging wordt weggenomen.

Het omzetten van een complexe tycoon als Project Highrise naar console zou nooit een gemakkelijke taak zijn. Ontwikkelaars SomaSim heeft niet per se slecht werk geleverd bij het overdragen, maar er zijn bepaalde barrières die nooit overwonnen zouden worden. Algemene navigatie door build-menu's kan soms onhandig aanvoelen op een controller en ik moest maar al te vaak denken hoeveel meer plezier ik zou hebben met een muis en toetsenbord. Het goede nieuws is echter dat nu Microsoft morgen eindelijk toetsenbordondersteuning biedt voor de eerste 15 titels, het niet helemaal uitgesloten is dat een titel als Project Highrise later ook ondersteuning krijgt. Ik weet niet of dit in de plannen van de ontwikkelaar zit, maar aangezien de pc-versie al geoptimaliseerd is voor muis en toetsenbord, zou het dwaas lijken om niet te kapitaliseren. Voor alle duidelijkheid: Project Highrise bestuurt over het algemeen prima op een controller en het is zeker niet onspeelbaar. In veel opzichten hebben ze het beter gedaan dan ik ooit had kunnen verwachten, gezien de moeilijkheidsgraad van de taak.

De belangrijkste gameplay-progressie van het voldoen aan tevredenheidsquota, het voltooien van contracten die in feite slechts nevenmissies zijn om extra geld in te zamelen en langzaam uitbreiden in de loop van de tijd heeft zijn voor- en nadelen. Hoewel het leuk was in korte uitbarstingen, vond ik deze cyclus mentaal vermoeiend tijdens langere speelsessies en over het algemeen een beetje te korrelig naar mijn smaak. Als je deze cyclus eenmaal hebt meegemaakt, heb je hem eenmaal min of meer in zijn volle variëteit ervaren. Het is duidelijk dat naarmate het spel vordert en je torenprestige stijgt, je een grotere verscheidenheid aan faciliteiten ontgrendelt die je kunt gebruiken, je aan moeilijkere vereisten moet voldoen, maar dit moet niet worden verward met de diversiteit van de gameplay. Op het kernuitbreidingsconcept van voldoening, contracten voltooien en uitbreiden wordt nooit goed voortgebouwd. Voor sommigen zal dit geweldig zijn en alles bieden wat je kunt verwachten van een spel van £ 31.99. Voor mij zou ik het zeker niet slecht noemen, maar zeker repetitief. Als ik natuurlijk zou spelen en niet voor een recensie, betwijfel ik of ik een sessie van meer dan een uur zou hebben gespeeld, wat ongebruikelijk is voor een tycoon-game. De gameplay is gewoon fundamenteel te repetitief.

Bij de huidige prijsklasse weet ik niet zeker of ik Project Highrise echt kan aanbevelen, want hoewel het een behoorlijke inhoudsdiepte en speeltijd biedt, voelt het doorkomen van die uren steeds minder lonend naarmate je langer speelt. Voor kortere sessies of als je het soort persoon bent dat van een langzame grind houdt, zul je hier waarschijnlijk genoeg van genieten om de prijs te rechtvaardigen. De optimalisatie, het grootste deel van de portering en een aangenaam uitdagende ervaring zorgen ervoor dat Highrise geen slechte game wordt. Echter, gezien het grootste positieve punt voor tycoon-bouwers over het algemeen is hoe groot een waardepakket ze zijn, is Project Highrise in dit opzicht een beetje teleurstellend.