Review: Lego DC Super-Villains is een leuke schurkenmaker verpakt in een Lego-gameschil

Beoordeeld op Xbox One

De LEGO-games van Traveller's Tales eindigen misschien nooit. Minstens één keer per jaar zien we een bekend IP-adres dat liefdevol is nagebouwd in virtueel Deens plastic en nemen we deel aan de feestvreugde van joviale hoogwaardige materiële schade. Meestal speel je als de helden, dus de kolossale schade aan openbare plaatsen is niet echt logisch, afgezien van het feit dat het LEGO is en niemand er echt om geeft. Deze keer is de vernietiging die elk LEGO-spel van je beveelt eindelijk logisch als je de rol van je eigen DC-superschurk op je neemt! *Maniacaal gelach*

Het belangrijkste kenmerk van LEGO DC Super-Villains is de introductie van je eigen speelbare personage. Aan het begin van het spel moet je je eigen grote kwaad maken uit een reeks vooraf ingestelde stukken: gezicht, romp, armen, huidskleur, wapen, enzovoort. Ik noemde de mijne Fisher-Man. Hij was blauw, met een witte snor, een monocle, vlindervleugels en zwaaide met een worst – ik weet niet zeker of hij gaar was. Als het stom klinkt, is dat omdat het zo is. DC Super-Villains geeft je echt de tools om de domste personages te maken waarvan je ooit zou kunnen dromen... alleen niet zo dom als Condiment King.

In het begin zou je jezelf ongelooflijk beperkt kunnen voelen. Veel stukken zitten vast achter progressie of zij-inhoud en er is een ongezonde hoeveelheid delen die andere delen van je wegnemen. Fisher-Man kon bijvoorbeeld niet zowel een cape als zijn glorieuze witte snor dragen - een duidelijke vergissing. Het duurt echter niet lang om nieuwe stukken te ontgrendelen, dus je kunt later altijd andere accessoires vervangen of toevoegen.

Je aangepaste personage praat niet, maar je bent ongelooflijk belangrijk voor de gebeurtenissen in het spel, zelfs als je er persoonlijk niet veel aan hebt. Terwijl Lex Luthor en co uit de gevangenis ontsnappen, wordt de Justice League door het Justice Syndicate in een parallelle aarde gezapt. Het blijkt dat de Earth-3-versies van D.C's helden niet erg goed zijn — het zijn eigenlijk stiekemere en superieure schurken vergeleken met jou en je team. Nu wil geen enkele slechterik de op een na slechtste zijn! Het is dus aan jou om het Justice Syndicate te verslaan en je rechtmatige plaatsen als Gothams beste boosdoeners in te nemen.

Het verhaal hier doet niet veel om op te vallen in termen van de werkelijke geschreven complexiteit - het is tenslotte geschreven voor kinderen - maar het valt op door zijn onberispelijke presentatie. Het is een bewijs van hoe ver LEGO-games zijn gekomen sinds de Star Wars-games op PS2. Op Xbox One X ziet Super-Villains er fantastisch uit: bewegingsonscherpte, belichting, omgevingseffecten en textuurkwaliteit zijn allemaal onberispelijk. Je kunt zelfs verfvlekken op de "huid" van personages zien!

[shunno-quote]Er zijn hier een groot aantal nevenactiviteiten, waaronder enkele leuke maar hersenloze nevenmissies[/shunno-quote]

Deze presentatieverbeteringen vinden ook hun weg over de bewegings- en vechtsystemen van de game die de afgelopen jaren behoorlijk zijn herzien. Hoewel de gevechten op geen enkele manier complex zijn, maken heldere geluidseffecten en visuele flair elke hit bevredigend. Super-Villains probeert ook om elk personage persoonlijker te laten voelen. Hoewel niemand zich in de late game zo krachtig zal voelen als je eigen personage — die dankzij een energieabsorberende basiskracht een hele reeks interessante vaardigheden zal absorberen en manipuleren — hebben ze allemaal een unieke sensatie waardoor ze geweldig zijn om te spelen. (Reverse Flash is echter nog steeds de coolste)

Buiten de hoofdverhaalmissies kunnen spelers ronddwalen in een indrukwekkend weergegeven open wereld. U kunt de gebieden Gotham en Metropolis te voet of met een verscheidenheid aan land-, lucht- en zeevoertuigen doorkruisen, hoewel veel hiervan helemaal niet goed te besturen zijn. Er is hier een groot aantal nevenactiviteiten, waaronder enkele leuke maar hersenloze nevenmissies. Een vroege missie om een ​​andere schurk voor je zaak te rekruteren, brengt je helemaal naar Poison Ivy's huis om haar favoriete bloem te vernietigen. Het is vermakelijk, maar zonder veel inhoud en het voelt als een aanvulling op een game die al een vermoeiende hoeveelheid inhoud heeft.

De open wereld bevat misschien wel de meest overduidelijke problemen van Super-Villains: bugs. Van teamleden die niet de moeite nemen om puzzels te voltooien of in voertuigen te stappen, zijmissies die niet worden geactiveerd of vordert en controles die worden weggenomen waardoor de hele missie niet kan worden voltooid - DC Super-Villains heeft een probleem. De enorme hoeveelheid bugs die hier te zien is, zijn terugkerende personages voor het steeds groter wordende universum van LEGO-games. Sommige van deze bugs gaan terug naar de tijd van Lego Star Wars. Het is niet te opdringerig voor het grootste deel van je speeltijd ... totdat het gebeurt tijdens een hoofdverhaalmissie, dat wil zeggen.

Aan het einde van het spel speel je nog een LEGO-spel. Spelers die weten dat ze DC Super-Villains gaan kopen, weten al wat voor soort ervaring hen te wachten staat. Of het nu gaat om de flitsende gevechten of de talloze bugs, het is hetzelfde spel in de kern, waarbij de steunpilaar de nieuwe focus is op een door een speler gemaakt personage. Je verplettert knoppen om te vechten en dingen te vernietigen, overdreven ontworpen objecten te bouwen en over het algemeen gewoon te lachen. Het is hilarisch, onderhoudend en buiten de muren mentaal, net als het geval. Het is een verfijning van wat eerder kwam, maar verdomd is het vermakelijk.