توسعه‌دهنده سابق مایکروسافت نشان داد که مایکروسافت چگونه با پیام‌رسانی فوری AOL در دهه 90 رقابت می‌کرد.

در اواخر دهه 90، پیام‌رسانی فوری یک چیز بزرگ در اینترنت بود. AOL Instant Messenger (AIM)، Yahoo و ICQ بازیگران بزرگ بازار بودند. در سال 1997، مایکروسافت Hotmail، یکی از محبوب‌ترین سرویس‌های ایمیل را خریداری کرد. با دیدن محبوبیت پیام رسان های فوری، مایکروسافت تصمیم گرفت تا با MSN Messenger وارد بازار شود و به هر کاربر Hotmail اجازه دهد تا بتواند با یک آدرس هات میل و رمز عبور تا حد امکان یکپارچه وارد مسنجر شود. همراه با این طرح، مایکروسافت تصمیم گرفت گزینه ورود به سیستم AIM را در نظر بگیرد تا میلیون‌ها کاربر بتوانند فوراً با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. بدیهی است که AOL به مایکروسافت اجازه دسترسی به سیستم خود را نداد و مایکروسافت تصمیم گرفت از آن عبور کند. مایکروسافت تصمیم گرفت پروتکل چت AOL را مهندسی معکوس کند و ادغام را پیاده سازی کرد. یک توسعه دهنده در MSN Messenger در آن زمان اکنون کار خود را در مورد چگونگی رمزگشایی روزمره پروتکل AOL برای کارکرد interop روی MSN Messenger به اشتراک گذاشته است.

پس از اتمام بخش کاربری برنامه، مدتی از کار افتادیم در حالی که منتظر تیم سرور برای تکمیل ادغام Hotmail بودیم. ما هر اشکالی را که می توانستیم پیدا کنیم برطرف کردیم و سپس یک ویژگی کوچک دیگر را فقط برای سرگرمی اضافه کردم. یکی از مشکلاتی که مایکروسافت پیش‌بینی کرده بود، جذب کاربران جدید برای پیوستن به مسنجر بود، زمانی که افراد زیادی قبلاً از دیگری استفاده می‌کردند گپ برنامه ها. مشکل این بود که برنامه‌ها، در آن زمان، مثل الان، با یکدیگر صحبت نمی‌کردند. AOL با یاهو صحبت نکرد که با ICQ صحبت نکرد و البته هیچ کدام از آنها با مسنجر صحبت نکردند. AOL بزرگترین پایگاه کاربر را داشت، بنابراین ما در مورد امکان افزودن کد برای اجازه به مسنجر برای ورود همزمان به دو سرور مایکروسافت و AOL بحث کردیم تا بتوانید دوستان مسنجر و AIM خود را در یک لیست مشاهده کنید و از طریق آن با دوستان AIM صحبت کنید. پیام رسان. ما آن را «اینتروپ» نامیدیم.

این شیک نبود، اما آنقدرها هم پیچیده نبود. یک برنامه با استفاده از یک پروتکل کاملاً تعریف شده با یک سرور صحبت می کند، که مجموعه ای از دستورالعمل های کدگذاری شده است که به و از سرور ارسال می شود. HTTP (پروتکل انتقال ابرمتن)، که برای درخواست و انتقال صفحات وب استفاده می شود، یکی از رایج ترین پروتکل های موجود است. این بر روی TCP/IP (پروتکل کنترل انتقال/پروتکل اینترنت)، پروتکل زیربنایی خود اینترنت ساخته شده است. شرکت های اینترنتی سرورهایی را اجرا می کنند که این پروتکل ها و سایر پروتکل ها را صحبت می کنند. برخی از پروتکل‌ها، مانند HTTP و TCP/IP، عمومی، مستند شده و توسط همه صحبت می‌شوند، اما برخی خصوصی/اختصاصی و بدون سند هستند. پروتکل AIM، معروف به OSCAR (برای سیستم باز برای ارتباطات در زمان واقعی)، در گروه دوم قرار داشت. من "کلید" برای رمزگشایی آن را نداشتم. اما کاری که من می‌توانستم انجام دهم این بود که برای یک حساب AIM ثبت نام کنم و سپس ارتباطات بین مشتری AIM و سرور را با استفاده از یک مانیتور شبکه تماشا کنم، ابزار توسعه‌ای که برای ردیابی ارتباطات شبکه در داخل و خارج از رایانه استفاده می‌شود. به این ترتیب می‌توانستم پروتکلی را که AIM استفاده می‌کرد، ببینم.

خواندن آن عالی است. خودتان آن را از لینک منبع زیر بخوانید.

منبع: N+1 Mag از طریق: شروع کردن چیزی