Κριτική: Το Sunless Skies είναι το καλύτερο γραπτό παιχνίδι που θα παίξετε όλο το χρόνο

Αξιολογήθηκε σε υπολογιστή

Παρά το γεγονός ότι έχω επικίνδυνα χαμηλά καύσιμα, προμήθειες και πλήρωμα, εξακολουθώ να αισθάνομαι αισιόδοξος για το ταξίδι μου σε όλη την Albion. Αυτήν τη στιγμή, απλώς παραδίδω κάποιο φορτίο και έναν ταξιδιώτη που έχω πάρει στα πολλά ταξίδια μου. Σε αντίθεση με τους περισσότερους, εξερευνώ τα απέραντα τοπία των ελντριτς αυτού του βικτοριανού οράματος του διαστήματος καθαρά για την εμπειρία. Δεν προσπαθώ να γίνω πλούσιος, δεν προσπαθώ να γίνω ο μεγάλος-κακός-χασάπης του Λονδίνου που στεγάζεται στο διάστημα: Ταξιδεύω για τις ιστορίες.

Έχω συγκρουσθεί με τέρατα που ουρλιάζουν και εκτοξεύουν τεράστιες μπάλες ενέργειας που κραδάζουν. Έχω θυσιάσει μέλη του πληρώματος σε θεούς που υπάρχουν εκτός των ορίων του χάρτη του παιχνιδιού. Έχω φάει πολλούς άντρα. Κατά το παρθενικό μου ταξίδι πίσω στους κατεστραμμένους διαστημικούς κήπους του The Reach, ήθελα να εξερευνήσω τα πάντα. Τώρα, υπάρχουν τομείς στους οποίους δεν τολμώ να επανέλθω. Ενώ ταξιδεύω για τις ιστορίες, μερικές είναι καλύτερα να μείνουν ανείπωτες.

Το να δηλώνω ολόκληρη τη ζωή μου ως ενθουσιώδης ταξιδιώτης δυστυχώς δεν με απαλλάσσει από την κλασική περίοδο του καπιταλισμού της βικτωριανής εποχής. Με ένα μεγάλο πλήρωμα στεγασμένο στο μικρό μου τρένο ατμού, ακόμα και ένας απλός ποιητής χρειάζεται μετρητά από καιρό σε καιρό. Σε συνέχεια του προηγούμενου, το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να επιστρέψω σε μια πολύτιμη ασφαλή ζώνη - ένα μεγάλο λιμάνι. Τότε, θα μπορέσω να δέσω το τρένο μου, να γράψω τις ιστορίες των ταξιδιών μου και ελπίζω να μαζέψω μερικές προμήθειες για να μην πεινάω. Άλλωστε, αν πεινάσω, το πλήρωμά μου πάει στην κατσαρόλα.

Όπως συμβαίνει με τα πάντα στη ζωή, τα σχέδιά μου δεν πάνε ιδιαίτερα καλά. Πλησιάζω αρκετά, αλλά η βλακεία μου προηγείται της κοινής λογικής. Στριφογυρίζοντας γύρω από μια γωνία, παρατηρώ μια πυρομαχία υψηλών οκτανίων. Δύο εναντίον ενός; Αυτό είναι άδικο! Λοιπόν, τώρα είναι τρία εναντίον ενός! Παρά την απίστευτα χαμηλή ζωτικότητα του σκάφους μου, συμμετέχω.

Κυκλώνοντας αργά γύρω από τους επερχόμενους πυροβολισμούς, επιστρέφω πυροβολισμούς τόσο γρήγορα όσο εκτοξεύονται προς την κατεύθυνσή μου. Καθώς ένας πυροβολισμός πλησιάζει πάνω μου, πηγαίνω να αποφύγω προς τα δεξιά, αλλά η ζέστη του τρένου μου είναι πολύ υψηλή. Όχι μόνο παθαίνω ζημιά για υπερβολική πίεση στον κινητήρα, αλλά μια δεύτερη βολή με χτυπά με το κεφάλι. Το κύτος μου έχει καταστραφεί και οι κρύες εσοχές του διαστήματος ρουφούν το πτώμα μου από το σπίτι του.

Σε όλο αυτό το μικρό ταξίδι, θα μπορούσα να είχα πάρει πολλά άλλα μονοπάτια που θα είχαν ένα πολύ πιο ευνοϊκό αποτέλεσμα. Ίσως, αν δεν αποφάσιζα να συμμετάσχω στον αγώνα, θα μπορούσα να είχα στροβιλιστεί στα περίχωρα και να το αποφύγω εντελώς. Εκπληκτικά, η πιθανότητα λεηλασίας προμηθειών, καυσίμων και ίσως ακόμη και υπολειμμάτων για την επισκευή του πλοίου μου ήταν πολύ δελεαστική για να απορριφθεί. Θα είχα έναν πιο έξυπνο άντρα από εμένα.

Αυτή είναι ακριβώς η φύση των Sunless Skies. Είναι ένα ταξίδι που κάνεις μόνος σου. Θα μπορούσατε να περάσετε ολόκληρο το ταξίδι σας μέσα στα συναρπαστικά αιθέρια τοπία του ως διαστημικός ταξιτζής, μεταφέροντας τους επιβάτες όπου χρειάζονται. Θα μπορούσατε να εξορύξετε πόρους, να δολοφονήσετε μέχρι την ψυχή σας, να γίνετε δημοσιογράφος — αν και το γιατί θα θέλατε να το κάνετε αυτό με ξεπερνά. Δεν υπάρχουν απεριόριστες δυνατότητες, όλα είναι προγραμμένα, αλλά υπάρχουν τόσες πολλές επιλογές για να διαλέξετε που δεν θα βρεθείτε ποτέ να πεινάτε για περιεχόμενο.

Δεν είναι μικρό κατόρθωμα για τον προγραμματιστή Failbetter Games να δημιουργήσει μια τόσο λεπτομερή και συναρπαστική εμπειρία. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου σας μπορεί να μην ξοδεύετε καν περιπλανώμενοι στις όμορφες αλλά επικίνδυνες τοποθεσίες του Fallen London, αλλά αντ' αυτού περιηγείστε σε παρτίδες καλογραμμένου γευστικού κειμένου. Είναι μια από τις πιο καλογραμμένες εμπειρίες στο gaming και που κάνει το διάβασμα ξανά διασκεδαστικό. Ενώ μου αρέσει να διαβάζω τις ατελείωτες ανοησίες του The Elder Scrolls III: Morrowind's NPCs, μπορεί να είναι μια κουραστική εμπειρία. Η Sunless ξέρει ακριβώς τι να σου πει και πότε ακριβώς να σου πει. Πολλές από τις υπέροχες στιγμές του παιχνιδιού μπορεί να ποικίλλουν από προαίσθημα και ανησυχητικές έως εντελώς ξεκαρδιστικές. Μπορείτε να κυνηγήσετε ένα σκυλί γύρω από το τρένο σας - κάτι που μπορεί να οδηγήσει στον θάνατό σας - ή μπορείτε να περάσετε το χρόνο σας κουβεντιάζοντας με τον κυριολεκτικό Διάβολο. Αν το Sunless Skies έχει κάτι, αυτό είναι ποικιλία.

Ως παιχνίδι που θα μπορούσατε εύκολα να ξοδέψετε εκατοντάδες ώρες εξερεύνησης, το Skies δέχεται εκπληκτικά τον χρόνο σας. Όταν πεθάνεις, δεν χάνεις πάντα – ακόμα και στην πιο δύσκολη, απατεώνων λειτουργία Legacy. Θα ξεκινήσετε με λιγότερα από αυτά που είχατε πριν, οι ιστορίες θα πρέπει να συμπληρωθούν ξανά, αλλά δεν θα επιστρέψετε αμέσως στο μηδέν. Η εκστρατεία Merciful είναι ακόμη λιγότερο αυστηρή για τις συνέπειες του θανάτου, επιτρέποντάς σας να απολαμβάνετε τους προδοτικούς τομείς χωρίς να χάσετε μεγάλη πρόοδο.

Πάνω από όλα τα άλλα, το Sunless Skies είναι μια μοναδική εμπειρία. Μπορεί να είναι παρόμοιο με τον προκάτοχό του, Sunless Seas, αλλά είναι εντελώς δικό του παιχνίδι. Αισθάνεται εξαιρετικά απαλό στον έλεγχο και διαβάζεται σαν ένα πιο ενήλικο μυθιστόρημα του Pratchett, αν και ανεβάζει επίπεδα λογοτεχνικής δύναμης σε κέικ. Ενώ δεν έχω ακόμη αφιερώσει τόσο χρόνο με το παιχνίδι όσο θα ήλπιζα, η ποιότητα αναβλύζει από κάθε γωνιά του παράξενου, υπέροχου και γεμάτου ανησυχίες κόσμου του.