Κριτική: Το RollerCoaster Tycoon Adventures είναι μια όμορφη αλλά ανώμαλη διαδρομή με χαμένες δυνατότητες

Αξιολογήθηκε στο Nintendo Switch

Το RollerCoaster Tycoon Adventures είναι μια υπνωτιστικά όμορφη εμπειρία. Είναι αργό και νευρικό, τα σεμινάρια με άφησαν ακόμα πιο μπερδεμένο από ό,τι όταν ξεκίνησα, το παιχνίδι παίζει ταυτόχρονα και σε ασφαλή και σε ακραία λειτουργία και δεν μπορώ να σταματήσω να το παίζω.

Επιφανειακά, το RollerCoaster Tycoon Adventures μοιάζει με κάποιο είδος HD remake των δύο αρχικών παιχνιδιών, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες τρισδιάστατων γραφικών του τρίτου και ολοκληρωμένο με ένα σύγχρονο HUD και φανταχτερά νέα χαρακτηριστικά. Θα σας συγχωρούσαν που το σκεφτήκατε, καθώς το RollerCoaster Tycoon Adventures είναι ουσιαστικά μια θύρα Switch του παιχνιδιού για κινητά RollerCoaster Tycoon Touch – μια υποβαθμισμένη θύρα της κρίσιμης γκάφας RollerCoaster Tycoon World. Είναι ένα συνονθύλευμα ports, αλλά από τη θετική πλευρά, το RollerCoaster Tycoon Adventures δεν έχει μικροσυναλλαγές και όλα ξεκλειδώνονται, ώστε να μην υπάρχουν ύπουλοι μηχανισμοί πληρωμής για παιχνίδι ή πληρωμής προς νίκη.

Υπάρχουν τρεις κύριες λειτουργίες παιχνιδιού (ή τέσσερις, αν υπολογίζετε τα Tutorials ως λειτουργία παιχνιδιού, καθώς μπορείτε να συνεχίσετε να παίζετε μετά το τέλος του tutorial και να «κερδίσετε» το σενάριο): Adventure, Scenario και Sandbox. Κατευθύνθηκα κατευθείαν στα tutorials για να μάθω τι ακριβώς συνέβαινε και βγήκα ακόμα πιο μπερδεμένος. Ένα σεμινάριο είχε σκοπό να σας διδάξει πώς να κατασκευάζετε σουβέρ και, ενώ το κατάφερα αβίαστα στο σενάριο εκμάθησης, η προσπάθεια κατασκευής ενός σουβέρ με οποιονδήποτε άλλο τρόπο με έκανε να νιώσω σαν ένας σύγχρονος Σίσυφος. Επίσης, τα σουβέρ στο RollerCoaster Tycoon Adventures είναι εξ ολοκλήρου διακοσμητικά και μπορείτε να δημιουργήσετε περισσότερες βόλτες και χαρακτηριστικά κυριολεκτικά ακριβώς στη μέση της πίστας. Τα τρένα του σουβέρ δεν συνδέονται καν με τις γραμμές τις μισές φορές. Διάολε, το κομμάτια δεν είναι καν προσκολλημένοι στις πίστες τις μισές φορές. Το παιχνίδι έχει μερικές πραγματικά υπέροχες εκ των προτέρων αποδοθείσες βόλτες και πάγκους, οπότε γιατί δεν θα μπορούσε να δοθεί στα σουβέρ την ίδια αγάπη και φροντίδα;

Η λειτουργία περιπέτειας σάς επιτρέπει να φτιάξετε ένα πάρκο από την αρχή και περιστασιακά σας παρουσιάζει κάποιο "Χ ή Υ;" κάρτες ευκαιρίας που μπορείτε είτε να κερδίσετε είτε να χάσετε. Ωστόσο, δεν υπάρχουν πραγματικά συνέπειες για την αποτυχία των φύλλων ευκαιρίας εκτός από κάποιες μικρές αποτυχίες ή μια πτώση σε ορισμένα στατιστικά. Απέτυχα το φύλλο της τρίτης ευκαιρίας που μου δόθηκε και έχασα 10,000 χρυσά, κάτι που θα ήταν ίσως πρόβλημα αν δεν είχα ήδη 100,000+ χρυσό στα ταμεία του θεματικού μου πάρκου. Μετά από περίπου 30 λεπτά παιχνιδιού στη λειτουργία Περιπέτειας, βρέθηκα να προώθησα χωρίς σκέψη το παιχνίδι μέχρι να ξεκλειδωθούν τα νέα χαρακτηριστικά του πάρκου ή μέχρι να εμφανιστεί μια κάρτα ευκαιρίας. Σίγουρα, ήταν διασκεδαστικό, αλλά δεν φαινόταν πρόκληση.

Η λειτουργία σεναρίου θα είναι πιο οικεία στους θαυμαστές της σειράς. Μπορείτε να επιλέξετε από μια σειρά σεναρίων και να προχωρήσετε προς την επίτευξη των στόχων. Αν και οι προκλήσεις είναι διασκεδαστικές και μοναδικές, μπορούν να εκκαθαριστούν αρκετά εύκολα και, όπως η λειτουργία Adventure, το παιχνίδι μέσω αυτής είναι αβίαστη. Προσπάθησα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να αποτύχω κάποια από τα σενάρια και χρειάστηκε περισσότερη προσπάθεια για να χάσει παρά για να κερδίσει. Αν δεν έχετε την καρδιά σας να σαμποτάρετε τον εαυτό σας, η επιτυχία είναι σχεδόν εγγυημένη.

Η λειτουργία Sandbox, ωστόσο, κέρδισε την καρδιά μου. Πέρασα σχεδόν 8 συνεχόμενες ώρες απλά χτίζοντας μακριά. Τα πάντα στο παιχνίδι είναι ξεκλειδωμένα και μπορείτε απλώς να κάνετε ό,τι θέλετε. Το οκτάωρο τρέξιμό μου ξοδεύτηκε με την καρδιά και την ψυχή μου για να φτιάξω ένα απόλυτα συμμετρικό πάρκο και δεν είχα καν συνειδητοποιήσει πόσος χρόνος είχε περάσει. Αν θέλετε περισσότερο να εκφράζεστε παρά να προσπαθείτε να αμφισβητήσετε τον εαυτό σας, η λειτουργία Sandbox είναι τέλεια.

Από την πιο τεχνική πλευρά των πραγμάτων, το RollerCoaster Tycoon Adventures υπολείπεται. Για ένα παιχνίδι που τρέχει σε μια κονσόλα που μπορεί να τρέξει σχεδόν άψογα παιχνίδια όπως το The Legend of Zelda: Breath of the Wild, περίμενα περισσότερα. Καθυστερεί συνεχώς ανεξάρτητα από το αν είναι σε λειτουργία βάσης ή χειρός, τα μενού μερικές φορές μπερδεύονται και επιλέγουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα ή απλώς δεν φορτώνουν καθόλου, η προσπάθεια εναλλαγής μεταξύ οθόνης αφής και χειριστηρίων προκαλεί υπαρξιακή κρίση και μερικές φορές το παιχνίδι θα συντριβή χωρίς προφανή λόγο.

Αυτό που του λείπει σε δυνατότητες, σχεδόν αναπληρώνει σε γραφικά και ήχο. Πολλοί από τους ήχους του παιχνιδιού ανακυκλώνονται από τις προηγούμενες δόσεις της σειράς και κάθε φορά που άκουγα μια κραυγή ή μια κραυγή χαράς από τα πρωτότυπα παιχνίδια, ένιωθα ξανά σαν παιδί. Οι προκατασκευασμένες διαδρομές και πάγκοι είναι ειλικρινά όμορφες και οι επιλογές για την προσαρμογή των πραγμάτων είναι απλές και καλά σχεδιασμένες, με τα πάντα να επισημαίνονται με σαφήνεια. Το HUD, ανεξάρτητα από το πόσο καθυστερημένο είναι, είναι διαισθητικό και κλιμακώνεται τέλεια είτε παίζετε σε λειτουργία βάσης σύνδεσης είτε σε λειτουργία χειρός. Επίσης, υπάρχει ένας διασκεδαστής με τη μορφή μιας κουκουβάγιας σε μέγεθος ανθρώπου που φορά ένα καουμπόικο καπέλο. Η κουκουβάγια μόνη μου έκανε όλο το παιχνίδι για μένα. Θα πλήρωνα πρόθυμα 49.99 $ μόνο για τη λειτουργία κουκουβάγιας (Atari, αν διαβάζετε αυτό, είμαι πρόθυμος να πληρώσω $$$ για ένα λούτρινο του διασκεδαστή της κουκουβάγιας).

Μου άρεσε αυτό το παιχνίδι; Ναί. Θα συνιστούσα αυτό το παιχνίδι; Μόνο αν έχετε τα χρήματα να διαθέσετε για αυτό ή αν είστε τόσο μεγάλος οπαδός των κουκουβάγιων με θέμα τον καουμπόη όσο εγώ. Η λειτουργία Sandbox είναι ένας υπέροχος τρόπος για να περάσετε την ώρα, αλλά μόνο εάν μπορείτε να ξεπεράσετε τη συνεχή καθυστέρηση. Αν θέλετε να ξαναζήσετε τη νοσταλγία της παιδικής ηλικίας, αλλά με ένα πιο μοντέρνο σύνολο χαρακτηριστικών, θα σας συνιστούσα να αγοράσετε το RollerCoaster Tycoon Classic.