Κριτική: Το Tropico 6 είναι ένας άξιος διάδοχος με γερά θεμέλια

Παίχτηκε στον υπολογιστή.

Το σατιρικό κατασκευαστή πόλεων Tropico 6 προσγειώθηκε πρόσφατα και μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι διατήρησε με επιτυχία την αγαπημένη του γοητεία. Το εναρκτήριο σκηνικό του παιχνιδιού δίνει ανοιχτά νεύματα στον τοίχο και τις αναρτήσεις του Ντόναλντ Τραμπ στο Twitter, το Brexit και την ισπανική τραπεζική κρίση μέσα σε λίγες μόνο στιγμές από την έναρξη του παιχνιδιού. Η σπίθα του Tropico παραμένει στο να μπορείτε να παρακολουθείτε τα πάντα να ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια σας. Το να βλέπεις εργάτες οικοδομών και συνεργάτες να τρέχουν, πραγματικά δεν γερνάει ποτέ.

Το σύστημα αποστολών επιστρέφει για άλλη μια φορά και είναι τόσο καλά κατασκευασμένο όσο ποτέ. Κάθε αποστολή κάνει φανταστική δουλειά, εισάγοντάς σας σε κάθε σημαντικό μηχανικό του παιχνιδιού και σας αναγκάζει να προσαρμοστείτε εν κινήσει λόγω των περιορισμών που υπάρχουν. Μία από τις καλύτερες αποστολές είναι διαθέσιμη από νωρίς και βασίζεται εξ ολοκλήρου στον νέο μηχανικό επιδρομών.

Η πόλη σας περιορίζεται σε ένα νησί, χωρίς σχεδόν καθόλου φυσικούς πόρους, και ο πληθυσμός σας αναγκάζεται να στραφεί στη λεηλασία της ανοιχτής θάλασσας για να επιβιώσει. Τα πειρατικά τρόφιμα και σπάνιες πηγές όπως ο χρυσός και ο σίδηρος είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρήσετε τη θέση σας ως El Presidente. Η φυσική εξέλιξη της πειρατείας, φυσικά, είναι να κλέψει ένα διεθνές θαύμα.

Αυτό μεταφέρεται επίσης στη λειτουργία παιχνιδιού sandbox. Τα ίδια τα θαύματα ουσιαστικά συνοψίζονται σε έναν τρόπο να αντισταθμίσετε ένα μεγάλο αρνητικό που μπορεί να έχει ο παράδεισος του νησιού σας. Για παράδειγμα, η ληστεία του θαύματος της Αγίας Σοφίας σημαίνει ότι κανένας από τους πολίτες σας στην περιοχή επιρροής της δεν θα πεθάνει από έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης.

Κάθε ληστεία συνοδεύεται από επιμέρους στόχους που μπορείτε να ολοκληρώσετε για να βοηθήσετε στη ληστεία, όπως η παράδοση μιας αποστολής δέρματος για να λειτουργήσει ως καμβάς, προκειμένου να απαλλαγείτε από ένα σωρό καλλιτέχνες που προσπαθούν να ζωγραφίσουν το θαύμα σας η ομάδα προσπαθεί ενεργά να κλέψει.

Ενώ το ίδιο το χαρακτηριστικό είναι διασκεδαστικό, φαίνεται σαν να μην έχει πραγματικό αντίκτυπο. Κάποιος θα φανταζόταν ότι η κλοπή ενός σημαντικού μνημείου όπως ο πραγματικός Πύργος του Άιφελ θα εξόργιζε κάποιον κάπου, αλλά σε μερικές σύντομες εμπορικές συμφωνίες, οι σύμμαχοι ξέχασαν την άθλια πράξη σας και βολικά δεν αναφέρεται ποτέ ότι τυχαίνει να έχετε το Άγαλμα του Ελευθερία στον πίσω κήπο σου.

Όπως και η κλοπή των θαυμάτων, τα πολιτικά αρνητικά αγνοούνται εύκολα. Είναι απίστευτα εύκολο να περάσετε από μια ολόκληρη περίοδο παιχνιδιού sandbox χωρίς ποτέ να σας κηρύξουν πόλεμο, εκτός και αν παίζετε με τη μεγαλύτερη δυσκολία. Στα περισσότερα σενάρια, μόνο η ολοκλήρωση μερικών εμπορικών διαδρομών με μια κατά τα άλλα δυσαρεστημένη υπερδύναμη είναι αρκετή για να επιστρέψετε στα καλά της βιβλία, ακόμα κι όταν τα χρησιμοποιείτε ως αποδιοπομπαίο τράγο για να κερδίσετε τις επόμενες εκλογές («Δεν ήθελα να αφήσω αυτούς τους ανθρώπους πεθάνεις στα ορυχεία, ήταν ιδέα του Άξονα, ειλικρινής!»).

Ένα πράγμα που παραμένει μυστήριο, ωστόσο, είναι η παγκόσμια οικονομία του Tropico 6. Στη συντριπτική πλειοψηφία των εποχών, το ρούμι είναι μακράν ο πιο πολύτιμος και εύκολος στην πρόσβαση πόρος που μπορείτε να ανταλλάξετε και είναι κατά κάποιο τρόπο το 11ο πιο ακριβό πράγμα που μπορεί να εμπορεύεται, ξεπερνώντας ακόμη και τον χρυσό. Το αν ο υπόλοιπος κόσμος έχει πολλά πράγματα και είναι όλοι εκεί έξω καθισμένοι σε χρυσές καρέκλες και τρώνε με χρυσά μαχαίρια και πιρούνια είναι ακόμη άγνωστο. Είτε είναι αυτό είτε το Tropican ρούμι είναι κάτι περισσότερο.

Στον πυρήνα του, το Tropico 6 δεν κάνει πολλά για να εξελιχθεί από τους προκατόχους του, ειδικά καθώς κρατά το σύστημα της εποχής από το 5 και επαναφέρει τις πολιτικές ομιλίες και τους τρόπους εργασίας από το 4. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραλειφθεί. Λειτουργεί σχεδόν ως το "best of" για τη σειρά Tropico, κάτι που είναι λογικό, καθώς είναι η πρώτη εισβολή του προγραμματιστή Limbic Studios στη σειρά. Σίγουρα το κατάλαβαν σωστά.