Κριτική: Το Darksiders Genesis είναι η συνεργατική τελειότητα από πάνω προς τα κάτω

Δεν νομίζω ότι θα ήταν αντίθετο να πούμε ότι το Darksiders Το franchise ήταν πάντα κάπως χαμαιλέοντας για τους συγχρόνους του. Εξάλλου, αυτό που αρχικά ξεκίνησε ως μια μάλλον στυλιζαρισμένη και πιο βάναυση εκδοχή του κλασικού Legend of Zelda φόρμουλα (με μόνο μια μίζα από God of WarΗ μάχη του 's) προσαρμόστηκε έξυπνα με κάθε επόμενη συμμετοχή, δίνοντας στους θαυμαστές όλων των πραγμάτων κολασμένα και χακάροντας κάτι νέο για να περιμένουν κάθε φορά – είτε το ζητούσαν είτε όχι.

Το πρώτο παιχνίδι κόλλησε στενά με τους βασικούς ενοικιαστές της επίλυσης γρίφων και της εξερεύνησης του μπουντρούμι. Darksiders II έριξε ένα σύστημα λάφυρας στο μείγμα, και το περσινό Darksiders III πήρε περισσότερες από μερικές ενδείξεις από Σκοτεινές ψυχές όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο πολεμήσατε τους εχθρούς. Έτσι, με όλο αυτό το τονικό χτύπημα που συμβαίνει σε κάθε sequel, όλοι αναρωτηθήκαμε πού θα πήγαινε η σειρά μετά; Λοιπόν, αμφιβάλλω ότι πολλοί είχαν α Diablo-Στο μυαλό σας ερπυστριοφόρο μπουντρούμι από πάνω προς τα κάτω. Αλλά η αλήθεια είναι ότι, για τόσο ξεκούραστο και απλό όσο Darksiders Genesis εμφανίζεται στην επιφάνεια, περιστρέφοντας τη γραμμή χρόνου προς τα πίσω και εισάγοντας μια απότομη αλλαγή προοπτικής, αυτή είναι η καλύτερη που έχει υπάρξει ποτέ στη σειρά.

Διαδραματίζεται αρκετά χρόνια πριν από τα γεγονότα του πρωτότυπου Darksiders, Γένεση βλέπει την επιστροφή του War ως κύριο πρωταγωνιστή, μαζί με τον τελευταίο εναπομείναν καβαλάρη που εμφανίζεται στη σειρά: Strife. Και οι δύο χαρακτήρες χειρίζονται πολύ διαφορετικά ο ένας από τον άλλον, με τον War να παίζει εξαιρετικά παρόμοια με αυτό που έκανε στο πρώτο παιχνίδι, κρατώντας το εμβληματικό του ξίφος Chaos Eater για να προκαλέσει μεγάλη ζημιά από κοντά και να κόψει δέσμες δαιμόνων με μια κίνηση. εσείς ή ο σύντροφός σας κινδυνεύετε να καταπιαστείτε. Το Strife, συγκριτικά, είναι οπλισμένο με δύο απίστευτα αποτελεσματικά πιστόλια (που ονομάζονται Mercy και Redemption), επιτρέποντάς σας να κρατάτε απόσταση από τις ορδές και να κερδίσετε δημιουργικά πολλές δολοφονίες από μακριά χρησιμοποιώντας κάθε είδους εναλλάξιμα πυρομαχικά.

Darksiders Genesis Δεν κάνει τίποτα για το ότι έχει σχεδιαστεί ειδικά για co-op δύο παικτών, αλλά τα power sets και των δύο χαρακτήρων είναι αρκετά διακριτά που ποτέ δεν αισθάνεστε ότι χάνετε από την ανταλλαγή μεταξύ των δύο σε single-player. Ο αριθμός των εχθρών και το μέγεθος της πρόκλησης μπορεί να κλιμακώνονται ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων που παίζουν, αλλά η μη εμπειρία των τροποποιήσεων για δύο παίκτες μόλις και μετά βίας απομακρύνει το παιχνίδι. Τόσο το War όσο και το Strife αναπτύσσονται και αναπτύσσονται αρκετά κατά τη διάρκεια της καμπάνιας 17 επιπέδων, ώστε διαρκώς έβρισκα τον εαυτό μου να φλερτάρει μεταξύ των δύο, κάτι που είναι, από πολλές απόψεις, ένα οδικό ταξίδι φίλων του αστυνομικού μέσα στις ίδιες τις κοιλότητες της κόλασης.

Το λέω αυτό γιατί, είτε το πιστεύετε είτε όχι, η σχέση μεταξύ War και Strife μοιάζει πολύ με τον Nick Nolte και τον Eddie Murphy. 48 Ώρες. Ο Liam O'Brien δανείζει για άλλη μια φορά τα φωνητικά του στον πρώην καβαλάρη, φέρνοντας μια βαθιά βαρύτητα για να χρησιμεύσει ως ο straight άντρας του ζευγαριού. Εν τω μεταξύ, το Strife του Chris Jai Alex παίρνει την αποστολή να αποτρέψει το σχέδιο του Lucifer πολύ λιγότερο σοβαρά, αστειευόμενος πάντα με τον War ως τον σοφό πυροβολητή. Η ιστορία στο Darksiders Γένεση Δεν είναι πραγματικά τίποτα να γράψω, αλλά είναι αυτές οι ελαφριές συνομιλίες μεταξύ των δύο ιππέων που με κράτησαν απασχολημένοι με το τι συμβαίνει. Το επίμονο αστείο του Strife είναι ο τέλειος τρόπος για να κοροϊδέψει η σειρά με την προηγούμενη ω-τόσο σοβαρότητά της.

Όσον αφορά το καθαρό gameplay, Γένεση διατηρεί αρκετά γνωστά στοιχεία από προηγούμενες καταχωρήσεις που αισθάνεται ασύστολα Darksiders, ενώ το συνδυάζει με κορυφαία ισομετρική εξερεύνηση και διέλευση. Ο Vulgrim, για παράδειγμα, είναι ακόμα σε ετοιμότητα με το κατάστημά του στο κενό για να σας επιτρέψει να αγοράσετε κάθε είδους πολύτιμες αναβαθμίσεις και αντικείμενα, ενώ η εξάντληση της υγείας ενός εχθρού συνεχίζει να σας αφήνει να συνεχίσετε με ένα κατάλληλο animation σκότωσης grizzly. Όλα αυτά τα διακριτικά του franchise μεταφράζονται πολύ καλά στη νέα οπτική γωνία από πάνω προς τα κάτω, όπως και η ικανότητα επιστροφής να μεταμορφωθείτε προσωρινά σε ένα μεγαλόσωμο θηρίο, μόλις δημιουργήσετε αρκετή οργή.

Εξερευνώντας τις πολλές τοποθεσίες σε Darksiders Genesis θα σας δούμε να αντιμετωπίζετε ατελείωτους δαίμονες για να σφάξετε, ναι, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να αναζητήσετε όλα τα συλλεκτικά καλούδια πασπαλισμένα στον χάρτη κάθε κεφαλαίου. Μπορεί να βρείτε ένα νέο στοιχείο εργαλείου χρήσιμο για να βοηθήσετε το War and Strife να προχωρήσουν στην ιστορία, μια νέα ικανότητα οργής που θα σας επιτρέψει να απελευθερώσετε περαιτέρω καταστροφή ή, το πιο σημαντικό, έναν νέο τύπο πυρήνα πλάσματος. Το τελευταίο χρησιμεύει ως ΓένεσηΗ κύρια μέθοδος εξέλιξης, ενεργώντας ως τροποποιητές ικανότητας που αλλάζουν διακριτικά τον τρόπο που παίζετε όταν μπείτε στο κοινό δέντρο δεξιοτήτων του War και του Strife. Και οι δύο ιππείς γίνονται πιο δυνατοί με την πάροδο του χρόνου χάρη στους νεοαποκτηθέντες πυρήνες, βελτιώνοντας σταδιακά την υγεία, την οργή και τις δυνατότητες επίθεσης.

Οι πυρήνες πλασμάτων είναι μόνο ένα από τα πολλά μικροσυστήματα που βοηθούν Darksiders Genesis ξεχωρίζουν από τους όμοιους Diablo, κολλώντας σε επιπλέον βάθος που θα μπορείτε να νιώσετε την επόμενη φορά που θα εμπλακείτε στη μάχη. Ξεκλειδώνετε τελικά μια επιπλέον λειτουργία περίπου στο ένα τρίτο της διαδρομής στο παιχνίδι που ονομάζεται Arena, όπου ως War and Strife μπορείτε να δοκιμάσετε τις βελτιωμένες ικανότητές σας ενάντια σε 10 κύματα εχθρών, ενώ συλλέγετε περισσότερες ψυχές και νομίσματα Boatman χρήσιμα στο κατάστημα Vulgrim . Το πώς λειτουργούν όλα αυτά τα διαφορετικά συστήματα αναβάθμισης και η μηχανική μάχης μπορεί να φαίνεται τρομακτικό στην αρχή, αλλά τελικά όλα συνενώνονται για να σας αφήσουν να απελευθερώσετε μια σπλαχνική συμφωνία καταστροφής.

Οχι Darksiders Το παιχνίδι θα ήταν ολοκληρωμένο χωρίς μια βαριά βοήθεια από boss battles, και ευτυχώς Γένεση δεν απογοητεύει σε αυτό το μέτωπο, κυρίως. Σχεδόν κάθε κεφάλαιο της ιστορίας χαρακτηρίζεται από κάποιο γιγάντιο θηρίο με το δικό του σύνολο δυνάμεων που μπορείτε να αντιμετωπίσετε, σχεδόν πάντα σας ανταμείβει με έναν πυρήνα πλάσματος σε επίπεδο Major που κάνει τη θερμή μάχη να αξίζει τον κόπο. Κάποια, δυστυχώς, επαναλαμβάνονται πολλές φορές, αλλά αυτό συγχωρείται εύκολα από τη στιγμή που θα συναντήσετε τα λίγα αφεντικά που σχετίζονται με την ιστορία. Αυτά καταλαμβάνουν ολόκληρο το κεφάλαιο τους και μπορούν πραγματικά να εξαρτηθούν από τις μοναδικές ικανότητες του War και του Strife που συνδυάζονται μαζί.

Τελικά, Darksiders Genesis αισθάνεται σαν το επόμενο μεγάλο βήμα για μια σειρά που, μέχρι τώρα, συχνά δυσκολευόταν λίγο να βρει τη δική της ταυτότητα. Αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί λιγότερο από το να μετακινήσετε την κάμερα από πίσω προς τα πάνω δεν είχε σε καμία περίπτωση αυτό το αποτέλεσμα, με Γένεση εξακολουθεί να κάνει εξαιρετική δουλειά και να σας αφήνει να νικάτε ατελείωτες λεγεώνες διαβολικών εχθρών καθώς εξερευνάτε για να κάνετε τον ιππέα σας (σε αυτήν την περίπτωση) καλύτερο, δυνατότερο και πιο κακόβουλο. Οι εκτεταμένες επιθέσεις του Strife θα ήταν αρκετές για να σταθεροποιηθούν Γένεση ως κυλιόμενο στρίψιμο στο Darksiders μορφή από μόνο του, αλλά το γεγονός ότι μπορείτε να το κάνετε και ως War είτε με σόλο είτε με έναν φίλο σε συνεργασία είναι το καλύτερο.