Κριτική: Το Man of Medan προσφέρει φανταστικό co-op και συχνούς τρόμους

Αποποίηση ευθύνης: Εξετάσαμε το Man of Medan σε ένα σύστημα PlayStation 4 Pro.

Απόλαυση κλισέ τρόμου για εφήβους των SuperMassive Games Μέχρι την αυγή ήταν ένας από τους πιο εκπληκτικούς τίτλους αυτής της γενιάς. Συνδυάζοντας ένα μείγμα από τροπάρια τρόμου σε ένα Cabin-in-the-Wendigo-filled-Woods περιπέτεια και ενισχυμένη από ένα καστ αξέχαστων χαρακτήρων, το αποκλειστικό PS4 της ομάδας έγινε γρήγορα ένα από τα καλύτερα Επιλέξτε τη δική σας περιπέτεια παιχνίδια που έγιναν ποτέ.

Απομακρυσμένο από την αποκλειστικότητα του PlayStation και φωλιασμένο στην παρήγορη αγκαλιά του εκδότη Bandai Namco, το SuperMassive επιστρέφει με μια νέα είσοδο στην περιπέτεια τρόμου πολλαπλών επιλογών για εφήβους. Ως η πρώτη καταχώριση στην ανθολογία τρόμου του προγραμματιστή με τίτλο The Dark Pictures, SuperMassive's Ο άνθρωπος του Μεντάν έχει πολλά στο πιάτο του. Όχι μόνο χρειάζεται να λειτουργεί ως σταθερός διάδοχος Μέχρι την αυγή, αλλά και ως ένας αρκετά ενδιαφέρον προπομπός για να συνεχίσει την ανθολογία. Ευτυχώς, πετυχαίνει και τα δύο.

Σχεδιασμένο ως μια μικρότερη περιπέτεια από την εμπειρία μεγάλου καστ σε πολλές τοποθεσίες Μέχρι την αυγή, το απόκοσμο σκηνικό του Ghost Ship είναι μια απόλυτη αναχώρηση. Οι φαρδιοί διάδρομοι και τα ανοιχτά δάση αντικαθίστανται σχεδόν αποκλειστικά με τα υγρά, κλειστοφοβικά και σκουριασμένα περάσματα της ονομαστικής τοποθεσίας του παιχνιδιού, του «πλοίου φάντασμα» που λείπει από την πραγματική ζωή, του Ourang Medan.

Παίζοντας κυρίως ως πενταμελές καστ – ο Μπραντ, ο αδερφός του Μπραντ, ο Άλεξ, η κοπέλα του Άλεξ, η Τζούλια, ο αδελφός της Τζούλια, ο Κόνραντ (γνωστός και ως Shawn Ashmore) και ο Φλις – είναι μια πολύ μικρότερη ομάδα ψευδοφίλων που συνεργάζονται καλά, αλλά δεν παίζουν απαραίτητα με τον καθένα άλλα επίσης. Μετά από έναν εισαγωγικό πρόλογο – που δεν τολμάμε να χαλάσουμε εδώ – Man of Medan's η ιστορία ξεκινά βιαστικά.

Ξεκινώντας ως ένα ταξίδι για να ανακαλύψουν ένα βυθισμένο αεροσκάφος διάσωσης που καταρρίφθηκε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η γελοία ομάδα σύντομα βρίσκεται σε μια κατάσταση που δεν μπορούν να ξεφύγουν. Παγιδευμένος πάνω στο μπορεί στοιχειωμένα συντρίμμια του εξαφανισμένου Ourang Medan, είναι στο χέρι σας να βοηθήσετε το καστ να ξεφύγει από τα νύχια μιας αφύσικης απειλής.

Όπως ακριβώς και στο Until Dawn, είναι λάθος να λέμε ότι παίζετε απευθείας ως χαρακτήρες που χειρίζεται ο ελεγκτής. Αντίθετα, είσαι περισσότερο σκηνοθέτης. Μέσα από την πολύωρη περιπέτεια υπάρχουν πολυάριθμες επιλογές – διάλογοι και άλλα – που επηρεάζουν τη συνολική έκβαση της ιστορίας και, σε ακραίες περιπτώσεις, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει.

Ενώ η συνολική βασική πλοκή του Ο άνθρωπος του Μεντάν δεν είναι τόσο ενδιαφέρον όσο ο προκάτοχος του παιχνιδιού, είναι αναμφισβήτητα συναρπαστικό λόγω της κυριαρχίας του SuperMassive στα συστήματα που βασίζονται σε επιλογές. Εδώ τα πράγματα είναι πιο αδύναμα από ό,τι στο Until Dawn: ορισμένες διαδρομές που παίζουν προς τα έξω με την αληθινή αφήγηση έχουν παράξενα αποτελέσματα που δεν έχουν στηθεί. Μια διαδρομή που παίξαμε είδαμε τον Μπραντ και τον Φλις να συνεργάζονται και να εξερευνούν μαζί, μόνο που ο τελευταίος σκοτώθηκε σε μια κατάσταση με τον Κόνραντ λίγα λεπτά αργότερα. Όταν η ομάδα συγκεντρώθηκε αμέσως μετά, ο Μπραντ δεν ανέφερε καν ότι ήταν με τον Φλις.

Οι παραλείψεις ή οι ασυνέπειες δεν είναι ασυνήθιστες καθώς εξερευνάτε διαφορετικές διαδρομές, αλλά καμία δεν είναι πολύ εντυπωσιακή εκτός αυτού του συγκεκριμένου ζητήματος. Καθώς μαθαίνετε τα μερικές φορές υπερβολικά σκοτεινά και φιλικά προς τις επιδόσεις περιβάλλοντα του παιχνιδιού για να ανακαλύψετε νέα αντικείμενα όπως όπλα, έγγραφα, μάσκες αερίων και άλλα, νέες διαδρομές φαινομενικά γίνονται πάντα διαθέσιμες. Ενώ μερικά είναι πιο προτιμότερα από άλλα – για το μεγαλύτερο διάστημα συνεχίσαμε να σκοτώνουμε κατά λάθος τον χαρακτήρα του Shawn Ashmore με φρικτούς τρόπους – φαινομενικά υπάρχει πάντα κάτι νέο να δοκιμάσετε. Η κύρια ιστορία του είναι σύντομη, αλλά οι διαρκώς εξελισσόμενοι κλάδοι του επιτρέπουν κάποιους εντυπωσιακούς πειραματισμούς.

Για όσους λάτρεψαν Μέχρι την αυγή με μια ομάδα συντρόφων, όπως έκαναν πολλοί, το SuperMassive εισήγαγε μερικές επιπλέον λειτουργίες για να δελεάσει περαιτέρω το παιχνίδι για πολλούς παίκτες. Ενώ υπάρχει ένα διαδικτυακό στοιχείο που σας επιτρέπει να βιώσετε την ιστορία με φίλους από μακριά, η εμπειρία co-op couch εξακολουθεί να είναι μια εξαιρετική προσθήκη. Εξάλλου, ο τρόμος είναι στα καλύτερά του όταν τσακώνεσαι με τους συντρόφους σου και Ο άνθρωπος του ΜεντάνΗ απλή αλλά φανταστική λειτουργία Κοινής ιστορίας που αλλάζει ελεγκτή το γνωρίζει καλύτερα. Δυστυχώς, οι φόβοι εδώ είναι αξιοπρεπείς στην καλύτερη περίπτωση.

Παρά το γεγονός ότι είναι μια πολύ πιο σύντομη περιπέτεια από τον προκάτοχό της, οι περιπέτειες στο Ourang Medan είναι εξίσου απλωμένες. Η υπερφυσική παρουσία των αντιαισθητικών πλασμάτων είναι μακρινή και συχνά παίζεται για την ένταση χωρίς καμία πραγματική ανταμοιβή. Δεν βοηθάει το γεγονός ότι οι φόρμες των πλασμάτων ξεπερνούν σε μεγάλο βαθμό τον αφηγηματικό τους σκοπό: δεν θα το χαλάσουμε εδώ, αλλά η αληθινή απειλή είναι μάλλον απογοητευτική και απομακρύνει τον φόβο στα επαναλαμβανόμενα playthrough. Αυτό δεν σημαίνει ότι το παιχνίδι δεν μπορεί να σας τρομάξει: Ο άνθρωπος του Μεντάν με έκανε να πηδήξω, να βρίζω, να ουρλιάξω και να στριμώξω πολλές φορές, όχι τόσο όσο μερικοί από τους φανταστικούς συγχρόνους του τρόμου.

Κοιτώντας το πίσω, Ο άνθρωπος του Μεντάν δεν είναι ο φοβερός διάδοχος του Until Dawn που θέλαμε, αλλά είναι ένα καλό βήμα για την παράδοση αυτού του διαδόχου. Αν και κληρονομεί μια παρόμοια δομή – και είναι περίεργα ζητήματα απόδοσης – απλώς δεν είναι τόσο συναρπαστικό όσο αυτό που προηγήθηκε. Ορισμένες διαδρομές είναι ασύνδετες και το καστ και το περιβάλλον δεν είναι τόσο ενδιαφέροντα όσο η αγενής κλίκα που πολέμησε τους Wendigos, αλλά εξακολουθεί να είναι μια δυνατή εμπειρία τρόμου που δημιουργεί μια φανταστική εμπειρία συνεργασίας. Το βλέμμα στο πρόσωπο του φίλου σου όταν σκοτώνεις κατά λάθος τον χαρακτήρα του είναι κάτι που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.