Little Nightmares II Προεπισκόπηση: Η μικρή συνέχεια τρόμου του Bandai φέρνει τεράστιους τρόμους

Οι Μικροί Εφιάλτες είναι μια σειρά που αξιοποιεί τη φρίκη του να είσαι μικρός και ανυπεράσπιστος μέσα σε έναν σκοτεινό στριμμένο κόσμο. Δεν είναι μια σειρά που τρομοκρατεί άμεσα μέσω του στιγμιαίου άλματος, αλλά αντ' αυτού βασίζεται σε μακάβρια καρικατούρες, με τις στριμμένες μορφές τους υπερβολικές τεράστιο ανάστημα σε σύγκριση με τον πρωταγωνιστή μας σε μέγεθος πίντας. Το Little Nightmares II, το επερχόμενο sequel του 2021, είναι ένα παιχνίδι που φαινομενικά δεν ντρέπεται όταν πρόκειται να χρησιμοποιήσει κάθε κόλπο τρόμου στο βιβλίο, μεταμορφώνοντας την εμπειρία πέρα ​​από τον προκάτοχό του.

Χάρη στο Bandai Namco, μπορέσαμε να βουτήξουμε σε μια προεπισκόπηση του Little Nightmares II, επιτρέποντάς μας να πάρουμε μια ιδέα για το τι παραμορφωμένοι τρόμοι μας περιμένουν στο τελευταίο παιχνίδι του επόμενου έτους. Ξεκινήσαμε με τους πρωταγωνιστές μας, τον Mono και τον Six, να ξυπνούν σε ένα φαινομενικό ίδρυμα, συνοδευόμενοι από μια διασπορά μανεκέν σε διάφορες πόζες τοποθετημένες γύρω από μια τηλεόραση. Αυτή η κατάσταση είναι, φυσικά, δυσοίωνη. η παρουσία μανεκέν σε κάθε Το βιντεοπαιχνίδι είναι ένα τρομακτικό προειδοποιητικό σημάδι για τα μελλοντικά πράγματα.

Εκτός από την ατμόσφαιρα, το μόνο πράγμα είναι Το Little Nightmares II καρφώνει αμέσως από το ρόπαλο, είναι η χρήση του στην κιναισθητική μάθηση. Δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες. Κάθε μηχανικός διδάσκεται κάνοντας, προσφέροντας ενδείξεις κατάστασης που σας προωθούν διατηρώντας ταυτόχρονα άβολα επίπεδα βύθισης. Ενισχύει επίσης τη σημασία της επίλυσης περιβαλλοντικών γρίφων, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την πρόοδο και την επιβίωση.

Παρά το γεγονός ότι συνοδευόταν από το αδιάβροχο του πρώτου παιχνιδιού φορώντας το wanderer, Six, η προεπισκόπηση μας έκανε να παίξουμε κυρίως ως νεοφερμένος Mono. Το έξι είναι ακόμα χρήσιμο, χρησιμεύει ως στήριγμα όταν χρειαζόμαστε ώθηση σε προεξοχή ή ένα επιπλέον ζευγάρι χέρια, αλλά είστε συχνά χωρισμένοι. Όπως ακριβώς θα περίμενες, είναι εκείνες οι στιγμές που είσαι μόνος σε ένα άλλο δωμάτιο που το παιχνίδι αποφασίζει ότι είναι ώρα να χτυπήσει, με τους εχθρούς να περιμένουν την ευκαιρία να ξεσπάσουν. 

Το να σε κυνηγούν σε οποιοδήποτε βιντεοπαιχνίδι είναι μια τρομακτική εμπειρία και το Little Nightmares II δεν αποτελεί εξαίρεση. Ακριβώς όπως έχετε αρχίσει να απευαισθητοποιείτε από τα διάφορα πλαστικά μέρη του σώματος που βρωμίζουν το ίδρυμα, ένα χέρι αναζωογονείται από ένα φορείο, βρίσκει τον στόχο του (εσάς) και επιταχύνει προς αυτόν, ξεκινώντας μια φρικτή καταδίωξη. Όχι μόνο αυτή η συνάντηση αισθάνθηκε σαφώς διαφορετική από το πρώτο παιχνίδι, αλλά ήταν επίσης ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό jump scare.

Φυσικά, το πρώτο σας ένστικτο είναι να τρέχετε όσο πιο γρήγορα μπορείτε, μια ιδιαίτερα προκλητική δοκιμασία όταν πρόκειται να τρέξετε σε άγνωστο έδαφος, αλλά οι εχθροί του Little Nightmares II είναι πιο αποφασισμένοι από πριν. Ακριβώς όταν φαινόταν ότι η καταδίωξη τελείωνε, το πλαστικό τερατούργημα της Οικογένειας Adams αποκάλυψε την ικανότητά του να σκαρφαλώνει μέχρι τις ίδιες δομές όπως μπορούμε. Ευτυχώς, η προεπισκόπηση έδωσε φως στο τέλος του τούνελ – με τη μορφή σφυριού με σφαιρική καρφίτσα.

Αν και μπορεί να φαίνεται ότι η προσθήκη μάχης στο παιχνίδι θα αποσπούσε την προσοχή από την βασική ιδέα της αδυναμίας, η χρήση όπλων στο Little Nightmares II είναι κάθε άλλο παρά ενδυνάμωση. Η μάχη είναι αγώνας, το βάρος του όπλου σε σύγκριση με το Mono απεικονίζεται τέλεια με κάθε απελπισμένη αιώρηση. Αν μη τι άλλο, οι περιπτώσεις μάχης μοιάζουν περισσότερο με κουρασμένες αντιπαραθέσεις σε μια ταινία slasher όπου, εκτός κι αν είσαι το τελευταίο κορίτσι, σπάνια βγαίνει καλά. 

Όλες οι επικίνδυνες καταστάσεις απαιτούν την προειδοποίηση κινδύνου έναντι ανταμοιβής, με την ανταμοιβή σε αυτήν την περίπτωση να είναι μία από τις δύο κυψέλες ισχύος που απαιτούνται για την πρόσβαση στον ανελκυστήρα στο φουαγιέ του ιδρύματος. Δομικά, θυμίζει σε μεγάλο βαθμό Resident Evil ή το Silent Hill, ειδικά επειδή πρέπει επίσης να χρησιμοποιήσουμε την κυψέλη ισχύος για να αποκτήσουμε πρόσβαση στο δεύτερο μέρος του κτιρίου για να αρπάξουμε μια άλλη κυψέλη ισχύος.

Όπως φοβόμουν προηγουμένως, το δεύτερο τμήμα αυτής της προεπισκόπησης κατοικήθηκε από μια συντριπτική ορδή δολοφονικών μανεκέν. Αυτά περιείχαν μια γνωστή προειδοποίηση– είναι σε θέση να κινούνται μόνο όταν είναι τυλιγμένα στο σκοτάδι, στυλ Lights Out. Ευτυχώς, το Mono έρχεται εξοπλισμένο με έναν φακό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σταματήσει την προσέγγισή του, αλλά αυτό δεν είναι εύκολο όταν αρχίσουν να σας πιάνουν από διαφορετικές γωνίες.

Εκτός από το ρόλο των τρομακτικών ανταγωνιστών, τα μανεκέν σε αυτό το τμήμα έχουν το διπλό σκοπό να είναι μέρος της διαδικασίας επίλυσης γρίφων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα μανεκέν θα μπλοκάρουν τις πόρτες ή θα καταλαμβάνουν αναπηρικά καροτσάκια που πρέπει να σπρώχνονται. Δυστυχώς, το να σβήνεις τα φώτα είναι το μόνο σου μέσο για να προχωρήσεις εδώ. Το να αναγκάζεστε να λαμβάνετε αντιδιαισθητικές αποφάσεις για να λύσετε γρίφους είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να διατηρήσετε την αδρεναλίνη που σας καταδιώκουν σε όλο το παιχνίδι, αλλά δεν θα τους το συγχωρήσω ποτέ γι' αυτό.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, το Little Nightmares II δίνει μεγαλύτερη έμφαση στα jump scares από τον προκάτοχό του, με κάθε συνάντηση να είναι πιο πιθανό να σας πιάσει απρόοπτα. Μία από τις πιο αποτελεσματικές στιγμές αυτής της προεπισκόπησης περιλάμβανε έναν στενό διάδρομο από κελιά φυλακής, το καθένα από τα οποία περιείχε τα εκτεταμένα άκρα ενός αδηφάγου μανεκέν που σας αγκάλιαζε καθώς περνάτε. Αυτές οι εκτεταμένες στιγμές πανικού βοηθούν στη διατήρηση μιας αυξημένης αίσθησης άγχους, που είναι ένα κρίσιμο μέρος της εμπειρίας τρόμου.

Ώρα τρέιλερ:

Συνολικά, το Little Nightmares II διαμορφώνεται ως ένα εξαιρετικό σίκουελ τρόμου, τελειοποιώντας τον εαυτό του πολύ πέρα ​​από την αρχική φόρμουλα. Από την απόκοσμη σχεδίαση ήχου και φωτισμό μέχρι τη δημιουργική χρήση των jump scares, των εχθρών και των παζλ, το Little Nightmares II είναι μια πραγματικά τρομακτική εμπειρία που αποτυπώνει την ουσία των υπερβολικών παιδικών τρόμων και του φόβου για το άγνωστο. Αν και η πλοκή του παιχνιδιού δεν είναι εντελώς εμφανής σε αυτό το στάδιο, η προεπισκόπηση μένει με μερικά γνωστά πρόσωπα, εκ των οποίων κάθε άλλο παρά φιλικά είναι.