Προεπισκόπηση: Dragon Ball Z: Kakarot είναι αναμφισβήτητα διασκεδαστικό ακόμα κι όταν δεν έχετε ιδέα τι συμβαίνει

Αν έχετε δει την προηγούμενη δόση μας στη σειρά: «Ο Alex να παίζει παιχνίδια anime χωρίς να έχει ιδέα τι συμβαίνει», ίσως έχετε μια ιδέα για το πώς πήγα στο Dragon Ball Z: Kakarot. Είχα ήδη ξεκινήσει το εμπλουτιστικό ταξίδι της ζωής μου στα anime παίζοντας One Piece Pirate Warriors 4 και πέρασα υπέροχα, οπότε ενθουσιάστηκα να δω τι άλλο είχε να προσφέρει ο κόσμος των anime.

Ευτυχώς, ακόμη και με την παντελή έλλειψη γνώσης, δεν έμεινα στο σκοτάδι. Το demo άνοιξε με μια σύντομη ανακεφαλαίωση των γεγονότων μέχρι στιγμής, έτσι μπορούσα να έχω κάποια ιδέα για το τι συνέβαινε όταν οι άνθρωποι άρχισαν να ουρλιάζουν, κάτι που φαινόταν ότι έκαναν πολύ. Ευτυχώς, η περιοχή του πρώτου demo ήταν επίσης αρκετά κοντά στην έναρξη του παιχνιδιού. Δεν είχα πολλά να καλύψω τη διαφορά, έτσι, ενώ μόλις με είχαν πέσει, ήταν περισσότερο στο ρηχό άκρο παρά στο βαθύ.

Με το άνοιγμα του πρώτου demo να βγαίνει μπροστά, με έπεσαν σε έναν τεράστιο ανοιχτό κόσμο σε ένα ridable σύννεφο που έκανε να συγχρονίζομαι. Δεν ξέρω γιατί ο Γκόκου είχε αυτό το σύννεφο, μάντεψα ότι ήταν κάτι που είχε κάθε Σαγιάν, πιθανότατα από το να φωνάζει αρκετά στον ουρανό για να υποταχθεί κανείς. Είτε έτσι είτε αλλιώς, αποδείχτηκε ότι ήταν περισσότερο ένα αξεσουάρ μόδας, καθώς μετά το πήδημα ανακάλυψα ότι μπορούσα να πετάξω μόνος μου, κάτι που με έκανε να σκεφτώ:Εάν ο Ιησούς μπορούσε να περπατήσει στο νερό, θα χρησιμοποιούσε ακόμα μια βάρκα;"

Στο βλέμμα μου γύρω, ήταν ξεκάθαρο ότι ο ανοιχτός κόσμος ήταν γιγάντιος, με κάποια μεγάλη ανύψωση και κλίμακα που έκανε τον χάρτη να αισθάνεται ακόμη πιο κολοσσιαίος καθώς έβγαινα στα ύψη. Ήταν διασκεδαστική η εξερεύνηση, αλλά μετά την ολοκλήρωση των λίγων προκλήσεων πτήσης και την ενασχόληση με το ψάρεμα minigame, έγινε σαφές ότι δεν υπήρχε τίποτα ουσιαστικό στην περιοχή κατά τη διάρκεια αυτής της επίδειξης.

Ο τεράστιος ανοιχτός κόσμος έμοιαζε περισσότερο με έναν υπερκόσμο από το μοναδικό JRPG που έχω παίξει ποτέ, το Blue Dragon, που συμπτωματικά σχεδιάστηκε από τον αρχικό συγγραφέα του DBZ. Ακριβώς έτσι, τα περιβάλλοντα του Kakarot αισθάνονται σαν μεγάλα άδεια μέρη σχεδιασμένα να πετούν μέσα. Οι μάχες και οι ιστορίες έκαναν τον ίδιο τον κόσμο να αισθάνεται ότι έχει φτιαχτεί με σκοπό να φιλοξενήσει ένα παιχνίδι αντί να είναι ένας κόσμος από μόνος του, ακόμη και με το περιστασιακό μίνι παιχνίδι ή πρόκληση.

Είχα επίσης πρόσβαση σε ένα δεύτερο demo, ωστόσο ήρθε πολύ αργότερα στο παιχνίδι, όταν οι χαρακτήρες ήταν στο επίπεδο 50 και παλεύουμε με κάποιον ιδιαίτερα θυμωμένο που ονομάζεται Perfect Cell. Η ανακεφαλαίωση αυτή τη φορά έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, ωστόσο περιττό να πω ότι ήμουν μπερδεμένος με όλα όσα συνέβησαν στον καυγά, ήξερα λίγα περισσότερα από το να νικήσω τον τύπο που προσπαθούσε να με σκοτώσει, αλλά ήταν πολύ διασκεδαστικό να το κάνω. Αν δεν βρισκόμουν σε ένα δωμάτιο γεμάτο κόσμο, μπορεί να φώναζα και μεγάλες λέξεις anime στην κορυφή της φωνής μου.

Χωρίς πολλή ιδέα για το ποιος είναι ποιος, όλη η διασκέδαση προήλθε από τη μάχη, η οποία έπαιξε ακριβώς όπως μου είπαν ότι είναι τα anime. Σχεδόν φαινόταν σαν φάρσα με το πόσα συνέβαιναν και πόσο κόσμος ούρλιαζε όταν οι καβγάδες έγιναν έντονοι. Ωστόσο, ακόμα και όταν τα πράγματα πήγαιναν, μπόρεσα να ακολουθήσω την κακοφωνία των θεαμάτων και των ήχων, και ήταν μια υπέροχη στιγμή.

Για τον αγώνα, έχετε στη διάθεσή σας μια μεγάλη γκάμα επιθέσεων, οι καλύτερες από τις οποίες τροφοδοτούνται από ki, μερικές ανοησίες μαγικής δύναμης που σας επιτρέπουν να κάνετε όλες τις εμβληματικές κινήσεις από το σόου, όπως το Kamehameha και άλλες που κάνω δεν ξέρω τα ονόματα. Κάθε μια από αυτές τις επιθέσεις ki φαίνονται θεαματικές, όπως θα περίμενε κανείς από την εκπομπή, ωστόσο τους λείπει η γροθιά που θέλουν να πουλήσουν τα κινούμενα σχέδια τους. Ενώ οι επιθέσεις μπορούν να πετάξουν τους ανθρώπους, οι περιοχές στις οποίες πολεμάτε είναι απλώς τεράστιοι κενοί ατελείωτοι χώροι όπου περνάτε τον περισσότερο χρόνο σας πολεμώντας στον ουρανό, έτσι χάνεται μεγάλο μέρος του φυσικού αντίκτυπου των επιθέσεων.

Όσον αφορά την εμφάνιση, ενημερώθηκα από τον Lewis, τον συντάκτη μας που έχει δει πολύ περισσότερα anime από εμένα, ότι το Dragon Ball Z: Kakarot φαίνεται πολύ αντιπροσωπευτικό του anime. Έχει μια ελαφρώς καρτουνική εμφάνιση σε σύγκριση με το τραβηγμένο στυλ του anime, αλλά φαίνεται υπέροχο ανεξάρτητα από αυτό. Ακόμα κι αν δεν το συγκρίνουμε με το anime, φαίνεται υπέροχο. Η αισθητική του καρτούν δεν φαίνεται παράταιρη και τα ζωηρά χρώματα αναδύονται ενώ χρησιμοποιούνται συντηρητικά για να μην κατακλύζουν το βλέμμα, επομένως δεν είναι καλό μόνο για τους θαυμαστές της σειράς.

Υπήρχαν πολλά που μου άρεσαν στο Dragon Ball Z: Kakarot, ωστόσο ποτέ δεν ένιωσα τον εαυτό μου να με ρουφάει η εμπειρία σε αντίθεση με το πώς ήμουν με την τρέλα του One Piece ή τον καβγά του One Punch Man. Παρ 'όλα αυτά, είμαι ενθουσιασμένος για την πλήρη κυκλοφορία του παιχνιδιού, καθώς υπήρχαν μερικοί σπουδαίοι μηχανισμοί που επιδεικνύονταν στην εποχή μου με το παιχνίδι, και περισσότερες από όσες μπορούν να χωρέσουν μερικές εξαιρετικές πιθανότητες αν γίνει σωστά στην πλήρη κυκλοφορία.

Dragon Ball Z: Το Kakarot μπορεί να προπαραγγελθεί εδώ, και θα είναι διαθέσιμο σε Xbox One, Playstation 4 και PC στις 16 Ιανουαρίου. Υπάρχει επίσης ένα Nifty συλλεκτική έκδοση με μια φιγούρα διόραμα οκτώ ιντσών την οποία ο Lewis κοίταξε για να ξέρεις ότι είναι καλό.